Morgunblaðið - 26.04.2010, Page 19

Minningar 19
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 26. APRÍL 2010
✝ Ásdís Sigurð-ardóttir fæddist
í Reykjavík 27. júní
1940. Hún lést á
líknardeild Land-
spítala – háskóla-
sjúkrahúsi í Kópa-
vogi 15. apríl 2010.
Hún var dóttir
hjónanna Magneu
Guðrúnar Ingimund-
ardóttur, f. 31. jan-
úar 1905 í Reykja-
vík, d. 21. janúar
1985, og Sigurðar
Valdimars Stef-
ánssonar, f. 21. mars 1902 í
Múlasýslu, d. 20. október 1974.
Systir Ásdísar var Jórunn Karls-
dóttir, f. 18. september 1929, d.
11. janúar 2005, þær voru sam-
mæðra.
Ásdís giftist Klaus Wehmeier,
f. 9. júní 1940, þau skildu. Saman
eignuðust þau synina a) Christof
Wehmeier, f. 1963, hann er
kvæntur Helgu Óskarsdóttur, f.
1962, og eiga þau börnin Bjart
Christof Wehmeier, f. 2008, og
Berglindi Helgu Wehmeier, f.
2008, b) Arne Wehmeier, f. 1964,
sem kvæntist Guðrúnu Ástu Lár-
usdóttur, f. 1964, þau skildu.
Börn þeirra eru Arne Karl Weh-
meier, f. 1989, sambýliskona
Katrín Ýr Kristensdóttir, f. 1989,
barn þeirra Hörður Logi, f. 2009,
og Tómas Helgi
Wehmeier, f. 1993.
Seinni kona Arne er
María Björk Viðars-
dóttir, f. 1971, og
barn þeirra er Daní-
el Ísak Maríuson, f.
2003.
Ásdís ólst upp í
foreldrahúsum og
lagði stund á versl-
unarnám. Hún vann
víða sem einkaritari
og um tíma í utan-
ríkisráðuneytinu.
Hún dvaldi löngum
erlendis bæði við nám og störf
og settist að í Þýskalandi þar
sem hún giftist og stofnaði heim-
ili. Eftir heimkomuna frá Þýska-
landi hóf hún nám að nýju og
lauk stúdentsprófi frá Mennta-
skólanum við Hamrahlíð og námi
í fjölmiðlafræðum frá fé-
lagsvísindadeild Háskóla Íslands.
Hún lauk einnig meistaranámi í
markaðsfræðum frá Strathclyde-
háskólanum í Glasgow í Skot-
landi. Hún vann mikið sjálfstætt
og stofnaði og rak fyrirtækið
„Hugmynd og framkvæmd frá
1977-1990. Þá stofnaði hún heild-
sölufyrirtækið Nóvus ehf. 1996
og rak það til dauðadags.
Útför Ásdísar verður gerð frá
Fossvogskirkju í dag, 26. apríl
2010, og hefst athöfnin kl. 13.
Ég á mömmu margt að þakka.
Hún fæddi mig í þennan heim, gaf
mér góðan bróður í afmælisgjöf
ári síðar. Gaf mér alla þá um-
hyggju og það veganesti gegnum
öll þessi ár sem gerði mig að þeim
manni sem ég er í dag. Takk fyrir
að hafa verið mamma mín.
Mamma kenndi mér að meta
bíómyndir enda fór hún snemma
með okkur bræðurna í bíó og
sáum við mörg meistarastykkin
og fyrir það er ég svo þakklátur.
