Morgunblaðið - 30.06.2010, Blaðsíða 21

Minningar 21
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 30. JÚNÍ 2010
✝ Helga FanneyStefánsdóttir
fæddist á Mýrum í
Miðfirði 11. júlí 1926.
Hún lést á Landspít-
alanum í Fossvogi 16.
júní 2010. Foreldrar
hennar voru Jónína
Pálsdóttir frá Þverá í
Miðfirði, f. 14.5. 1888,
d. 15.11. 1955, og
Stefán Ásmundsson
frá Snartartungu í
Bitrufirði, bóndi á
Mýrum, f. 8.9. 1884,
d. 3.8.1976. Hún er
næstyngst fimm systkina, Ingi-
björg Ástríður (Ásta), f. 24.4. 1917,
d. 25.2. 1998, Páll, f. 6.3. 1918, d.
25.5. 2001, Ása Guðlaug, f. 7.7.
1925, og Erla, f. 27.6. 1929.
Helga Fanney giftist 23. desem-
ber 1965 Ólafi Norðfjörð Kárdal, f.
25.8. 1910 á Blönduósi, d. 3.11.
1988. Foreldrar hans voru Guð-
finna Kristín Þorsteinsdóttir, f.
14.4. 1877, d. 30.10. 1934, og Jón
Konráðsson, f. 12.1. 1859, d. 11.8.
1938. Börn Helgu Fanneyjar og
Paige, f. 6.7. 1994 og Stefan Peter,
f. 19.2. 2000. 2) Margrose Andrea,
f. 23.7. 1977, búsett í Morden,
Manitoba, gift Shawn Madak, f. 2.6.
1978.
Helga ólst upp á Mýrum og gekk
í barnaskóla í Ásbyrgi og síðar í
Reykjaskóla í Hrútafirði veturna
1944-46. Um tvítugt var hún ráðin
til kennslu í einn vetur í Vest-
urhópi en hélt svo til Reykjavíkur.
Helga vann til margra ára við
saumaskap í Reykjavík og m.a. á
Saumastofunni Kápunni og á
Prjónastofunni Malín. Á þessum ár-
um aðstoðaði hún einnig föður sinn
við rekstur heimilisins á Mýrum og
var með annan fótinn fyrir norðan.
Árið 1962 hélt Helga utan til
Vesturheims í örlagaríkt ferðalag.
Þetta var fyrsta skipulagða ferðin
sem var farin til Bandaríkjanna og
Kanada á slóðir Vestur-Íslendinga.
Þar kynnist hún Ólafi sem þá var
orðinn ekkill. Árið 1965 heldur hún
utan til St. Paul Minnesota, giftist
Ólafi og búa þau Helga þar til árs-
ins 1976. Það ár, 1976, ákveða
Helga og Ólafur að flytjast búferl-
um og búa dætrum sínum heimili á
Íslandi. Helga og Ólafur voru bú-
sett að Rauðagerði 12 og bjó hún
þar til æviloka.
Útför Helgu verður gerð frá Bú-
staðakirkju í dag, 30. júní 2010, og
hefst athöfnin kl. 15.
Ólafs eru: 1) Jónína,
f. 8.11. 1966, gift Þor-
birni Vignissyni, f.
23.9. 1970. Dætur
þeirra: Helga, f. 1.10.
2003 og Hugrún, f.
23.9. 2006. 2) Anna
María, f. 17.5. 1969,
gift Ásgeiri Karli
Ólafssyni, f. 25.11.
1965. Þeirra börn eru
Ólafur Axel, f. 17.12.
1996, Sigríður Helga,
f. 25.2. 2000 og
Ágústa Erna, f. 1.8.
2004. Anna María og
fjölskylda eru búsett í Bandaríkj-
unum. Ólafur átti dóttur frá fyrra
hjónabandi, Sylviu May Peiluck, f.
1.5. 1941, búsett á Gimli, Manitoba,
Kanada. Móðir hennar var Sylvia
Guðnadóttir Kárdal, f. 1.8. 1910, d.
