Morgunblaðið - 24.06.2011, Blaðsíða 26

Morgunblaðið - 24.06.2011, Blaðsíða 26
26 MINNINGAR MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 24. JÚNÍ 2011 ✝ Knútur Jeppe-sen arkitekt var fæddur í Vejen, Danmörku, 10. des- ember 1930. Hann lést 15. júní síðast- liðinn. Knútur var son- ur hjónanna Else Marie Rigmor Jens- ine Jeppesen og Nikolajs Reinholt Jeppesen bókhald- ara. Systkin Knúts eru: 1) Sven Erik f. 28.5. 1934, hagfræð- ingur, d. 8.4. 1997. 2) Birte Gunnhild f. 17.1. 1938, kennari. 3) Ole Sten f. 5.4. 1945, d. 11.6. 1988. Knútur kvæntist Ritha Jensen og barn þeirra er Andre Tim Löfgren smiður, f. 14.2. 1951 í Kaupmannahöfn. Knútur og Ritha skildu. Knútur kvænt- ist Ulla Rosenvænge Jacobsen, f. 30.5. 1934 í Fredericia, bóka- safnsfræðingi, árið 1954 og er Hanna Kejser Brinkmann, f. 5.8. 1954 í Kaupmannahöfn, fasteignasali dóttir þeirra. Hanna er gift Karl H. Brink- mann sálfræðingi. Knútur og Ulla skildu árið 1960. Knútur kvæntist Guðrúnu Ólafíu Jóns- dóttur, f. 20.3. 1935 á Blöndu- ósi, arkitekt, árið 1961. Börn þeirra eru: 1) Hulda Sigríður Jeppesen (kjördóttir), f. 2.4. 1958 í Reykjavík, sjúkraþjálfari og er hún gift Guðmundi J. Stefánssyni húsgagnasmiði. 2) kenndi við Kunstakademiets Arkitektskole frá 1964-1966. Meðfram námi vann Knútur á teiknistofu Holms og Gruts í Kaupmannahöfn. Eftir útskrift vann Knútur á teiknistofu Vig- gos Möller Jensen og Tyge Arn- fred sem báðir voru prófessorar við Kunstakademiets Arkitekt- skole. Árið 1966 fluttist Knútur til Íslands og starfaði á teikni- stofunni Höfða sem rekin var af Stefáni Jónssyni og Reyni Vil- hjálmssyni. Árið 1967 gekk Knútur ásamt Guðrúnu Jóns- dóttur inn í rekstur Höfða og starfaði þar til ársins 1979. Knútur rak eigin teiknistofu í Reykjavík frá 1980 og allt þar til hann lét af störfum. Meðal helstu verka Knúts eru Bæj- arsjóður og Sparisjóður Kefla- víkur, Suðurhlíðaskóli Aðvent- ista, St. Jósefskirkja í Hafnarfirði, viðbygging við Landakotsskóla, bókasöfn m.a. á Ísafirði og í Hafnarfirði, end- urbygging Bernhöftstorfu (Lækjarbrekka, veitingahúsið Torfan og útitafl), safn- aðarheimili og prestbústaður í Mosfellsdal. Knútur var afkastamikill á vettvangi skipulagsverkefna og má þar nefna skipulag í Ártúns- holti, Seláshverfi, Seljahverfi, Grafarvogi, Grímsnesi, í Þing- vallasveit og víðar. Á starfsferli sínum vann Knútur til fjölda verðlauna í samkeppni. Knútur verður jarðsunginn í dag, 24. júní 2011, frá St Jós- efskirkju að Jófríðarstöðum í Hafnarfirði kl. 13. Anna Salka Knúts- dóttir Jeppesen, f. 8.2. 1961 í Reykja- vík, fram- kvæmdastjóri og er hún gift Þóri Ríkharðssyni fram- kvæmdastjóra. 3) Stefán Jón Knúts- son Jeppesen, f. 4.10. 1967 í Reykjavík, fram- kvæmdastjóri og er hann kvæntur Báru Magn- úsdóttur. Knútur og Guðrún skildu árið 1972. Knútur kvænt- ist Ragnhildi Blöndal, f. 10.2. 1949 í Reykjavík, bókasafns- fræðingi, árið 1974. Börn Knúts og Ragnhildar eru: 1) Lárus Ari Knútsson, f. 31.12. 1975 í Reykjavík, rekstrarfræðingur og er Gunnlaugur Bjarki Snæ- dal innkaupa- og rekstrarstjóri sambýlismaður hans. 2) Elsa Margrét Knútsdóttir, f. 20.12. 