Morgunblaðið - 07.07.2010, Síða 20

20 Umræðan
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 7. JÚLÍ 2010
Elfur Logadóttir
skrifar svona á heima-
síðu sína:
„Þegar Kópa-
vogsbrúin var kynnt
fyrir kosningastjórn-
inni, sem átti að vera
strategískur ákvörð-
unaraðili kosningabar-
áttunnar, var ljóst að
ákvörðun hafði þegar
verið tekin um að þetta
yrði aðalkosningamálið. Okkur voru
sýndir útreikningar sem skiluðu
verkefninu í tapi – en með loforði um
að þetta yrði reiknað í hagnað. At-
vinnuþáttur hugmyndarinnar var
góðra gjalda verður en ég lýsti efa-
semdum um húsnæðisþáttinn og
þörf þeirra sem gætu greitt fullt verð
fyrir húsnæðið – og ég var skeptísk á
útreikningana, ég sá þar skekkjur.
Svör oddvita og varaoddvita við
efasemdum mínum voru nær orð-
rétt:
Það þyrfti ekki endilega að standa
við þetta kosningaloforð.
Þetta svar toppar í raun allt sem
yfir hefur dunið – þessar yfirlýsingar
eru ekki sæmandi framboði Samfylk-
ingarinnar, við aðstæður vantrausts
og efasemda, þar sem kjósendur eru
sannfærðir um að kosningaloforð séu
ávallt innihaldslaus með engum
ásetningi til efnda. Það eru takmörk
fyrir óskammfeilni þegar miklir
hagsmunir almennings eru í húfi.
… Ég gat og get ekki stutt verk-
efnið í óbreyttu formi þekkingar
minnar vegna – það kölluðu félagar
mínir óbilgirni og skort á trausti –
sem útilokaði mig frá formennsku í
þeirri nefnd sem ég óskaði eftir …
… Ég gagnrýndi valdið – og valdið
svaraði. Skilboðin eru skýr: „Berufs-
verbot“. Við þær aðstæður er mér
gert ómögulegt að vinna.
… Ég er fyrsti varabæjarfulltrúi
Samfylkingarinnar og tek sæti á
þeim bæjarstjórnarfundum sem mér
ber … og því aðeins að ég forfallist
hafa þau heimild til að kalla til aðra
varabæjarfulltrúa …“
Fleirum en mér þótti þarna skýrt
að orði kveðið hjá skýrleikskonu.
Hún ætlaði að mæta og
standa á sínum skoð-
unum. Og Elfur var í
nokkra daga álitin al-
vörustjórnmálamaður
sem þyrði að nefna
hlutina réttum nöfnum.
En eins og hin mikla
fyrirmynd allra jafn-
aðarmanna, ISG, sagði
vegna gefins en svikins
loforðs: „Það var þá.“
Í Morgunblaðinu
skrifar Elfur svofellt til
að svara grein frá
Gunnari Birgissyni:
„Gunnar fer rangt með þegar
hann fullyrðir að ég hafi í blogg-
færslu minni sakað félaga mína um
ásetning um að svíkja kosningalof-
orðið um Kópavogsbrú. Sannleik-
urinn er að í bloggfærslunni gagn-
rýndi ég vinnubrögð umhverfis
hugmyndina. Ég hafði séð ágalla
(sic!) á þessari fyrstu tillögu og fram-
setningu hennar, taldi að þar þyrfti
að bæta annars ágæta hugmynd
(sic!). Þá var bent á þá þekktu stað-
reynd sem iðkuð hefur verið (og
mætti Gunnar Birgisson þar líta í
eigin barm), að „ekki þurfi endilega
að standa við kosningaloforð“. (sic!)
Mér ofbauð, ég reiddist mjög og
var refsað fyrir, bæði gagnrýnina og
reiðina (sic!). Það er þessi skilyrð-
islausa krafa um jákvæð viðbrögð,
þetta óþol gagnvart gagnrýni, það
eru baktjaldamakk og vinnubrögð
refsingar sem ég var ósátt við og
gagnrýndi í bloggi mínu. Að félagar
mínir hafi verið með ásetning um
svik við kosningaloforð er tilbún-
ingur (sic!) Gunnars í skotgraf-
arhernaði gamaldags stjórnmála –
þeirra stjórnmála sem ég berst gegn
af fullum krafti.“
Ja hérna. Er ekki ráð fyrir Elfi að
umskrifa fyrsta bloggið svo að við
skiljum það?
