Skólablaðið - 01.03.1985, Blaðsíða 60

án upphafsstafa
ég bý á íslandi og er búinn aö vera
hérna í ein nítján ár. og í ein nítján,
svo ég viti til, hefur verið rigning. það
er búið að rigna og rigna og rigna og
rigna. ég hugsa að ég deyi úr blautum
og köldum fótum. börnin mín fæðast
örugglega með sundfit. en það er nú
ekki það sem ég ætlaði að skrifa um.
ég ætla nefnilega að segja ykkur frá
dálitlu sem kom fyrir mig fyrir nokkr-
um árum. en áður en ég geri það vil ég
segja ykkur dálítið frá vigga, frænda
mínum. viggi, frændi minn, er sjó-
maður og er svona sextíu ára að
minnsta kosti og bróðir ömmu minn-
ar sem ég nenni ekki að tala við af því
að hún er svo leiðinleg. að vísu er afi
ekkert skemmtilegri en hann er þó
heyrnarlaus og þegir þess vegna nema
stundum og þá ruglar hann aldeilis og
bullar. afi er að norðan og er stór-
skrýtinn kall en hann er hættur að
vinna og ætlar að eyða ellinni í að
þýða alls konar af latínu. það kalla ég
að gereyða ellinni en eins og ég sagði
er kallinn stórskrýtinn, enda ekki að
furða þegar hann er búinn að vera
giftur ömmu í tæp fimmtíu ár. það er
langur tími að vera giftur henni
ömmu en það er samt lítill tími í al-
heiminum. hafið þið nokkurn tíma
hugsað hve mikill tími hefur liðið frá
því að guð eða einhver annar skapaði
heiminn? það er alveg fullt af tíma. og
reynið að gera ykkur í hugarlund hve
mikið af tíma á eftir að líða. það er svo
mikill tími að þið getið ekki gert
ykkur grein fyrir því. það er nógur
tími. það er alltaf nógur tími til alls. en
samt er fólk alltaf að eyða tímanum.
hvílík firra! en það þýðir ekkert að
steyta hnefann út í firru því að það er
svo mikið af biluðu fólki í henni
versu. við höfum haft hitler og stalín
og maó og alls konar og nú höfum við
meira að segja moammar gaddafý og
hann er nú sérdeilis klikkaður í hæsta
gæðaflokki. en ætli hann sé kannski
nokkuð klikkaðri en fólk er flest?
hann nýtur bara þeirra forréttinda að
vera í aðstöðu til þess. ég hugsa það -
eða huxa það? en þetta er nú óþarfa-
stafsetningarpæling. varla skiptir
stafsetning miklu máli. en hún skiptir
marga ótrúlega miklu máli. ekki mig.
hvers vegna verið er að halda í rétt-
ritun skil ég bara ekki. hún er algert
rugl, sáralítil lógík. ef til vill er hún
bara til þess að fella busana á jólum.
en það finnst mér ekki fallega gert þó
svo að málstaðurinn sé góður. en það
eru svo margir málstaðir góðir og
margir sannleikar til í þessum heimi.
annars hugsa (huxa?) ég að það sé
enginn endanlegur sannleikur til. en
hitt veit ég að það er til lygi -og alveg
fullt af henni. hér kemur ein en hún er
ekkert langt frá því að vera sannleik-
ur heldur. eins og ég var búinn að
segja kom þetta fyrir mig fyrir nokkr-
um árum. fyrir nokkrum árum kom
ég í skólann sem þið eruð í. ég hélt að
þetta væri voða fínn og merkilegur
skóli sem vafalítið er rétt. en ég tók
þann skakka pól í hæðina að halda að
ég lærði eitthvað, af því að þetta væri
skóli. eftir að hafa verið þarna að
þjösnast í stafsetningu og jarðfræði og
nokkrum fleiri mannskemmandi fög-
um komst ég að því að ég kunni „ekki
neitt“. ég var búinn að mæta á fullu og
læra heima og var með stórfallegar
kennaraeinkunnir, sérstaklega í
„ekki neinu“. ég var líka með grilljón
í mætingareinkunn. síðan voru próf
og maður stóðst þau með elegans og
kunni „ekki neitt“ upp á hár og tíu
fingur. maður hefði líklega átt að vera
glaður og ánægður. en ég var ekkert
mjög glaður og ánægður. ég hélt ég
hlyti að vera orðinn alveg rosalega
gáfaður eftir að hafa lært jafn-afskap-
lega mikið og ég. samt var ekkert
farið að þrengjast um innan veggja
kúpu. ég var búinn að læra „ekki
neitt“ með ágætiseinkunn. en það er
ekki nógu sniðugt að vera með
stúdentspróf í „ekki neinu“. mér
finnst að það ættu ekki að vera hvítir
kollar á stúdentskollunum frá p.
eyfeld. mér finnst að þeir ættu að vera
úr gagnsæju plasti. ég kann ekki enn-
þá að fylla út skattaeyðublaðið mitt.
ég kann ekki að rífa pústkerfi undan
bíl. ég er búinn að vera í listasögu
og alls konar en ég var fyrst um dag-
inn að heyra minnst á simon og
garfunkel. og ég veit ekki ennþá
hverjir þeir voru, nema það að þeir
voru tónskáld og ég á að þekkja þá. ég
veit hverjir rodgers og hammerstein
voru. en það er ekki listasögukennslu
að þakka. það eina, sem ég get þegar
ég set upp gagnsæja kollinn minn í
háskólabíói, er að verða opinber
starfsmaður — eða kannske kennari.
þið eruð búin að vera í skóla í bráðum
fjórtán ár. það er langur tími, líka í
alheiminum. hvað kunnið þið? þið
kunnið eitthvað í ensku, eitthvað í
dönsku, eitthvað í eðlisfræði, eitthvað
í stærðfræði, eitthvað í íslensku, eitt-
hvað í frönsku eða þýsku, kannske
eitthvað i latínu eða spænsku, — eitt-
hvað og sitthvað í öllu, eitthvað og
sitthvað í „ekki neinu“. þið eruð höfð
að fíflum. ekki það að menntun sé
ekki nauðsynleg, síður en svo, en þið
kunnið alveg ofsalega mikið í „ekki
neinu“. þessir skólar, þar sem þið eig-
ið að vera að læra hinar frjálsu listir,
eru nefnilega ekkert nema dagvistar-
heimili fyrir aldraða unglinga.
danion.
p.s. ef þið hafið lesið þetta allt þá
hafið þið kannski lært eitthvað.
en ég segi ekki hvað er orsök og hvað
er afleiðing.
d.
60 Skólablaóið