1979 í Reykjavík, háskólanemi. Knútur lætur eftir sig ellefu barnabörn og sex barna- barnabörn. Knútur lauk verslunarskóla- prófi frá Östasiatisk Kompagni árið 1950 og inntökuprófi í Polyteknisk Læreanstalt í Kaupmannahöfn árið 1958. Knútur lauk inntökuprófi í Kun- stakademiets Arkitektskole í Kaupmannahöfn þetta sama ár og útskrifaðist sem arkitekt við skólann árið 1964. Knútur Mágur minn Knútur Jeppesen arkitekt er til moldar borinn í dag, jarðsunginn frá þeirri kirkju, sem hann sjálfur teiknaði, St. Jósefskirkju á Jófríðarstöð- um í Hafnarfirði. Hún ber hönn- uði sínum vitni, hógværð hans, nákvæmni og næmi fyrir hinu háa. Knútur var allt í senn list- rænn og oft abstrakt en þó raun- sær hugsjónamaður og vinnu- þjarkur, meðan hann hélt fullri heilsu. Það ber í sér að hann var gæddur eiginleikum hins góða arkitekts. Hann var áhugasamur um varðveislu gamalla húsa og vel að sér í þeim fræðum og kunni að fríska þau upp og færa í þann búning, að þau nýttust í nýju hlutverki en héldu þó vin- gjarnleik sínum og sjarma. Það sjáum við á Bernhöftstorfunni, útitaflinu, Lækjarbrekku og Humarhúsinu. Ég nefni þetta hér, þar sem við ræddum oft varðveislugildi gamalla húsa og svip miðbæjarins, m.a. alþingis- reitsins. Knúti hugnaðist ekki, að hann yrði að skuggasundum, heldur yrði hann skipulagður með þeim hætti, að smáverslanir, kaffihús og margvísleg þjónusta yrði við göngustíga á jarðhæð en skrif- stofur Alþingis og fundarsalir á efri hæðum. Hann sá fyrir sér ið- andi mannlíf á reitnum. Faðir minn, Lárus H. Blöndal bókavörður, missti seinni konu sína, Margréti Ólafsdóttur árið 1982, svo að það varð að ráði, að Ragnhildur systir mín og Knútur ásamt börnum þeirra Lárusi Ara og Elsu Margréti flyttust á Rauðalæk og faðir minn síðan með þeim á Dísarás, eftir að byggingu lauk. Þeirra sambýli stóð um 15 ára skeið eða þangað til faðir minn fór á Hrafnistu á 93. aldursári. Í Dísarási fór vel um hann. Hann hafði svefnher- bergi uppi en lagði kjallarann undir bækur sínar og dót og þar var hann kóngur í ríki sínu. Fyrir þetta vorum við þakklát þeim öll- um, systkinin og fjölskyldan, og aldrei fann ég, að ætlast væri til endurgjalds. Ragnhildur var dóttir föður síns og Knútur þeirr- ar gerðar, stórlyndur og höfð- ingi, ef því var að skipta, en hafði þó glöggt auga fyrir hinu fagra og smáa. Heimili Ragnhildar og Knúts ber svip höfunda sinna. Hann teiknaði húsið og umgerðin er hans, en innviðirnir þeirra beggja, hlýjan og gestrisnin sömuleiðis. Og það kom eins og af sjálfu sér að fjölskylda mín hefur hist á Dísarási, þegar lítið liggur við. Það hefur Ragnhildur systir mín tekið eftir móður sinni, þó að hún muni hana naum- ast, að halda fjölskyldum saman, treysta gömul vinabönd og vera á sínum stað. Og systkinin Lárus Ari og Elsa Margrét hafa fallið inn í þá fjölskyldumynd, sem ég hef hér dregið upp. Og lífið held- ur áfram. Þessar línur eru skrif- aðar, þegar sólargangur er lengstur. Þá er fallegt á Grjót- eyri og golan hlý, sem stendur of- an af fjöllunum. Þar skulum við hittast í sumar, eiga þar góða fjölskyldustund eins og Knútur hugsaði sér. Halldór Blöndal. Knútur Jeppesen átti sess í okkar hjarta. Knútur var mað- urinn hennar Rönku