Ég get ekki skilið þetta öðruvísi en
að hún dragi allt til baka í fyrri grein-
inni og skipti því út fyrir andúð á
Gunnari Birgissyni svo og útskýr-
ingum að hún hafi ekkert meint með
því nema vinsamlegar ábendingar
við annars ágæta hugmynd um
Kópavogsbrúna?
Er það allt í einu Gunnar Birg-
isson sem ber ábyrgð á fyrri skrifum
Elfar? Var Gunnari en ekki Elfi of-
boðið þegar hún skrifaði fyrra blogg-
ið? Ber hún enga ábyrgð á eigin yf-
irlýsingum sem afvegaleiddu téðan
Gunnar? Á ábyrgðin að færast yfir á
Gunnar af því han les þær orðrétt?
Hún ætlar núna að mæta í bæj-
arstjórn og vera þæg og góð við Guð-
ríði.
Hvaða refsingum er beitt í Sam-
fylkingunni til þess að þvo svona
heila eins og Elfi? Skyldi Guð-
mundur Oddsson sjá um rassskell-
ingar á villuráfandi sálum svo þær
þagni og éti allt ofan í sig sem Guð-
ríði og Hafsteini finnst óþægilegt?
Hvernig var þetta Berufsverbot á
Elfi útfært sem gat virkað svona
hressilega?
Það er orðið vandlifað ef kjós-
endur þurfa túlk frá Samfylkingunni
til að lesa það sem Samfylking-
arframbjóðendur skrifa en meina svo
öðruvísi en þeir skrifa.
Elfur fossar svo sannarlega á
blogginu, síðan hvítfyssar hún
stjórnlítið í Mogga og falla þá öll vötn
upp í móti. En allt í einu er komin
þurrkatíð og þar sem vötnin áður
ruddust fram komin smáspræna sem
enginn tekur eftir, hvað þá getur
drukknað í.
Mér fannst Elfur öll tilkomumeiri í
hlutverki stórfljótsins en spræn-
unnar.
Elfur hvítfyssar
Eftir Halldór
Jónsson
» „… tek sæti á þeim
bæjarstjórnarfund-
um sem mér ber og því
aðeins að ég forfallast
hafa þau heimild til að
kalla til aðra varabæj-
arfulltrúa …“
Halldór Jónsson
Höfundur er verkfræðingur.
Kæru lesendur, nú
þegar allt er hrunið
getum við verið sam-
mála um eitt atriði.
Það er ekkert val, við
verðum að byggja
nýtt í stað þess sem
hrundi. Fyrir rúmum
100 árum kvað eitt af
þjóðskáldum okkar,
Þorsteinn Erlingsson,
kvæðið Skilmálana.
Fyrsta erindi þess er svona:
Ef þér ei ægir allra djöfla upphlaup
að sjá
og hverri tign að velli velt sem ver-
öldin á,
og höggna sundur hverja stoð sem
himnana ber,
þá skal ég syngja sönginn minn og
sitja hjá þér.
Það þarf ekki að rýna djúpt í
þennan texta til þess að skilja að
það er manngerður himinn sem
skáldið vill sjá hrynja og hann fyll-
ist af eldmóði og segir: Ef þú hat-
ar herra þann sem harðfjötrar þig.
Mér finnst við vera stödd á
krossgötum í mörgum skilningi.
Þó gervihiminn hins frjálsa mark-
aðar hafi hrunið með miklu braki
og brestum, er fljótlegt að lenda í
nýjum fjötrum. Margs konar
lausnir eru í boði. Nú á að fara að
máta þær við okkur og við að máta
þær.
Engan þarf að undra þótt ESB
geri okkur góð tilboð, því auðvitað
er ekki eftir litlu að slægjast þar
sem eru auðlindir okkar litla lands
og stóra sjávar sem við höfum þó
áunnið okkur rétt til að nytja. Við
erum líkt sett og ungi maðurinn í
þjóðsögunni, sem beið á kross-
götum á nýársnótt og álfarnir sem
áttu leið hjá reyndu að heilla til
sín með því að bjóða honum gull
og gersemar. En það sem varð
honum að falli voru ekki dýrar
gersemar, heldur einungis skál
með floti.
Var ekki einhver að tala um lágt
matvælaverð hjá ESB? Kannski
var það í fyrra eða
hitteðfyrra, eða var
gengið bara dálítið
hátt skráð?
Í öðru lagi erum við
stödd á krossgötum á
jarðarkringlunni. Hér
er og verður þjóð-
braut á milli heims-
álfna og stórvelda.