10.6. 1961. Eiginmaður Sylviu May
var Anthony Peiluck, f. 3.9. 1933,
d. 15.6. 2003. Þeirra börn eru: 1)
Anthony Olafur Peter Peiluck, f.
29.6. 1971, búsettur á Gimli, Mani-
toba, kvæntur Köru Peiluck, f.
25.11. 1973. Þeirra börn Aurora
Mér veittist fyrst sú ánægja að
kynnast Helgu Kárdal í janúar 1991.
Við Anna María dóttir hennar vor-
um þá farin að draga okkur saman
og þótti Önnu tími til kominn að
kynna mig fyrir móður sinni. Ég
hafði ekki hitt Helgu fyrr, en hún og
foreldrar mínir þekktust vel frá
fyrri tíð.
Helga tók mér opnum örmum frá
upphafi og sýndi mér þann kærleika
sem auðkenndi okkar samskipti alla
tíð, sjálfsagt naut ég líka kynna
hennar við foreldra mína.
Ég fann strax að þar fór mjög ötul
og sjálfstæð kona sem hafði afar
heilbrigða afstöðu til lífsins. Þessir
eiginleikar hennar komu sér vel
þegar eiginmaður hennar féll frá
nokkrum árum áður og hún stóð ein
að uppeldi dætra sinna. Ég fann
fljótt að Helgu hugnaðist vel sam-
band mitt og dóttur hennar. Það
sýndi sig glöggt á því hversu vel hún
tók því þegar við tilkynntum henni
eftir nokkurra mánaða kynni að
Anna María hefði hug á að flytjast
með mér til Bandaríkjanna þegar ég
héldi þangað í framhaldsnám síðla
sumars.
Það varð raunin, og utandvölin
sem átti upphaflega að standa í tvö
ár, stendur enn. Jafnvel þó að við
höfum búið erlendis í nítján ár þá
var sambandið ávallt náið. Árlegar
ferðir sumarlangt með barnabörnin
til Íslands og heimsóknir Helgu til
okkar voru okkur mikils virði og
héldu fjölskylduböndunum sterkum.
Á ferðalögum um landið nutum við
fróðleiks hennar um sveitirnar norð-
an heiða sem voru henni svo kærar.
Ættir voru raktar og sögur sagðar
af mikilli leikni og góðri þekkingu á
mönnum og málefnum – allt gerði
það umhverfið áhugaverðara og eft-
irminnilegra.
Helga naut ömmuhlutverksins og
var barnabörnunum mjög kær, enda
var hún ávallt reiðubúin til að taka
þátt í því sem veitti þeim ánægju og
gleði. Það var oft spennuþrungið
andrúmsloftið þegar Helga og
barnabörnin horfðu á beinar útsend-
ingar frá kappleikjum í stofunni í
Rauðagerði. Gaf það ekkert eftir því
sem best gerist á áhorfendabekkj-
um íþróttaleikvanga. Ekki verður
komið tölu á dagsferðirnar til Þinga-
valla, Gullfoss, Geysis og víðar þar
sem þau nutu gönguferða í nátt-
úrunni og var þá ferðunum gjarnan
lokið með því að amma keypti ís með
dýfu handa hópnum.
Undanfarin ár fór aldurinn smám
saman að segja til sín. Helga treysti
sér ekki lengur til að heimsækja
okkur til Bandaríkjanna, en áfram
nutum við samvista við hana á Ís-
landi. Síðastliðinn vetur var henni
erfiður, en vonir stóðu til að heilsan
myndi lagast með vaxandi sól – voru
ýmis merki um að svo myndi verða.
En óvænt veikindi lögðust ofan á
þann veikleika sem fyrir var og eftir
stutta legu á sjúkrahúsi lést hún í
faðmi dætra sinna og nánustu fjöl-
skyldu.
Helgu verður sárt saknað, en við
sem áttum samleið með henni mun-
um búa að mörgum góðum minn-
ingum um ókomin ár.