föðursystur og Rönku vildum við systkina- börnin öll eiga. Knútur var sam- ofinn henni, alltaf nálægur með sína notalegu nærveru og sýndi þessari þörf okkar – að njóta samvista við Rönku – óendanlega þolinmæði og skilning. Hann var sjálfur líka bálskotinn í henni og fannst allt flottast og fínast hjá henni. Knútur var ólíkum öllum öðr- um mönnum í uppvexti okkar. Hvort sem hann klæddist stíg- vélunum sínum eða flauelsjakka- fötum þá bar hann með sér ein- hverja framandi fágun og yfirbragð. Hann talaði svolítið skrítið, átti gítara sem hann spil- aði á, bjó til eigin lifrarkæfu, gróf lax og málaði vatnslitamyndir. Hann var vinnuþjarkur og í minningunni sér maður hann fyr- ir sér gangandi með upprúllaðar teikningar að hlúa að nýrri hug- mynd. Hann var raungóður og það var gott að leita til hans því hann lét manni líða eins og ekk- ert væri sjálfsagðara en að hann læsi yfir danskar ritgerðir og stíla þótt hann væri á síðasta snúningi að skila inn verki í sam- keppni. Ef Ranka bað hann um að gera eitthvað fyrir okkur, þá var það sjálfsagt. Heimili Rönku og Knúts stóð okkur systkinabörnunum alltaf opið og þangað var gott að koma. Heimilið var líka viss ævintýra- heimur, teiknað af Knúti sjálfum, með ótal gluggum og innbúi sem ber fagurkerum vitni. Mesti ævintýraheimurinn var þó Grjóteyri þar sem ógleyman- legar stundir hafa orðið til gegn- um árin, bjartar, skemmtilegar, góðar og endalaust dýrmætar. Það var spennandi fyrir barns- hjartað að fá að eiga svolitla hlut- deild í því að sjá sumarhús rísa, vakna snemma á morgnana og fara í vaðstígvél, ná í vatn í læk- inn og fylgjast með hinum full- orðnu athuga með laxveiðiaflann í neti. Knútur var í essinu sínu á Grjóteyri og þar gat hann slapp- að af jafnvel þótt hann væri að vinna. Þar sá hann fyrir sér að geta eytt löngum stundum með Rönku og sínum þegar um hægð- ist. Knútur var góðhjartaður, ör- látur og mikill listunnandi. Hann hafði gaman af spænskri fla- mengotónlist, þjóðlagatónlist og átti fágætar Dylan- og Cohen- plötur. Þegar unglingsárin færð- ust yfir og okkar eigin áhugi á þessari gerð tónlistar kviknaði átti hann það til að taka fram nótnabækur og spila fyrir okkur nokkur lög. Slík var unun hans að hann sá helst eftir að hafa ekki hafið gítarnámið fyrr. Knútur hafði sterkan lífsvilja og reyndi hvað hann gat til að ná aftur betri heilsu, las sér til í óhefðbundnum lækningum, hafði tröllatrú á vítamínum og betri matarvenjum og lagði aldrei árar í bát þótt að herti. Oftar en ekki hafði þessi nýi lífsstíll nokkur áhrif og heilsan varð betri tíma- bundið. Það er erfitt að horfa upp á ástvini sína veikjast og verða á margan hátt skugginn af sjálfum sér. Umhyggja og alúð Rönku, Lalla og Elsu í langvinnum veik- indum Knúts var einstök og ósér- hlífin. Við biðjum Rönku, börn- um hans og barnabörnum blessunar. Minning um góðan dreng lifir. Margrét, Steinunn og Sveinn Blöndal. Við fráfall Knúts Jeppesen kollega okkar og læriföður leita á okkur minningar frá þeim tíma er leiðir hóps nýútskrifaðra arki- tekta lágu saman á teiknistofu hans. Knútur kenndi á „Kúnstaka- demíunni“ að námi loknu. Hann var kennari að eðlisfari og naut þess að