SunnudagsMogginn - 23.01.2011, Qupperneq 28

28 23. janúar 2011
Þessir þættir í Dagsljósi gengu út á að
finna hina fullkomnu lausn á offituvand-
anum. Við ákváðum að reyna meira og
minna flest það sem boðið væri upp á.
Við gerðum 36 þætti þennan vetur. Þeir
urðu feiknavinsælir, kannski vegna þess
að þetta var trúlega fyrsti raunveru-
leikaþátturinn í sjónvarpi og ég fyrsti
einstaklingurinn sem fylgst var með. Að
hluta til var það ágætt en að hluta til erf-
itt. Mér gekk reyndar ágætlega að höndla
það að verða þekktur. Þar held ég að
heiðarleiki skipti máli. Ég tala fremur
tæpitungulaust og er ekki í felum með
eitt né neitt. En sumpart eingangraðist
ég og hætti að fara út að skemmta mér
vegna áreitis. Eftir að þáttunum lauk
hafði ég umsjón með námskeiðum í
World Class þar sem ég leiddi fólk inn á
þá braut að geta breytt um lífsstíl. Hér
áður voru slík námskeið kölluð fitu-
brennslunámskeið, en þau snerust um að
breyta vana í lífsstíl. Aðhaldið sem ég
veitti öðrum var ekki síst aðhald fyrir
sjálfan mig.“
Þarf að snúa dæminu við
Þú náðir umtalsverðum árangri í Dags-
ljósinu?
„Ég náði af mér 53 kílóum á sjö mán-
uðum, sem var ekki sniðugt á svo
skömmum tíma. Þetta var líkamlega
mjög erfitt og bauð líka hættunni heim.
Eftir að ég hvarf frá þessu líkamsrækt-
arbrölti mínu og hætti námskeiðahaldi
byrjaði ég að þyngjast hægt og rólega. Ég
er alltof þungur í dag og þarf að létta mig
um einhverja tugi kílóa. Ef ég ætla að sjá
Af hverju ákvaðstu að koma fram í
sjónvarpi og berjast þar við kílóin?
„Það gerðist óskaplega hratt. Sumarið
1996 var ég stór og mikill, 170 kíló, og
var að vinna við leikmyndagerð. Einn
daginn sat ég á milli verka á Kaffibarnum
þegar inn kom Marteinn Þórsson, leik-
stjóri Roklands, og var að koma af dag-
skrárfundi með Dagsljósi þar sem hug-
myndin var að vera með fimm mínútna
innslag einu sinni í viku um heilbrigði og
hreysti. Menn vildu fá til leiks ein-
stakling sem væri þekktur í íþróttum og
nokkrir voru nefndir til leiks. Matti vildi
fara aðra leið og ég tók þátt í umræðunni
með honum. Við köstuðum á milli okkar
hugmynd um að finna einstakling sem
kæmist nálægt því að vera sjálfum sér og
öðrum hættulegur með lífsstíl sínum;
drykki, reykti, borðaði sætindi og væri í
sérsaumuðum fötum af því hann gæti
hvergi verslað. Okkur þótti þetta óskap-
lega fyndið þar til Matti benti á mig og
sagði að ég væri kannski heppilegur
kandídat. Ég varð svolítið fúll og talaði
ekki við hann í einhvern tíma. En Dags-
ljós ákvað að fara af stað og eftir viku
umhugsunarfrest ákvað ég að slá til því
ég var orðinn illa haldinn líkamlega
vegna offitu. Það að vera svona mikill
um sig er viss martröð. Ég gat ekki keypt
mér föt í búðum hér á landi. Ég gekk í
sérsaumuðum fötum úr frönskum gard-
ínum frá Fríðu frænku. Ég var í leik-
myndabransanum og þekkti bún-
ingahönnuði þannig að þar átti ég
auðvelt með að fá sérsaumuð föt. Ég fór
líka til London og keypti föt þar.
kannski í búningum frá stríðsárunum, í
aðalréttinum klætt eins og það væri í
safarí í Afríku og í eftirréttinum klætt
samkvæmt bollywood-formúlu.
