SunnudagsMogginn - 10.04.2011, Qupperneq 22

22 10. apríl 2011
Þ
að er fátt gefið í henni veröld og ekki
hægt að ganga að neinu vísu. Gáfuðustu
menn gera axarsköft sem einfeldningar
létu sig aldrei henda. Langt háskólanám
þroskar margan og leysir meðfædda hæfileika úr
læðingi. En hitt er líka til að heimskur fari í há-
skólanám og komi þaðan með gildar gráður en
jafnheimskur og hann var við innritun, en fer þó í
sjálfumgleði sinni sýnu verr með hana en áður.
„Hefur þú tekið eftir því,“ sagði vegfarandi á
Skólavörðustíg við bréfritara, „að þegar könn-
unarfyrirtæki gera sundurliðaða grein fyrir sínum
niðurstöðum þá er fylgið við mestu vitleysuna
jafnan mest í þeim hópi sem notið hefur lengstrar
skólagöngu?“ Bréfritari hafði ekki hnotið um
þetta og gat ekki stillt sig um að benda á að við-
mælandinn væri hlaðinn háskólagráðum. „Könn-
unarfyrirtæki hringja af einhverjum ástæðum
aldrei í mig,“ var svarið, „og að auki er ekki úti-
lokað að ég sé undantekningin sem einmitt sann-
ar regluna.“
Sérfræðingar láta á sér kræla
Kannski varð þetta tilefni þess að „sérfræðing-
arnir“ komu upp í hugann og sú sérkennilega
mynd sem blasir við af þeim sumum í hinni löngu
umræðu um Icesave. Ætla mætti að mörgum
þeirra væri ekki alveg rótt vegna fullyrðinga sem
þeir létu falla þegar Icesave II var í burðarliðnum
og þeir fullyrtu ekki aðeins að samningurinn sá
væri góður heldur stóðu ekki síður fast á því að
það væri vísasti vegurinn til glötunar fyrir Íslend-
inga að hafna honum. Samningnum var hafnað.
Ekkert vont gerðist, öðru nær. Ekki nóg með það
heldur var fáum misserum síðar orðið samdóma
álit allra að þar hefði fallið skelfilegur samningur.
„Sérfræðinganir“ sem fyrr höfðu gefið honum
gæðastimpil og fegurðarverðlaun í kippum fuss-
uðu nú og sveiuðu samningnum jafnákaft og aðr-
ir. Og svo kom Icesave III. Og svo komu „sér-
fræðingarnir“ aftur og nýbúnir og hrósuðu nýja
samningnum í hástert með vísun í fræði sín og
þekkingu. Ekki þarf að efast um að þeir kunna
margt. En að skammast sín er ekki endilega eitt af
því.
Á öðru götuhorni í bænum var annar maður
sem stoppaði bréfritara og tók hann tali. „Segðu
mér þú sem víða hefur farið hvurs vegna þetta
Icesave-mál er þvælt svona á enda og kanta þótt
það ætti ekki að vefjast fyrir neinum. Gagnvart
mér liggur það svona fyrir: Nágranni minn segir
mér að hann hafi farið í lóðarframkvæmd upp á
sína í eigin garði. Hann telji þó einsýnt að ég eigi
að standa straum af kostnaðinum sem fallið hafi
til, enda séum við landar, búum í sama hverfi og
að auki í sömu götu. En hann sé á hinn bóginn
sanngjarn og tilbúinn til að ræða um greiðslukjör
og tíma og geri ráð fyrir að ég sé reiðubúinn til að
semja um þetta eins og sé siðaðra manna háttur.“
„Og hvernig svarar þú?“ „Ég svara honum rétt
eins og væri ég Gestur frá Hæli: „Étið þér skít og
verið þér sælir.““
Langskólanám hafði ekki fyllt heilabú þessa
borgarbúa af froðu. Þetta gat ekki einfaldara ver-
ið. Hitti sinn nagla þráðbeint á höfuðið.
Á tímum mikilla …
Einar Már Guðmundsson rithöfundur segir á öðr-
um stað í blaðinu: „Á tímum mikilla tíðinda kem-
ur í ljós hvar þú stendur.“ Ekki verður þetta betur
orðað. En það kemur að auki í ljós hvort þú
stendur. Því hjá sumum er kjarkurinn í hnjálið-
unum og að auki einatt af skornum skammti. Það
er afleitt þegar leiðtogar þjóðar, foringjar hennar
og vörslumenn eiga í hlut. Það hafa Íslendingar
búið við síðustu tvö árin, einmitt þegar verst hef-
ur gegnt. En það hefur komið í veg fyrir að altjón
hafi hlotist af að þjóðin sjálf hefur í tvígang fengið
aðkomu að málinu. Hún hreinsaði hneisuna síð-
ast út af borðinu með sveiflu og með svo afger-
andi hætti að það gat enginn misskilið. En það
gerði þó sú sem síst skyldi, sjálf ríkisstjórn lands-
ins. Nú er enn harðar að þjóðinni sótt með að-
keyptum áróðri og hótunum um hremmingar af
ýmsu tagi. Vonandi stendur hún þá atlögu líka af
sér.
Staða Ragnars í hættu?
Bréfritara þykir miður að hafa ekki lengur aðgang
að Spaugstofunni, einu besta sjónvarpsefni ís-
lensku og óvenju endingargóðu að auki. Snilling-
unum á bak við þann þátt hefur tekist að skapa
fjölmargar persónur sem lifa og hrærast með
þjóðinni, þótt þær hafi ef til vill hvorki kennitölu
né kosningarétt. Frægust þeirra er Ragnar Reyk-
ás, sem endurspeglar íslenska þjóðmálaumræðu
betur en flestir og er þá átt við báðar og jafnvel
allar hliðar málsins. Hefur Ragnar borið höfuð og
herðar yfir alla spekinga umræðunnar, sem er
ekki lítið afrek, sérstaklega í tilfelli hans. En nú er
ljóst að Ragnar Reykás getur á næstunni þurft að
leggja sig allan fram og aftur vegna þeirrar hat-
römmu samkeppni sem stofnað hefur verið til og
kemur úr hörðustu átt, sjálfri sólaráttinni. Hún
birtist síðast í hátíðarræðu ráðherra yfir seðla-
Reykjavíkurbréf 08.04.11
Á tímum mikilla tíðinda