SunnudagsMogginn - 10.04.2011, Síða 25

10. apríl 2011 25
Fæddist árið 1984. Hann er í doktorsnámi í
hagfræði við háskólann í Exeter, Bretlandi.
Viðfangsefnið er fjármálalegur stöðugleiki
og erlendar fjárfestingar í fjármálageiranum.
Hann reiknar fastlega með að skila ritgerð-
inni inn í september 2012.
Áhrif mömmu á námið?
„Við systkinin höfum öll orðið þeirrar
blessunar aðnjótandi að eiga tiltölulega
auðvelt með nám, hvort sem það er for-
eldrum okkar að þakka eða ekki. Hvað mig
varðar sérstaklega þá þurfti mamma að
leggja sig talsvert fram við að kenna mér al-
mennilega íslensku en hún er mikil íslensku-
manneskja. Ég kunni henni litlar þakkir á
þeim tíma, þótti íslensk málfræði flókin og
leiðinleg. Í dag er ég henni þó virkilega þakk-
látur því vissulega á ég mun auðveldara
með að tjá mig í rituðu máli en ef mamma
hefði ekki haft þolinmæði í að leiðrétta vit-
leysurnar í mér alla daga og sýna mér hvað
mætti betur fara. Þar fyrir utan voru og eru
bæði mamma og pabbi dugleg við að undir-
strika mikilvægi hugsunar sem er bæði
gagnrýnin en fordómalaus í senn. Þú verður
að hafa skynsamleg rök fyrir því sem þú
heldur fram og hafa bæði kosti og galla í
huga. Ég hygg að sú lexía sé sú mikilvæg-
asta sem foreldrar mínir hafa kennt mér.“
Það er fleira: „Íþróttaiðkun okkar og það
að alast upp í sveit, þar sem þú lærir að þú
verður að hafa fyrir hlutunum viljirðu ná þínu
fram, hjálpaði líka til við að þróa þann aga
sem þarf til að ná árangri, hvort sem er í
námi eða starfi. Svo er fjölskyldan öll bless-
unarlega mjög samheldin og það er líklega
mikilvægast, hvað sem námsárangri líður.“
Ólafur Margeirsson
Fæddist árið 1978. Hann lauk dokt-
orsprófi í iðnaðarverkfræði frá Háskóla Ís-
lands árið 2008 en námið fór að stórum
hluta fram við danska tækniháskólann,
DTU. Viðfangsefni Sveins var að rannsaka
verðmætasköpun í þorskveiðum og
-vinnslu í samvinnu við Rannsókn-
arstofnun fiskiðnaðarins og síðar Matís.
Hann gegnir nú starfi forstjóra Matís.
Sveinn var á árum áður í hópi fremstu
millivegalengdahlaupara landsins en er
hættur keppni fyrir nokkru. „Ég skilgreini
mig sem skokkara í dag,“ segir hann, „og
hef mest gaman af fjallahlaupum.“
Áhrif mömmu á námið?
„Ég hafði snemma gaman af að lesa
og fékk tækifæri til þess, auk þess sem
ég hreyfði mig mikið. Það er erfitt að að-
skilja áhrif móður og föður í þessum efn-
um en ætli mamma hafi ekki haft meiri
áhrif á hið bóklega meðan við Björn bróð-
ir minn gengum mikið til rjúpna og sinnt-
um ýmsum útiverkum með pabba. Þetta
var ágætis blanda, maður fékk að sjá ár-
angur á hvorum tveggja vígstöðvum og
var hrósað fyrir það sem vel var gert.
Æskuheimili mitt var tiltölulega fram-
sækið sveitaheimili og ég man að fyrsta
tölvan kom strax árið 1986. Sama ár var
keypt kýr og Irish Setter-hundur. Gott ef
þetta þrennt kostaði ekki allt sömu
krónutölu! Nám er auðvitað mjög gott en
það er margt fleira sem skilar fólki víð-
sýni og þekkingu. Við fengum ung tæki-
færi til að vinna í sveitinni og við Björn
byrjuðum að ganga sjö og átta ára gamlir
til rjúpna með föður okkar, lærðum að
standa á eigin fótum í því og eins á nátt-
úruna á fjöllum. Þetta er kannski það
sem marga krakka vantar í dag í okkar
samfélagi þar sem börn mega byrja að
vinna mun síðar en áður var. En ég tek
náttúrlega áhættu með því að segja frá
þessu, ætli brotið á skotveiðilöggjöfinni
sé ekki örugglega fyrnt í dag?“ spyr
Sveinn og skellir upp úr.
„Ég fann aldrei fyrir samkeppni við
systkini mín í námi, hugsaði aldrei út í
það að standa mig betur en þau sem
eldri voru eða þau sem á eftir kæmu. Það
var auðvitað heilmikil samkeppni við
Bjössa í hlaupunum en ég hugsa að við
systkinin höfum allt eins verið stuðningur
og fyrirmyndir hvert við annað í náminu
eins og samkeppnisaðilar.“
Sveinn Margeirsson
minna séð um sig sjálf síðan. Skýringin
á því að Sveinn og Björn fóru suður en
ekki til Akureyrar er sú að þeir eru
miklir langhlauparar og vildu vera þar
sem aðstaðan er best. Við festum þá
kaup á íbúð í Reykjavík, þar sem þeir
voru meðan á námi stóð.“
Svo spenntur var yngsti bróðirinn,
Ólafur, að komast út í lífið að hann
pakkaði niður í tösku daginn sem hann
lauk grunnskólaprófi frá Varmahlíð-
arskóla og hélt suður á bóginn. Útveg-
aði sér vinnu í Reykjavík um sumarið
og hóf nám í MR um haustið.
