Morgunblaðið - 23.07.2011, Page 35

DAGBÓK 35
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 23. JÚLÍ 2011
Grettir
Smáfólk
Hrólfur hræðilegi
Gæsamamma og Grímur
Úthverfið
Kóngulóarmaðurinn
Ferdinand
ÉG VEIT
EKKERT HVAÐ ÉG
Á AÐ GEFA LÍSU
ÉG ÆTLA AÐ RÁÐFÆRA
MIG VIÐ SÉRFRÆÐING
...SVO ER
HÚN UM ÞAÐ BIL
SVONA HÁ
HJÁLPIÐ MÉR!
RIGNINGIN
BJARGAÐI
OKKUR
EF ÞAÐ VÆRI EKKI SVONA
MIKIL RIGNING ÞÁ VÆRUM
VIÐ Á VELLINUM AÐ LÁTA
NIÐURLÆGJA OKKUR
ER RIGNINGIN
EKKI FRÁBÆR?
EF ÞAÐ VÆRI EKKI RIGNING
ÞÁ VÆRI HITT LIÐIÐ AÐ
VALTA YFIR OKKUR,
GJÖRSAMLEGA KREMJA OKKUR
STUNDUM VELTI
ÉG ÞVÍ FYRIR MÉR
HVERNIG LÍFIÐ VÆRI EF
ÉG HEFÐI SAGT JÁ VIÐ
BÓNORÐI FRÍÐA
RIDDARANS
FYRIR
ÞAÐ FYRSTA...
...ÞÁ
VÆRI HANN
EKKI LENGUR
FRÍÐUR
HVERNIG STENDUR Á ÞVÍ AÐ
ENGINN SAGÐI MÉR FRÁ ÞVÍ AÐ
KVENKYNS BÆNABEIÐUR BITU
HÖFUÐIÐ AF EIGINMÖNNUM
SÍNUM Á BRÚÐKAUPSNÓTTINNI
BESTI VINUR
MINN HANN LÁRUS
ER GIFTUR OG HANN
SAGÐI MÉR EKKI
FRÁ ÞESSU
LÁRUS,
HVAÐ KEMUR
TIL AÐ ÞÚ
SAGÐIR MÉR EKKI
FRÁ ÞESSU? HA,FRÁ
HVERJU?
HVAÐ ERTU
AÐ TALA
UM? HVAR
ERTU?
TAKK FYRIR AÐ KOMA OG PASSA
BÖRNIN Á MEÐAN VIÐ FÖRUM ÚT ÚR
BÆNUM. MIG LANGAR AÐ BYRJA Á ÞVÍ
AÐ FARA YFIR NOKKRAR REGLUR
SJÁÐU TIL ÞESS AÐ ÞAU GERI
HEIMAVINNUNA SÍNA.
PASSAÐU AÐ ÞAU MÆTI Á RÉTTUM
TÍMA Á ÆFINGAR OG FARI EKKI
SEINNA AÐ SOFA EN HÁLF TÍU
EIN-
HVERJAR
SPURNINGAR?
HVERSKONAR
FANGABÚÐIR ERU
ÞETTA EIGINLEGA?
KÓNGULÓARMAÐURINN LÆÐIST UM BORGINA,
ÞEGAR SKYNDILEGA...
HVER
ERTU?
KALLAÐU MIG
SABRETOOTH!
Er ekki hægt
að fá mynd
af manninum?
Með leyfi, er ekki hægt
að fá einhvers staðar
smekklega mynd af
manninum hjá Sam-
keppniseftirlitinu,
helst með fullu heiti og
nafnnúmeri, sem
ákvað, neytendum til
þæginda, að banna
verðmerkja unnar
kjötvörur á pakkn-
ingum í verslunum.
Áður stóð á skýrt
nautahakkspakkanum
hvað pakkinn kostaði
en nú er búið að banna það, neyt-
endum til hagsbóta. Nú stendur að-
eins kílóverðið og hve pakkinn er
þungur og svo geta viðskiptavinirnir
byrjað að reikna, eða gengið með
pakkann á fætur öðrum að skanna,
sem settur hefur verið upp í versl-
uninni, og kannað málið þar. Ef þeim
líst ekki á verðið sem sést í skann-
anum, ef pakkinn er borinn rétt að,
geta þeir skilað pakkanum, sótt annan
og skannað hann, allt þar til þeir finna
pakka með verði sem þeir geta að
minnsta kosti hugsað sér að greiða.
Allt þetta, eins og fleira gott, eigum
við að þakka einhverjum manni á
Samkeppniseftirlitinu sem því miður
er hvergi nafngreindur, svo þakklátir
viðskiptavinir geta ekki hugsað til
hans þegar þeir skanna.
Í hverri einustu verslunarferð sé ég
viðskiptavini, gjarnan í eldri kant-
inum, klóra sér yfir verðmerking-
arlausum pökkum.
Sumir lötra að skann-
anum og eiga þar
drjúga ánægjustund,
aðrir skila pakkanum
aftur í kælinn og eigra
tómhentir og ráðþrota
um verslunina. Ég skil
hreinlega ekki hvers
vegna verslunarstjórar
setja ekki upp mynd af
manninum frá Sam-
keppniseftirlitinu við
hliðina á kjötkælinum,
svo viðskiptavinirnir
sjái hvernig hugs-
unarsami velgjörð-
armaðurinn lítur út, og
geta þá reynt að líta
eins út sjálfir.