Það þurfti ekki að senda neinar
fréttatilkynningar í tengslum við
það sem hún afrekaði í lífinu. Hún
var enginn útrásarvíkingur heldur
alvöru Íslendingur. Ég ætla rétt
aðeins að telja upp sem hún afrek-
aði – jú og nú horfir hún á mig of-
an frá og setur upp ákveðinn svip
enda var hún ekki gefin fyrir lof-
ræður, hún lét verkin tala sínu
máli. Hún byrjaði snemma að
passa frændsystkini sín, vann í
fiski eins og svo margir góðir og
sannir Íslendingar gerðu á þeim
tíma. Síðan sendi Siggi afi hana til
Fairly Play College í Brighton
þegar hún var aðeins 17 ára göm-
ul. Hún dvaldi þar í eitt ár. Síðan
lá leiðin aftur heim. Ung byrjaði
hún í utanríkisráðuneytinu og svo
kom að því að hún hitti hann
pabba okkar. Þau giftu sig hér
heima og svo lá leiðin til Þýska-
lands þar sem hún lærði málið
upp á tíu fingur og talaði betur en
innfæddir. Við bræðurninr fædd-
umst í Þýskalandi þar sem
mamma annaðist okkur og heim-
ilið ásamt því að aðstoða pabba
með auglýsingafyrirtæki sitt.
Í Þýskalandi áttum við bræður
góða og viðburðaríka æsku. Þegar
ég var átta ára skildu hún og
pabbi, þá lá leiðin aftur heim til
Íslands. Hún fór aftur að vinna
hjá utanríkisráðuneytinu, hélt
áfram að mennta sig, stofnaði sína
eigin auglýsingastofu, Hugmynd
& Framkvæmd. Þegar mamma
var fimmtug ákvað hún að fara í
framhaldsnám og kláraði meist-
aragráðu í alþjóðlegum markaðs-
fræðum við Strathclyde-háskóla.
Það var frábært að hafa verið við-
staddur útskriftina hinn 1. nóv-
ember 1991 á sjálfum afmælisdeg-
inum mínum. Mamma blómstraði
þarna úti en gat ekki hugsað sér
að vera lengur frá okkur strákun-
um. Hún hafði í raun alltaf meiri
áhyggjur af öðrum en sjálfri sér.
Hún stofnaði síðan annað fyrir-
tæki, NÓVUS, árið 1996 og vann
þar hörðum höndum. Mamma var
svo hæfileikarík og skapandi, hún
málaði, teiknaði en ég var hrifn-
astur af skrifunum hennar og
ljóðagerðinni. Ljóðin hennar eru
svo falleg, lýsandi, einföld en svo
sterk.
Í júlí 2008 áttum við Helga kon-
an mín og mamma yndislega bíó-
ferð, við fórum að sjá Mamma
Mía. Við þrjú skemmtum okkur
svo konunglega að við fórum
dansandi út úr bíósalnum. Það var
svo mikil gleði. Mamma hafði far-
ið til Grikklands eftir að hún hafði
skrifað lokaritgerðina í Skotlandi
og þekkti vel þessar slóðir.
Hinn 27. júní hefði mamma orð-
ið sjötug. Hún fær samt stóra af-
mælisveislu þrátt fyrir að vera
ekki lengur hér í þessu lífi.
Farðu vel með þig, njóttu þín
og hvíldu þig vel þarna uppi – þú
átt það skilið.
Hamingjan óáþreifanleg
í minningunni –
mynd
tilfinning
Í orðum:
„elsku mamma mín“
(Ásdís Sig.)
Þinn sonur,
Christof.
Ég kveð þig, hugann heillar minning
blíð,
hjartans þakkir fyrir liðna tíð,
lifðu sæl á ljóssins friðar strönd,
leiði sjálfur Drottinn þig við hönd.
(Guðrún Jóhannsdóttir)
Heyrist hringt á dyrabjöllu og
gengið upp tröppurnar. Í ofvæni
bíða tvíburarnir Berglind og
Bjartur eftir því hver er að koma.
Þau skríkja af kátínu þegar amma
Dísa birtist í dyragættinni og seg-
ir glaðlegri röddu: „Halló – halló.“
Hún klappar saman lófunum og
byrjar að sprella fyrir þau litlu –
ballið er byrjað. Svona birtist
amma Dísa litlu englunum sínum í
hvert sinn sem hún kom í heim-
sókn.
Allt frá því að við Christof op-
inberuðum fyrir fólkinu okkar að
litlir tvíburar væru væntanleg við-
bót í fjölskylduna var mikil eft-
irvænting hjá Ásdísi og hún skrif-
aði undir alla tölvupósta sem hún
sendi mér … Ásdís amma. Hún
var full eftirvæntingar, ekki síst
þegar hún kom með okkur í þrí-
víddarsónar til að skoða litlu kríl-
in.
