Skólablaðið - 01.03.1985, Blaðsíða 62

Nýlega sendi svonefnd ..19 manna
hefnd“ frá sér nefndarálit sitt. Það
gekk lengra í alls konar boðum og
bönnum en nokkurn óraði fyrir.
Virðast þar hafa verið samankomnir
annaðhvort landsins mestu húmorist-
ar eða draugar bannáranna. Rifjum
upp niðurstöðurnar.
,,Því auðveldara sem er að ná í
áfengi því meira drekkur fólk og á því
að fækka útsölustöðum. Því dýrara
sem áfengi er því minna drekkur fólk.
Brugg er stundað í miklum mæli og
eiga strangari viðurlög að vera við því
svo og við áfengissölu til fólks undir
lögaldri. Umboðsmenn reka ákveð-
inn áróður svo setja verður skorður á
þá. Auka þarf fræðslu um áfengismál,
sérstaklega á bílprófsaldri. Endur-
skoða þarf reglur um tollfrjálst áfengi
svo og um áfengisauglýsingar."
Gerum nú athugasemdir okkar:
„Ef fækka á útsölustöðum, sem aldrei
er of mikið af, þá endum við með eitt
stykki í Reykjavík. Mega þá Reykvík-
ingar bara detta í það? Fólk úti á landi
þyrfti að leggja í ærinn kostnað til að
detta í það eða yrði bara meira að
gera hjá póstinum? Þetta yki mjög á
brugg í heimahúsum. Fyrirtæki, sem
eingöngu mundu sjá um áfengisflutn-
inga, blómstruðu þá: „Blandleiðir -
Við sendumst, þið sukkið.“ Kaup-
máttur launa fer minnkandi. Árið
1983 seldi Á.T.V.R. vín fyrir einn
milljarð en árið 1984 fyrir 1,4 millj-
arð. Verðbólga var ekki svo ýkja mik-
il þá, svo að meira af minni launum
fór í áfengiskaup. Hvað várðar
fræðsluna, þá eru greinar um vín og
vínmenningu alltaf velþegnar og hvað
þá um bjór! J4ú koma menn með um 3
flöskur af áfengi inn í landið. Það get-
ur ekki verið öllu minna. Hvar ætla
þessir háu herrar að enda? Með pela á
hvert par? Áfengisauglýsingar eru
bannaðar, svo að þeir komast ekki
öllu lengra í þeim efnum. Því miður.“
Næst þegar maður kaupir kláravín
verður maður að hafa vottorð þess
efnis, að maður hafi ekki pilsner und-
ir höndum eða hafi í hyggju að kaupa
sér einn. „Maður handtekinn — fals-
aði vottorð.“ „Verra en nauðgun,“
segir Kristján Carlsberg hjá Rann-
sóknarlögreglunni. Ég hef auk þess
engan áhuga á því að þurfa alltaf að
hringja í Lögregluna og spyrja: „Má
ég detta í það í kvöld?“
Skoðanakönnun Helgarpóstsins,
sem birtist í blaðinu 31. janúar síðast-
liðinn, sýndi fylgi bjórsins á meðal
þjóðarinnar. Hvorki meira né minna
en 71,5% þjóðarinnar vildi leyfa sölu
áfengs öls. Er þá miðað við þá, sem
tóku afstöðu, annars „aðeins" 63%.
Bjórinn er því vinsælli en tveir stærstu
stjórnmálaflokkar landsins til sam-
ans.
Fylgi við bjórinn hefur stóraukist
síðustu misserin. Með opnun kráa hér
á landi hefur menningin komist inn
fyrir þröskuldinn. Þar er selt svonefnt
bjórlíki, sem fer misjafnt í menn. Sull-
ið er samansett úr pilsner og kláravíni
og ef menn koma t. d. tvö kvöld í röð
á sömu krána þá þarf styrkleikinn
ekki að vera sá hinn sami. Afleiðingin
er sú að menn koma léttir út annað
kvöldið en skrallhálfir út hitt kvöldið.
Samkvæmt áfengislöggjöf er ekki
sama hvernig blandan er löguð. Það
verður fyrst að setja vínið en síðan
pilsnerinn. Annars á aumingja bland-
arinn það á hættu að verða settur í
varðhald. Það má víst ekki styrkja
pilsner. „Barþjónn handtekinn — setti
pilsnerinn fyrst.“ „Þeir eru skæðir,
svona gaurar," segir Kristján Carls-
berg.
Heilbrigðir menn skilja ekkert í
bjórlíki. Komum því í kistuna og gröf-
um upp bjórinn — þann mjöð, sem olli
því að kappar fornaldar á íslandi
stóðu framar félögum sínum. Bjór er
þegar bruggaður hér. Það er tilgangs-
laust að þynna niður bjór, sem ætlað-
ur er til útflutnings, og styrkja hann
síðan með kláravíni. Ef við t. d. sett-
um templara út á miðja götu og létum
bíl keyra yfir hann þá mundi hann
aldrei ná sér fullkomlega aftur ef
hann mundi annars lifa það af. Þetta
er svipað með bjórinn. Hann þolir
ekki svona meðferð.
Ég geri annars orð ölvaðs Svía að
lokaorðum mínum. Ég hitti hann á
veitingastað einum hér í borg. Eftir
að við höfðum kynnt okkur fyrir hvor
öðrum spurði hann í sakleysi sínu:
„Hey, what’s wrong with your beer?“
Ég bara hló en hryllti við landkynn-
ingunni: „Iceland is a beautiful
country but their beer isn’t good.“
Þessa ræðu átti að halda á fundi hjá
Stórstúku íslands. Báðir mættu en
mér var ekki hleypt inn.
Jón Gunnar Jónsson.
BÖKAVARÐAN er verzlun í Reykjavík með gamlar og
nýlegar bækur í öllum greinum visinda og fræða.
Við höfum ljdðabækur og skáldverk fyrir fagurkerana,
íslenzkan fróðleik fyrir grúskarana, ævisögur er-
lendra stórmenna fyrir ungu stjórnmálamennina,
bækur um sósíalisma fyrir vinstri intelligentiuna
og um frjálshyggjuna fyrir hægri villingana, frí-
stundabækur og handbækur fyrir fjölfræðingana,
ástarsögur og spennubækur, rit um trúmál, guðspeki
og andatrú fyrir leitandi sálir og þúsundir pocket-
bóka.
Við kaupum og seljum allar íslenzkar bækur, heil
söfn og einstakar bækur, gömul íslenzk póstkort,
eldri íslenzk myndverk, gamlan útskurð og minni
handverkfæri.
Gefum út bóksöluskrár Og sendum þær frítt til þeirra
sem óska utan StórReykjavíkursvæðisins.
Vinsamlega hringið, skrifið - eða lltið inn.
BÖKAVARÐAN
-Gamlar bækur og nýjar-
Hverfisgata 52 - Reykjavlk
Sími 2972o
62 Skólablaðið