Ásgeir Karl Ólafsson.
Nú þegar Helga hefur kvatt okk-
ur og horfið til nýrra heimkynna,
rifjast upp minningar löngu liðinna
ára vestur í Minnesota. Við hjónin
vorum nýflutt til Minneapolis þar
sem maðurinn minn var í framhalds-
námi, er við vorum kynnt fyrir Vest-
ur-Íslendingnum Ólafi Kárdal,
hjálparhellu íslenskra námsmanna
þar um slóðir. Það var meiri breyt-
ing að flytja frá Íslandi til Banda-
ríkjanna árið 1964 en það er í dag og
var þá gott að geta leitað ráða hjá
Óla Kárdal, sem ávallt var boðinn og
búinn að rétta fram hjálparhönd.
Hann varð góður vinur og samskipt-
in tíð.
Það var svo snemma árs 1965, að
það spurðist að Óli ætti von á konu,
Helgu Stefánsdóttur, frá Íslandi og
stæði brúðkaup fyrir dyrum. Þau
höfðu fyrst kynnst þegar Helga kom
sem ferðamaður á vegum Þjóðrækn-
isfélagsins um slóðir Vestur-Íslend-
inga og skrifast á æ síðan, einnig
höfðu ferðir Óla orðið tíðari til
gamla landsins eftir að þessi kynni
komust á. Svo kom Helga um vorið;
glæsileg kona, vel gefin, fróð og
skemmtileg, heiðarleg og hrein-
skiptin. Brúðkaup var haldið og að
ári fæddist eldri dóttir þeirra Jónína
og síðan Anna María þremur árum
síðar.
Árin liðu, við hjónin fluttumst aft-
ur til Íslands en Helga og Óli bjuggu
áfram í St. Paul þar til Óli lét af
störfum. Það hafði alltaf verið
draumur Óla að verja elliárunum á
gamla landinu og létu þau hjónin
þann draum rætast við þessi tíma-
mót og fluttu hingað 1976.
Það var Helgu mikið áfall er Óli
lést snögglega árið 1988, þá reyndi á
kjark og þor. Hún hélt áfram fyrri
störfum, veitti dætrum sínum styrk
og stuðning, hvatti þær óspart til
frekara náms og vann þeim allt til
heilla. Árið 1995, nánar tiltekið í
ágúst það ár, var mikill gleðidagur í
fjölskyldum okkar beggja er Anna
María Kárdal og Ásgeir Karl sonur
okkar hjóna gengu í hjónaband. Það
var stolt móðir er leiddi dóttur sína
upp að altarinu þennan dag og
ánægðir tengdaforeldrar buðu Önnu
Maríu velkomna í fjölskyldu sína.
Síðastliðin ár hafa verið Helgu
nokkuð erfið, heilsan brást hinni
kjarkmiklu dugnaðarkonu. Hún lést
eftir skamma sjúkrahúsvist umvafin
ástúð dætra sinna og dótturbarna.
Blessuð sé minning Helgu Stef-
ánsdóttur.
Sigríður Ásgeirsdóttir.
Það var árið 1977 sem ég hitti
Helgu og fjölskyldu fyrst. Jónína
dóttir hennar var ný í bekknum mín-
um því fjölskyldan var nýflutt heim
frá Bandaríkjunum. Helga móðir
hennar hafði farið í ferðalag til
Bandaríkjanna þar sem hún kynnt-
ist manninum sínum honum Ólafi.
Ólafur fylgdi Helgu til Íslands þeg-
ar dæturnar voru 7 og 10 ára.
Á unglingsárum urðum við Jónína
óaðskiljanlegar vinkonur og urðum
heimagangar hvor hjá annarri.
Heimsóknir í Rauðagerðið voru
daglegt brauð. Heimilislífið ein-
kenndist af skemmtilegri blöndu úr
norðlenskri sveit þar sem boðið var
upp á íslenskt soðbrauð með kaffinu
og framandi réttum ættuðum frá
Ameríku eins og fylltum kalkúni og
meðlæti.