leiðbeina okkur, en jafn- framt gaf hann okkur frelsi og hvatningu og stuðlaði þannig að sjálfstrausti okkar sem fag- manna. Hann gaf sér ávallt tíma til að hlusta á það sem við höfð- um fram að færa. Í skipulagsverkefnum lagði Knútur áherslu á rými, hlutföll og mannlegan mælikvarða ásamt aðlögun að umhverfi og aðstæð- um. Hús voru staðsett miðað við sólargang og verðurfar, leitast var við að mynda skjól. Á þessum árum var allt teiknað í höndum og sum skipulagskortin kölluðum við „borðdúka“, enda voru teikni- arkir oft stærri en stærstu borð- plötur. Í húsbyggingum lagði Knútur áherslu á deiliatriðin og mikil- vægi þess að hvert form og hvert efni fengi að „klára sig“. Hann var áhugasamur um verndun gamalla húsa og vann m.a. að endurbótum Lækjarbrekku. Það var mjög lærdómsríkt að taka þátt í þeirri vinnu með honum. Sérstök stemning var á kaffi- stofunni daga og nætur, því oft var unnið næturlangt. Þar fóru fram miklar umræður um bygg- ingarlist, liti og hlutföll, rýmis- myndanir og efnisval og kom þar ýmislegt fram sem hefur nýst okkur síðar í starfi. Knútur sagði okkur skemmtilegar sögur frá náms- og kennsluárum sínum þar sem hann varpaði skondnu ljósi á ýmsa „heimsþekkta“ koll- ega. Við höfðum stundum í flimt- ingum að Knútur væri „heims- frægur“ á Íslandi og hafði hann gaman af. Góð vinátta var milli Knúts og Guðrúnar, fyrri konu hans, og leituðu þau hvort til annars eftir faglegum stuðningi. Hún kom oft við á kaffistofunni og tók þátt í faglegum umræðum. Ragnhild- ur, síðari kona Knúts, sá um fjár- mál teiknistofunnar og launin okkar af stakri snilld. Knútur var mikill fjölskyldu- maður, bar hag fjölskyldunnar fyrir brjósti og börn Knúts voru tíðir gestir á teiknistofunni. Hann lagði áherslu á lífeyrissjóð og hafði áhyggjur af stöðu Ragn- hildar ef hún yrði ein með börnin, enda var hann eldri en hún. Því miður varð það raunin, Knútur varð veikur langt um aldur fram og dró því úr vinnuframlagi hans á besta aldri. Um leið og við kveðjum Knút og þökkum sam- fylgdina, viljum við votta fjöl- skyldu og vinum innilegustu samúð vegna fráfalls hans. Guðmundur, Helga og Hildigunnur. Bernhöftstorfan er eitt af kennileitum Reykjavíkur og ber því vitni að höfuðborgin var ekki reist fyrir einni eða tveimur kyn- slóðum heldur á sér lengri sögu. Deilan um húsin á Bernhöftstor- funni virðist nú fjarstæðukennd og fennt er yfir það viðhorf að þau væru úr dönskum fúaspýt- um, sem enginn myndi sakna. Oft er eins og Reykjavík vilji ekki eiga sögu. Hið gamla á að víkja fyrir hinu nýja og fáist ekki leyfi til að jafna gömul hús við jörðu er lágmark að flytja þau eitthvað annað. Knútur Jeppesen var á öðru máli. Það kom reyndar ekki fram í skrifum og greinum held- ur verkum hans. Bernhöftstorfan átti heima í gjörgæslu þegar hún kom inn á borð Knúts og hann ber heiðurinn af því að hún var gerð upp af þeirri smekkvísi og sátt við umhverfi sitt, sem raun ber vitni. Viðbyggingarnar, sem Knútur hannaði við Landakotsskóla, eru af sama toga. Knútur apar ekki eftir húsunum, sem hann byggir við, heldur lætur sköpunargleð- ina njóta sín, en viðbyggingarnar falla svo fullkomlega að gamla skólanum að það er