Landið okkar liggur á
flekamótum. Þetta er
alveg magnað, að vera
búsettur á hinum
náttúrulegu mörkum
gamla og nýja heimsins. Nú þegar
siglingaleiðir um N-Íshafið eru að
opnast, til Japans og Kína og fleiri
landa, er rétt að hugleiða, hvort
ekki sé skynsamlegt að vera frjáls
að því að semja á jafnréttisgrunni
við þá sem þessar nýju þjóðbrautir
munu nota í vaxandi mæli. Geta
samið óþvingað um verslun og við-
skipti til allra átta. Ég hygg að
slík samningagerð flyttist til
Brussel værum við aðilar að ESB.
Sumir segja að við eigum að tengj-
ast þeim, sem okkur eru líkastir
að siðum og menningu, þeim sem
eiga sameiginlega sögu með okkur.
Þess vegna sé eðlilegt að ganga í
Evrópusambandið. Í afar veiga-
miklum atriðum er samt saga okk-
ar allt önnur en hinna Evrópuríkj-
anna. Öll þau voldugustu eru
fyrrverandi nýlenduveldi. Við er-
um fv. nýlenda Dana. Við áunnum
okkur rétt til þess að vera frjáls
og fullvalda þjóð með sögulegum
rökum. Ekki með hernaði heldur
með því að skrimta af landsins
gæðum. Þau lönd sem hafa fengið
frelsi og sjálfstæði á liðinni öld og
öldum hafa oftast náð því marki
eftir blóðuga baráttu. Og enn
verða þjóðir að upplifa það, að
frelsisbarátta þeirra sé skilgreind
sem hryðjuverkastarfsemi, enda
gagnkvæm virðing yfirleitt víðs-
fjarri í þeim átökum. Þið kannist
öll við nöfn eins og Baska og
Kúrda, svo ekki sé minnst á Pal-
estínumenn.
Vegna þessa höfum við meiri
möguleika en flestar aðrar þjóðir,
að taka frumkvæði í að afneita
hernaði. Það er í raun bæði réttur
okkar og skylda. Ykkur finnst
kannski oflæti að þessi volaða ör-
þjóð sé að þykjast hæf til að taka
frumkvæði í stórum málum. Þá er
gott að minnast barnsins í æv-
intýri H.C. Andersen sem þorði að
segja það sem hinir fullorðnu
þorðu ekki, að keisarinn væri ekki
í neinum fötum! Hvað þarf stóra
þjóð til að segja satt, sagði líka
Þorsteinn skáld Valdimarsson fyr-
ir hálfri öld.
Mér finnst að þið sem eruð að
semja um inngönguskilmála í
ESB, ættuð að spyrja, hversu stór
hluti hagkerfis þess er hern-
aðarlegur, hvað er vopnasalan til
þriðja heimsins mikil? Hvað er
neyðarhjálpin mikil.
Í lok þessarra orða vil ég ítreka
að viðskiptafrelsið er hornsteinn
að farsælli framtíð. Að hlutverk
þeirra sem á krossgötum búa er
að veita öllum beina á sömu for-
sendum, eftir hvaða vegi sem þeir
koma. Og að sérstaðan er kannski
okkar stærsta auðlind. Tungu-
málið, húsdýrin. Hugsið ykkur,
hver einasta tegund þeirra býr yf-
ir eiginleikum sem eru einstakir
og erfitt að meta til fjár. Mann-
auðurinn má samt síst gleymast.
Vissulega erum við agalaus og
heimtufrek, en í raun ekki heift-
rækin og með mikla aðlög-
unarhæfni. Ef við föllum ekki í þá
freistni að afhenda hinar verald-
legu auðlindir alltaf meir og meir í
hendur þeirra afla, sem við ráðum
engan veginn við, þá mun okkur
vel farnast.
Þjóð á krossgötum
Eftir Sævar
Sigbjarnason » Engan þarf að
undra þótt ESB
geri okkur góð tilboð,
því auðvitað er ekki
eftir litlu að slægjast
þar sem eru auðlindir
okkar litla lands...
Sævar Sigbjarnason
Höfundur er fv. bóndi frá Rauðholti.
Ég átti nýskeð því láni að fagna að fá
sæti í ferð á Íslendingaslóðir í Kan-
ada. Ferðin var skipulögð af Jónasi
Þór, fyrir kór
Öldutúnsskóla í
Hafnarfirði.
Það sem knýr
mig til að segja fá
þessari ferð var
sú gleði og það
stolt sem ég fann
til þegar ég
heyrði frábæran
tónlistarflutning
unglinganna (sem
voru frá 12 ára til
16 ára).