Ánægjulegustu minningarnar eru
frá kaffiboðunum á jóladag þar sem
Helga bauð upp á úrval af smákök-
um og mandarínur. Kaffiboð með
fjölskyldunni héldust langt fram á
fullorðinsár okkar Jónínu.
Helga vann á kaffistofu Ríkisút-
varpsins á Skúlagötu en þar nutum
við vinkonur góðs af. Við fórum
stundum til Helgu eftir skóla í heitt
kakó. Vinnan á Ríkisútvarpinu átti
vel við Helgu því hún hlustaði á allar
fréttir, þekkti marga fréttamenn og
vissi alltaf hvað var að gerast hvar
sem var í heiminum.
Þótt Helga væri víðsýn þá var hún
líka af gamla skólanum þar sem
sparsemi og nýtni var höfð að leið-
arljósi. Oft man ég eftir henni við
saumavélina þar sem hún var að
sauma föt á dæturnar rétt áður en
þær fóru á böll og þær stóðu á
sokkabuxunum og biðu eftir af-
rakstrinum sem var ekki síðri en
fötin í tískuverslunum þess tíma.
Helga var vel gefin kona og sá til
þess að dæturnar menntuðu sig vel
og yrðu sjálfstæðar. Helga hvatti
þær áfram í námi og starfi og gátu
þær alltaf leitað til hennar. Helga
var hrein og bein og fór ekki í graf-
götur með skoðanir sínar.
Það varð Helgu mikið áfall þegar
Ólafur maður hennar lést skyndi-
lega í nóvember 1988. En það birti
upp að nýju þegar barnabörnin
fæddust. Ég gleymi seint samtali
sem ég átti við Helgu í síma þegar
Ólafur Axel, fyrsta barnabarnið,
fæddist. Hún var alveg að springa
úr monti. Ekki var hamingjan síðri
þegar fjórar fallegar telpur bættust
í hópinn, þar af tvær nöfnur hennar.
Á meðan heilsan leyfði leit Helga
stundum á mig þegar ég var að
vinna í verslunarmiðstöð en þar
fékk hún sér göngutúra á veturna.
Við settumst þá á bekk og spjöll-
uðum um heima og geima.
Ég þakka Helgu allar góðu stund-
irnar síðustu þrjá áratugi og votta
dætrum hennar og fjölskyldum
samúð mína. Hvíli hún í friði.
Hólmfríður Petersen.
Helga Fanney
Stefánsdóttir
Við hjónin kveðjum
kæran vin, Magnús
Stephensen. Lát hans
átti stuttan aðdrag-
anda, og það var fyrst fyrir hálfum
mánuði að ég frétti, að hann ætti
skammt eftir ólifað. Þá var ég staddur
í aðalsal flugstöðvar Leifs Eiríksson-
ar. Því húsi tók Magnús við fokheldu á
sínum tíma, og stjórnaði vinnu Hag-
virkis hf. við að ljúka því á undrastutt-
um tíma. Þegar mest gekk á voru
mörg hundruð iðnaðarmenn að störf-
um samtímis í húsinu. Þessu verkefni
hélt Magnús í greip sinni, sló aldrei af
gæðakröfum og skilaði því til eigenda
á tilsettum tíma. Það var þrekvirki.
Nú, aldarfjórðungi síðar hefur húsið
tekið miklum breytingum, en þó má
víða enn sjá hve vandað þetta verk
var. Magnús var fyrst og síðast
stjórnandi. Hann stýrði á sinni starfs-
Magnús Stephensen
✝ Magnús Steph-ensen var fæddur
í Reykjavík 12. des-
ember 1939. Hann
lést á líknardeild
Landspítalans 17. júní
2010.
Útför Magnúsar
var gerð frá Vídal-
ínskirkju í Garðabæ
25. júní 2010.