Ólafur er nú í doktorsnámi í hag-
fræði í Exeter í Englandi.
Helga viðurkennir að ekki sé sjálf-
gefið að vel rætist úr börnum sem fara
svona ung að heiman en sér ekki ann-
að en að hennar börn hafi haft gott af
því. „Ég er að minnsta kosti sannfærð
um að drengirnir eru betri heim-
ilisfeður fyrir vikið. Ég var ekki stjan-
andi við þá fram eftir öllum aldri. Það
er stór kostur.“
Aðalatriðið að þeim líði vel
Henni þykir mikilvægast að börn fái
sín tækifæri og þýði það að þau fari
ung að heiman verði svo að vera. Sjálf
var hún send úr Húnavatnssýslu til
Reykjavíkur veturinn eftir fermingu og
líkaði vel. „Foreldrar mínir treystu
mér til að fara svona snemma að heim-
an og ég treysti börnunum mínum.“
Starri býr á Svalbarðsströnd, austan
Eyjafjarðar. Björn býr á Akureyri um
stundarsakir en annars í Reykjavík og
það gerir Sveinn einnig. Rakel á heima
í Mosfellsbæ og Ólafur sem fyrr segir í
Bretlandi. Hópurinn kemur því sjaldan
allur saman í seinni tíð. Helga kveinkar
sér ekki undan því. „Það er alveg sama
hvar fólk býr í heiminum, aðalatriðið
er að því líði vel og líki það sem það er
að gera. Ég veit ekki betur en þetta
eigi við um börnin mín. Þá er ég
ánægð,“ segir móðirin sem er dugleg
að nýta sér nýjustu tæknina, svo sem
Snjáldru (e. Facebook) og Skype, til að
spjalla við niðja sína. Hennar nánasti
hópur er raunar snöggtum stærri, en
Helga á að auki tvö fósturbörn og
fimmtán barnabörn. „Ég er roslega rík
manneskja.“
Helgu þykir gaman að fylgjast með
því sem börn hennar eru að fást við.
„Ég segi svo sem ekki að ég setji mig
djúpt ofan í það en ég hef hugmynd
um hvað þau hafa fyrir stafni.“
Gott samkomulag í hópnum
Spurð hvort hún hafi aldrei velt fyrir
sér að flytja nær börnunum svarar
Helga neitandi. „Ekki á meðan við
gömlu höfum heilsu til að búa hér. Við
erum með lífræna sauðfjárrækt og
megum eiginlega ekki hlaupast frá
henni. Það eru svo fáir í þeirri grein.“
Helga vinnur líka sem bókari fyrir
bændur og aðra á svæðinu og segir það
fara mjög vel með búskapnum. „Álags-
tímarnir eru ekki þeir sömu. Nú er er-
ill í bókhaldinu en ég verð búin um
sauðburð. Þá fer ég í stígvélin.“
Helga er afskaplega stolt af börnum
sínum sjö og fagnar því hversu sam-
heldin þau eru. „Þau eru ekki sammála
um alla hluti, enda væri það ekki eðli-
legt, en samkomulagið milli þeirra
allra er mjög gott. Það er fyrir öllu.“
Morgunblaðið/Helgi Bjarnason
’
Foreldrar mínir treystu mér til að fara
svona snemma að heiman og ég treysti
börnunum mínum.
Fæddist árið 1979. Hann leggur stund á dokt-
orsnám í vélaverkfræði við Háskóla Íslands,
samhliða starfi hjá Matís. Verkefni hans er að
rannsaka hitastýringu í flutningsferlum fyrir
ferskan fisk. Björn vonast til að ljúka dokt-
orsnáminu á næsta ári.
Margir kannast við Björn úr frjálsum íþrótt-
um en hann hefur um árabil verið einn fremsti
millivegalengdahlaupari landsins. Í seinni tíð
hefur hann meira fært sig yfir í lengri hlaup og
tekur t.a.m. þátt í Rotterdam-maraþoninu um
helgina. Spurður um þessa áherslubreytingu
svarar Björn því til að hann sé orðinn pabbi og
farinn að róast.
Áhrif mömmu á námið?
„Mamma hefur alltaf verið dugleg að hvetja
okkur systkinin áfram í hverju sem við höfum
tekið okkur fyrir hendur án þess að pískurinn
hafi verið á lofti. Við erum alin upp við heil-
brigða hvatningu. Það voru líka mikil forrétt-
indi að alast upp í sveit og hafa mömmu
„heimavinnandi“. Það var líka stór plús að
alast upp í stórum systkinahópi upp á heil-
brigða samkeppni að gera. Það sem drepur
þig ekki styrkir þig,“ segir Björn hlæjandi. „En
ég held samt að ekkert okkar hafi farið í dokt-
orsnám vegna þess að hin gerðu það.“
Björn Margeirsson