Kórinn fagnar nú 45 ára tilveru
sinni. Kórstjóri er Brynhildur Auð-
bjargardóttir en Egill Friðleifsson
var í upphafi stofnandi og stjórnandi
kórsins.
Það var greinilegt að Brynhildur
er bæði hæf og vel menntuð sem
kórstjóri, aukinheldur sem fram-
koma og ögun unglinganna var slík
að það vakti aðdáun og gleði allra
sem viðstaddir voru tónleika.
Ekki má gleyma að segja frá þeim
sem studdu unglingana með ráðum
og dáð alla ferðina, en það voru þrjár
mömmur og einn pabbi. Skólastjóra-
hjónin voru einnig með í för. Skóla-
stjórinn Erla Guðjónsdóttir sagði
mér að foreldrasamstarfið í skól-
anum væri með eindæmum gott
enda leyndi sér ekki að þarna hafði
verið lögð mikil vinna í allan und-
irbúning af hálfu foreldra og skóla.
Þarna voru á ferðinni frábærir
fulltrúar lands og þjóðar, svo við
getum öll verið stolt og ham-
ingjusöm yfir.
Mér er kunnugt um að víða í
grunnskólum landsins er verið að
vinna mjög gott starf og því meira
sem aðstandendur eru tilbúnir að
leggja af mörkum, því meiri verður
árangur. Börnin eru jú fólk fram-
tíðar.
GUÐRÚN G. JÓNSDÓTTIR
(Edda),
kennari á eftirlaunum.
Segjum líka
góðu fréttirnar
Frá Guðrúnu G. Jónsdóttur (Eddu)
Guðrún G. Jóns-
dóttir (Edda)
Nokkur umræða
hefur verið um föstu
að undanförnu og þá
helst í tengslum við
Detox Jónínu Bene-
diktsdóttur.
Ég undrast nei-
kvæðni embættis-
manna í garð þess-
arar starfsemi og ég
fæ ekki betur séð en
á skorti faglega
ígrundun í umfjöllun Landlækn-
isembættisins. Umræðan hefur
verið sett í neikvæðan farveg al-
gerlega forsendulaust og land-
læknir er með sleggjudóma um at-
riði sem hann kann greinilega ekki
skil á.
Fasta er iðkuð í öllum helstu
trúarbrögðum mannkynssögunnar
og er að finna í öllum menningar-
heimum.
Í kristni er lögð áhersla á föstu
og fastan hefur verið snar þáttur í
trúariðkun manna frá örófi alda.
Lýðheilsu Íslendinga er ógnað.
Við erum að glíma við lífsstíls-
sjúkdóma hérlendis sem ógna
heilsu fjölmargra. Trúlega er hið
almenna ástand Íslendinga verra
nú en fyrir t.d. þremur áratugum.
Ekki er annað að sjá.
Menn verða að spyrna við fótum.
Einn þáttur þess er að leita þeirra
úrræða sem ekki hafa verið nýtt
gegn þessari ógn. Fasta, sem
framkvæmd er af þekkingu, skilar
mönnum betri heilsu og getur í
ýmsum tilfellum unnið bug á
ástandi sem slæmur lífsstíll hefur
kallað yfir menn.
Fasta undir leiðsögn
og fræðsla um heilsu-
tengt mataræði og lífs-
stíl hefur sannarlega
valdið því hjá all-
mörgum að menn hafa
hlotið bata, aukið lífs-
gæði sín og hætt á
lyfjum.
Ég hef fastað reglu-
bundið í rúma þrjá
áratugi og nú síðustu
sex ár með Detox-
hópnum, bæði í Pól-
landi og hérlendis. Ég hef séð
marga ná ótrúlegum árangri og þá
er ég að tala um að menn hafa auk-
ið lífsgæði sín með varanlegum
hætti.
Ég átta mig ekki á neikvæðni
þeirra, sem eiga að bera heilsu
landans fyrir brjósti, í garð þeirra
sem sannarlega eru að bæta heilsu
okkar og gera það hófstilltum og
margreyndum aðferðum.
Við vitum að ástandið hér er
verra í lýðheilsumálum en í lönd-
unum sem við berum okkur saman
við, sérlega er lyfjanotkun landans
í undarlegum farvegi.
Hefur landlæknir, Matthías
Halldórsson, ekki nóg að gera?
Fasta
Eftir Gunnar
Þorsteinsson
Gunnar Þorsteinsson
»Ég átta mig ekki á
neikvæðni þeirra,
sem eiga að bera heilsu
landans fyrir brjósti …
Höfundur er forstöðumaður
í Krossinum.