eins og órof- inn þráður sé á milli þeirra. Ranka föðursystir mín og uppáhaldsfrænka birtist með Knút á bóndabæ þar sem lítill frændi hennar var í sveit senni- lega sumarið 1973. Þessi útlenski maður vakti forvitni og spurning- ar, sem kjark skorti til að bera fram þá, en svöruðu sér sjálfar síðar. Það var alltaf spennandi að hitta Knút fyrir unglingsstrák, sem vildi kynnast heiminum, skoða bækurnar í hillunum hjá honum og Rönku, komast að því að hið manngerða umhverfi væri ekki bara tilviljunum háð, heldur afsprengi markvissrar hönnunar, að það væri ástæða til að spyrja hvers vegna hús væru teiknuð á einn veg, en ekki annan, og ekk- ert væri sjálfgefið í skipulagi mannabyggða. Í þessum hillum var líka plötu- safn og opnuðu upptökur með Big Bill Broonzy og félögunum Sonny Terry og Brownie McGhee litla frændanum heim blússins. Knútur fékk ekki bara útrás fyrir listsköpun sína í arkitekt- úrnum. Vatnslitamyndirnar á veggjunum á heimili Rönku og hans á Dísarási afhjúpa snjallan málara. Svo spilaði hann á gítar af miklum móð. Það var annar galdur. Heimurinn fékk meiri dýpt við að kynnast Knúti. Takk fyrir. Karl Blöndal. Knútur Jeppesen ✝ Móðir okkar og tengdamóðir, RAGNHILDUR SIGURÐARDÓTTIR frá Sólheimakoti í Mýrdal, verður jarðsungin frá Breiðabólstaðarkirkju í Fljótshlíð laugardaginn 25. júní kl. 13.30. Ragnhildur Guðrún Bogadóttir, Sigrún Gerður Bogadóttir, Sævar Sigursteinsson, Ragnheiður Bogadóttir, Magnús Kolbeinsson, Geirþrúður Fanney Bogadóttir, Haraldur Árni Haraldsson. ✝ Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi og langafi, GÍSLI SVAVAR JÓNSSON, til heimilis á Lækjarbakka, Gaulverjabæjarhreppi, andaðist á Heilbrigðisstofnun Suðurlands miðvikudaginn 22. júní. Útför verður auglýst síðar. Þóra Sigurjónsdóttir, börn, tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn. ✝ Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi, langafi og bróðir, FRIÐÞJÓFUR I. STRANDBERG sjómaður, til heimilis að Melgerði 32, Kópavogi, lést á líknardeild Landspítalans laugardaginn 18. júní. Útförin fer fram frá Kópavogskirkju mánudaginn 27. júní kl. 13.00. Guðrún Magnúsdóttir Strandberg, Auður Strandberg, Magnús Strandberg, Ingibjörg Bragadóttir, Birgir Strandberg, Sveinbjörn Strandberg, Kristín Jónsdóttir, Agnar Strandberg, Brynja Stefnisdóttir, barnabörn, barnabarnabörn og bróðir. ✝ Elsku amma okkar, SIGRÍÐUR KRISTJÁNSDÓTTIR, lést á Seljahlíð miðvikudaginn 8. júní. Útförin fór fram í kyrrþey, mánudaginn 20. júní, að ósk hinnar látnu. Hjartans þakkir fá starfsmenn Seljahlíðar fyrir umönnun hennar og hjúkrun. Pétur Mogensen, Sigríður Ösp Mogensen, Guðmundur Freyr Mogensen. ✝ Okkar ástkæri FRIÐRIK JENS FRIÐRIKSSON fyrrv. héraðslæknir, Smáragrund 4, Sauðárkróki, sem lést á dvalarheimili aldraðra, Heilbrigðis- stofnuninni Sauðárkróki, laugardaginn 11. júní, verður jarðsunginn frá Sauðárkrókskirkju laugardaginn 25. júní kl. 13.00. Þeim sem vilja minnast hans er bent á Heilbrigðisstofnunina Sauðárkróki. Oddný Finnbogadóttir, Björn Friðrik Björnsson, Emma Sigríður Björnsdóttir, Iain D. Richardson, Alma Emilía Björnsdóttir og börn.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.