Þegar hún tók að sér að líta eft-
ir börnunum gerði hún allt sem
hún gat til að hafa ofan af fyrir
þeim, veltist á gólfinu með þeim í
boltaleik og fleiri leikjum.
Í byrjun þessa árs var farið að
gæta krankleika sem skein í gegn
þegar hún hætti að geta haldið á
þeim litlu í fanginu. Bjartur, sem
var mjög hrifinn af ömmu sinni,
áttaði sig á að eina leiðin til að
nálgast ömmu almennilega var að
fara til hennar og knúsa á henni
hnén. Það gerði hann oft.
Ásdís kom og gisti hjá okkur
um páskana og skemmti tvíbur-
unum meðal annars með því að
setja lófana saman og blása svo
heyrðist hvellt hljóð sem minnir á
lestarflaut. Þetta vakti alltaf jafn-
mikla kátínu.
Elsku Ásdís, takk fyrir allt sem
þú gerðir fyrir börnin okkar Chri-
stofs, við munum minna þau síðar
á hversu mikið þú elskaðir þau.
Ég þakka fyrir samfylgdina
sem var allt of stutt, megi englar
alheims vaka yfir þér hinum meg-
in.
Helga.
Elsku mamma, fráfall þitt bar
mjög brátt að og minningarnar
hafa hlaðist upp undanfarna daga.
Það sem mér er efst í huga er
þessi mikli dugnaður og elja sem
einkenndi þig alla tíð. Þú sýndir
mér og kenndir mér góða siði,
kurteisi, að þora og vera kjark-
mikill. Setningar eins og „Mundu
alltaf að vanda þig í orðum og
gjörðum“, „Hafðu metnað fyrir
því sem þú tekur þér fyrir hend-
ur“ og „Trúðu og fylgdu hjartanu
Ásdís Sigurðardóttir
SJÁ SÍÐU 20
✝
Okkar ástkæri
BJÖRGVIN HALLDÓRSSON,
Grandavegi 47,
Reykjavík,
verður jarðsunginn þriðjudaginn 27. apríl kl. 15.00.
Athöfnin fer fram í Fossvogskirkju.
Aðstandendur.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir, systir og amma,
GUÐMUNDA HJÁLMARSDÓTTIR,
Laufrima 4,
Reykjavík,
lést á Skógarbæ mánudaginn 19. apríl.
Útför hennar fer fram frá Fossvogskirkju miðviku-
daginn 28. apríl kl. 13.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Birgir Jónsson.
✝
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
INGIBJÖRG HARALDSDÓTTIR,
Hraunbúðum,
Vestmannaeyjum,
áður Faxastíg 2a,
lést þriðjudaginn 20. apríl.
Útför hennar verður frá Aðventkirkjunni í Vest-
mannaeyjum föstudaginn 30. apríl kl. 13.00.
Hrönn Þórðardóttir, Óli Þór Alfreðsson,
Hanna Þórðardóttir, Gísli Valtýsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar og afi,
ÓTTAR KJARTANSSON,
kerfisfræðingur, Blásölum 22, Kópavogi,
lést laugardaginn 17. apríl.
Útförin fer fram frá Digraneskirkju þriðjudaginn 27.
apríl kl 15.00. Blóm og kransar afþakkaðir en þeim
sem vilja minnast hans er bent á líknarfélög.
Jóhanna Stefánsdóttir,
Oddný Kristín Óttarsdóttir, Kjartan Sævar Óttarsson,
Karen Birta Kjartansdóttir.
Ástkær móðir mín, tengdamóðir, amma, systir og
mágkona,
ÁLFHEIÐUR BJÖRK EINARSDÓTTIR,
Hjallavegi 68,
lést föstudaginn 23. apríl. Jarðarförin verður
auglýst síðar.
Lára Björk Hördal, Kjartan Guðmundsson,
Hrafnhildur Kjartansdóttir,
Sigrún M. Einarsdóttir, Ásgeir Eiríksson.
afa og hvílist eftir langt líf og ríku-
legt.