ævi fjölda verkefna, og
skilaði þeim af sér með
sóma. Hann naut sín
best við stór og flókin
verkefni og missti aldr-
ei yfirsýn. Hann braut
verkefnin niður í
smærri einingar og
skipulagði fram-
kvæmdir út í æsar.
Hann setti mönnum
sínum markmið og
fylgdi fast eftir að þau
næðust. Lentu þeir í
vanda, stóð hann við
hlið þeirra í leit að fag-
legri lausn. Það er engin lognmolla á
stórum byggingastöðum. Magnús var
ákveðinn og stórlyndur og ekki alltaf
blíðmáll, en alltaf sanngjarn. Hann
gerði aldrei meiri kröfur til annarra
en sjálfs sín. Hann var drenglyndur,
og áberandi að ódrengskapur manna
hryggði hann mjög. Hann vildi ekki
trúa illu um fólk og gerði það ekki fyrr
en í lengstu lög. Magnúsi og fjöl-
skyldu hans kynntumst við Kristín
fyrst að marki fyrir 30 árum við bygg-
ingu Mjólkárvirkjunar. Þá var stofn-
að til vináttu sem aldrei hefur borið
skugga á. Við þökkum honum sam-
fylgdina, og biðjum honum eilífrar
blessunar.
Aðalsteinn Hallgrímsson.
Afi var alltaf frá því
að ég man eftir honum
gamall. Ein af fyrstu
minningum mínum um afa frá því ég
var lítill er klæðnaður hans, en hann
var alltaf spariklæddur sama hvert
hann fór; hvort sem hann var á leið
út í búð eða í veislu. Hann var ekki
eins og unga fólkið sem klæðist bol
og gallabuxum, nei hann afi var flott-
ur á því í leðurjakka og sparibuxum.
Í þau skipti sem ég hef upplifað
Sigurður Guðleifsson
✝ Sigurður Guð-leifsson fæddist í
Oddgeirshólahöfða í
Hraungerðishreppi
16. mars 1917. Hann
lést á Landspít-
alanum við Hring-
braut 29. maí síðast-
liðinn.
Útför Sigurðar var
gerð frá Bústaða-
kirkju 7. júní 2010.
andlát ættingja hefur
það verið sorgartími
og yfirleitt löngu fyrir
tíma ættingjans. En
hjá afa var allt á hár-
réttum tíma. Afi var
tilbúinn að kveðja.
Hann vissi allt um
barnabörnin og var
stoltur af þeim öllum.
Ég er þess fullviss
að við Gullna hliðið
stendur afi og hvetur
aðra í átt að ljósinu.
Ég lifi’ í Jesú nafni,
í Jesú nafni’ eg dey,
þó heilsa’ og líf mér hafni,
hræðist ég dauðann ei.
Dauði, ég óttast eigi
afl þitt né valdið gilt,
í Kristí krafti’ eg segi:
Kom þú sæll, þá þú vilt.
(Hallgrímur Pétursson)
Gunnar Gunnarsson.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
GÍSLI SIGURÐSSON,
frá Úthlíð,
blaðamaður og listmálari,
Löngulínu 14,
Garðabæ,
sem andaðist á Landspítalanum sunnudaginn
27. júní, verður jarðsunginn frá Hallgrímskirkju
föstudaginn 2. júlí kl. 15.00.
Jóhanna Bjarnadóttir,
Bjarni Már Gíslason, Hrafney Ásgeirsdóttir,
Hrafnhildur Gísladóttir,
Jóhanna Bjarnadóttir,
Sverrir Már Bjarnason.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir og
amma,
HANNA ÁRMANN,
Sléttuvegi 17,
sem lést mánudaginn 28. júní á Landspítalanum,
verður jarðsungin frá Bústaðakirkju þriðjudaginn
6. júlí kl. 13.00.
Finnur Björnsson,
Valdís Ella Finnsdóttir, Jónas Ólafsson,
Ólafur Jónasson, Finnur Jónasson,
Elvar Finnur Grétarsson, Heiðar Kristján Grétarsson,
Hannar Sindri Grétarsson.