Raunar er þetta ekki það eina sem
þeim á Samkeppniseftirlitinu hefur
dottið í hug undanfarið. Nýlega sekt-
uðu þeir fjölda verslana í Kringlunni
fyrir að vera ekki með nægilega áber-
andi verðmerkingu við vörur sínar.
Það var víst brotið á neytendum með
þessu, svo búðirnar voru sektaðar og
verða að hækka álagninguna til að
eiga fyrir sektinni. Kannski væri líka
hægt að fá mynd af manninum hjá
Samkeppniseftirlitinu sem sektaði
búðirnar fyrir að vera með of fáa verð-
merkingu. Hún gæti hangið við hliðina
á manninum sem bannaði mönnum að
verðmerkja nautahakkspakkann.
Best væri þó ef þetta er sami maður.
Það myndi spara ramma.
Þreyttur viðskiptavinur.
Ást er…
… að verða enn nánari,
eftir því sem árin líða.
Velvakandi
Svarað í síma 5691100 frá 10–12
velvakandi@mbl.is
Karlinn á Laugaveginum gekk
greitt niður Frakkastíginn og bar
ótt á. Hann hafði verið að hlusta á
fjármálaráðherrann í morgun-
útvarpinu og leist ekki á blikuna,
heldur sagði í orðastað hans:
Það er ljótt að sjá laun allra hækka
og leitt að sjá kökuna stækka
sem vor þjóð á til skipta
en mín skylda er að svipta
með sköttum og lát́ana smækka.
Og hvarf á braut.
Þessi limra minnir á stöku Stein-
gríms Baldvinssonar í Nesi, þegar
honum þótti ástand þjóðmála ugg-
vænlegt:
Tóma hausa og dálka dregur
dapur aflamaður; hinu
hefur sporðrennt hættulegur
hákarlinn í kjölfarinu.
Og á fundi orti hann:
Varla er fært upp úr vaðlinum hér
vitinu höfuð að teygja.
Algengust heimska í heiminum er
að hafa ekki vit á að þegja.
Enn orti hann um hinn öfund-
sjúka:
Sjaldan var hann með hýrri há.
Honum gramdist það mest að sjá
hve allt var fánýtt í fórum hans
en feitt undir kúnni nágrannans.
Halldór Blöndal
halldorblondal@mbl.is
Vísnahorn
Með sköttum og lát’ana
smækka
Ásgeir Ásgeirsson var forsætis-ráðherra í miðri heimskreppu,
1932-1934. Gunnar M. Magnúss skýr-
ir frá því í minningum sínum, að Ás-
geir hafi sagt á kosningafundum í
Vestur-Ísafjarðarsýslu 1934: „Krepp-
an er eins og vindurinn. Enginn veit,
hvaðan hún kemur eða hvert hún
fer.“
Þetta er ættað úr Jóhannesarguð-
spjalli, enda var Ásgeir guðfræðingur
að mennt. Þar segir (3, 8): „Vindurinn
blæs, þar sem hann vill, og þú heyrir
þyt hans. Samt veistu ekki, hvaðan
hann kemur né hvert hann fer.“
Ásgeiri samdi illa við flokksbróður
sinn, Jónas Jónsson frá Hriflu, og er
óhætt að segja, að Jónas hafi hrakið
hann úr Framsóknarflokknum. Lá
Jónasi jafnan illa orð til Ásgeirs.
Frægt er, þegar bóndi að vestan hitti
fyrst Jónas og síðan Ásgeir í Reykja-
víkurför. Þegar Jónas barst í tal við
Ásgeir, var hann sanngjarn í máli
eins og hans var vandi. Bóndi mælti í
undrunartón: „Það er fallegt af þér að
tala svona vingjarnlega um Jónas frá
Hriflu, þar sem hann talar svo illa um
þig.“ Ásgeir svaraði alúðlega: „Ef til
vill skjátlast okkur báðum.“
Þessi saga er ekki verri fyrir það,
að hún er gömul. Feneyski kvenna-
maðurinn Giacomo Casanova, sem
uppi var 1725-1798, sagði í end-
urminningum sínum, Histoire de ma
vie (3. bindi, 21. kafla), frá því, er
hann hitti franska háðfuglinn Voltaire
í ágúst 1760. Hafði hann orð á því við
Voltaire, að því miður talaði sviss-
neski náttúrufræðingurinn Albrecht
von Haller ekki eins vel um Voltaire
og Voltaire um von Haller. „Haha,
það getur verið, að okkur hafi báðum
skjátlast,“ svaraði Voltaire brosandi.
Svipað segir af þýska rithöfund-
inum Tómasi Mann. Útgefandi í
München hafnaði handriti eftir hann.
Mann sagði: „Ég hélt þér væruð list-
vinur.“ Útgefandinn svaraði: „Ég fæ
ekki séð, að þér eða handritið yðar
eigi neitt skylt við list.“ Þá mælti
Mann: „Þá biðst ég afsökunar. Okkur
skjátlast þá sýnilega báðum.“
Vestur-íslenska skáldið Káinn orti í
sama anda:
Einlægt þú talar illa um mig,
aftur ég tala vel um þig.
En það besta af öllu er,
að enginn trúir þér – né mér.
Athugasemdir og leiðréttingar vel þegnar.
Hannes H. Gissurarson
hannesgi@hi.is
Fróðleiksmolar úr sögu og samtíð
Báðum skjátlast