„Þegar þú ert sorgmæddur, skoð-
aðu þá aftur huga þinn og þú munt
sjá að þú grætur vegna þess sem
var gleði þín.“ (Kahlil Gibran.)
Telma Hlín og Pálín Dögg.
Ég sit í stofunni á Arnarhrauni
og hugsa um allar góðu stundirnar
sem við fjölskyldan höfum átt hér
saman og hvert sem litið er rifjast
upp ný minning um ykkur afa.
Amma var allt sem alvöruamma
þarf að vera. Hún vildi allt fyrir
fjölskylduna gera og fann maður
alltaf hlýju hennar. Amma var lag-
in við að sauma og prjóna og alltaf
var hún tilbúin til að hjálpa mér
við handavinnuna. Veitingar ömmu
voru ómótstæðilegar, til dæmis
kleinurnar og pönnukökurnar.
Bragðið gleymist seint. Við barna-
börnin fengum ófáa vettlingana frá
ömmu enda var hún oftast með
áhyggjur af því að okkur væri
kalt, alltaf kom maður út í meiri
fötum en komið var í upphaflega.
Amma var alltaf vel til höfð og í
fallegum fötum, sem oftar en ekki
voru saumuð eða prjónuð af henni
sjálfri. Alltaf jafnglæsileg.
Mér til mikillar ánægju voru
amma og afi dugleg að bjóða mér
með í sumarbústaðinn. Á morgn-
ana fékk ég heitt súkkulaði með
extra miklum sykri, allt var leyfi-
legt hjá ömmu, hún var sælkeri.
Alltaf fékk maður súkkulaði hjá
ömmu og já, líka lakkrís.
Amma var náin börnum sínum.
Mamma og Jóna löguðu alltaf á
henni hárið og þegar komið var á
Hrafnistu heimsóttu þær hana á
hverjum degi. Þær lögðu metnað
sinn í að henni liði sem best. Erfitt
var fyrir ömmu að kveðja afa sem
hjálpaði henni mikið í veikindum
hennar og var henni alltaf svo góð-
ur. Afi, eða pabbi, eins og hún
kallaði hann, var og er hennar
ferðafélagi. Nú eru þau loks sam-
einuð, afi tekur vel á móti Villu
sinni og eru þau eflaust að sinna
garðinum eða að dytta að bústaðn-
um eins og þeim einum var lagið.
Ég er þakklát fyrir þann tíma
sem Ninja Ýr fékk að eiga með
þér, hann var mér mjög dýrmæt-
ur.
Hvíl í friði elsku amma mín.
Þín
Hjördís Ýr.
Með nokkrum orðum langar mig
að minnast Villu frænku sem mín
fyrstu kynni voru af við 7-8 ára
aldur. Ég var við húsið Arnar-
hraun 5 og sat á gangstéttinni við
að klæða mig í skó, þegar kona
kemur að mér og býður fram að-
stoð sína og gefur sig á tal við mig.
Að svo búnu vindur hún sér inn í
hús og kemur til baka með smá-
köku og gljáandi rautt epli. Segir
svo: „Segðu pabba þínum að Villa
systir biðji að heilsa.“ Með spenn-
ingi og móð hljóp ég heim og í
fangið á pabba: „Hún Villa systir
þín biður að heilsa, þekkir þú
hana?“ Og færðist þá gleðibros yf-
ir andlit hans.
Að boði Villu fór ég nokkrum
sinnum í heimsókn og ávallt með
góðgæti í vösum til heimferðar. Á
unglingsárunum vann ég í hverf-
isbúðinni Arnarhrauni og var oft
spjallað og spurði hún ávallt um
okkur börnin og fann ég alltaf rík-
an áhuga hennar sem mér þykir
afar vænt um. En svo flutti ég út á
land og hitti Villu sjaldnar, en síð-
ast fyrir nokkrum árum. Og sem
áður alltaf svo hlý og góðhjörtuð.
Með þessum línum þakka ég
Villu frænku fyrir stundirnar sem
ég geymi ávallt með mér.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(Vald. Briem)
Smári, Jóna, Anna og aðstand-
endur allir, Guð gefi ykkur styrk.
Minningin lifir.
Dagbjört Gísladóttir.