Menn fóru fram úr sér og ég er ekkert
að gagnrýna það, það fylgir uppsveiflu
að menn tapa sér og gildi breytast. Nú er
allt orðið hógværara og eðlilegra. Það var
gott að menn skyldu finna aftur hin góðu
og gömlu gildi. Í kreppunni fór ung-
mennafélagsandinn að svífa yfir vötnum
og í staðinn fyrir að kalla til þjóðþekkta
einstaklinga sem skemmtanastjóra þá
var einstaklingurinn fundinn innan fyr-
irtækisins.“
Í fötum úr frönskum gardínum
Þú varðst landsfrægur þegar þú komst
fram í sjónvarpi þar sem fylgst var með
þér grennast. Byrjaði barátta þín við
offitu strax þegar þú varst barn?
„Ég var þrekinn sem barn en ekki feit-
ur, hafði vaxtarlag Sigga afa míns og fékk
hvorki meira né minna að borða en
bræður mínir. Ég sótti mér það sem ég
þurfti. Ég átti vin sem bjó hjá ömmu
sinni. Þegar amman dó uppgötvaði ég að
ég hafði verið meiri vinur hennar en
nokkurn tíma hans. Ég sat oft með henni
og át frá henni smákökurnar sem hún
bakaði ofan í mig. Í kringum tvítugt
byrjaði ég að fitna að ráði. Það er erfitt
að segja til um hvað olli því. Einhver
vanlíðan hlýtur það að vera. Ég hef alltaf
sagt að ef ég væri ekki matarfíkill væri ég
annars konar fíkill, kannski alkóhólisti.
Ég er með fíkilselementið í mér og leitaði
bæði gleði og huggunar í mat.“
Guðjón Sigmundsson varðþjóðþekktur þegar hann komfram í Dagsljósþætti Rík-issjónvarpsins árið 1996 þar
sem hann fór í heilsuátatak til að grenn-
ast. Hann hefur þyngstur verið 170 kíló
en var 161 kíló þegar hann byrjaði í sjón-
varpinu. Guðjón, sem sjónvarpsáhorf-
endur þekkja undir nafninu Gaui litli, er
eigandi fyrirtækisins Ísípísý Productions
sem sinnir verkefnastjórnun við fram-
leiðslu hvers kyns efnis fyrir fjölmiðla.
Hann rekur einnig stórt og myndarlegt
félagsheimili, Hlaðir á Hvalfjarðarströnd,
þar sem hann skapar umgjörð fyrir alls
konar uppákomur og veislur. „Ég hef
verið að lagfæra þetta félagsheimili og
gera það vistlegt, auk þess hef ég verið
að koma upp menningartengdri starf-
semi og hjá mér æfir leikfélagið Sunnan
Skarðsheiðar og þar eru haldnar mynd-
listarsýningar,“ segir Guðjón. „Hval-
fjörðurinn á mikla sögu og ein af þeim er
hernámið og ég er þessa dagana að setja
upp hernámssetur á Hlöðum.“
Hann segir að mikill munur sé á því að
reka veitingaþjónustu á krepputímum og
á uppgangstímunum. „Ég sá um stór-
veislur úti um allan bæ þegar menn voru
í uppsveifluvímu og kepptust við að
toppa hver annan. Á þessum tíma var
ýmislegt orðið brenglað og veruleika-
firrt. Menn voru að flytja inn ljónsmakka
og krókódílaskanka til að setja á matseð-
ilinn og skiptu kannski þrisvar um þema
í sömu veislunni. Þá var þjónustuliðið og
starfsliðið dressað þrisvar sinnum upp.
Þegar það bar fram forréttinn var það
Viðtal
Kolbrún Bergþórsdóttir
kolbrun@mbl.is
Stöðug glíma
við sjálfan sig
Gaui litli, sem vakti á sínum tíma þjóðarathygli
í sjónvarpi þegar hann fór í heilsuátak, rekur í
dag fyrirtæki og félagsheimili. Hann segist ein-
beita sér að því að vinna í sjálfum sér. Í viðtali
ræðir hann um offitu, tímann í sjónvarpi, fjöl-
skyldu og klausturvist.