Morgunblaðið - 04.10.2011, Síða 23

Í dag kveð ég mína yndislegu
mágkonu. Ég var 7 ára gömul
þegar Magga og Gísli byrjuðu
saman, ég sat uppi á eldhúsborði
og Gísli var að sýsla í eldhúsinu
þegar rauðhærð fegurðardís var
alltaf að hjóla í botnlanganum
heima í Sævó. Ég spurði Gísla
hvort þetta væri kærastan hans
en hann gaf ekkert upp við krak-
kakjánann.
Gísli og Magga byrjuðu
snemma að ferðast og alltaf
komu þau með einhvern pakka
handa mér, risadúkku sem labb-
aði með mér og flott leðurpils
sem ég geymi ennþá. Þau byrj-
uðu sinn búskap í Kjarrhólman-
um og strax þá kom í ljós hvað
heimili þeirra var glæsilegt. Við
Magga höfum alltaf átt gott með
að tala saman og höfum við eytt
mörgum stundum að spjalla og
eru þessar stundir mér mjög dýr-
mætar.
Fyrir 10 árum þá byrjaði
Magga að dansa línudans og
fannst mér það mjög spennandi
og svo fyrir 8 árum þá hvatti hún
mig til að prófa og hef ég dansað
síðan með henni og því hefði ég
ekki viljað missa af. Tíminn sem
ég er búin að fá að vera með þeim
Möggu og Gísla á línudansböllum
hefur verið mjög skemmtilegur
og eins og alltaf var Magga
fremst í flokki að dansa allt
kvöldið.
Magga hefur alltaf verið mjög
virk í dansinum og er búin að
vera í stjórn Félags íslenskra
línudansara í mörg ár og á end-
anum gat hún líka fengið mig
með sér í stjórn, það lýsir Möggu
svo vel hvað hún var dugleg að fá
fólk til að vinna með sér og hvað
hún var drífandi einstaklingur.
Við fórum línudanshópurinn til
Skotlands og var það yndislegur
tími sem við áttum saman þar og
voru þau hjónin eins og alltaf
hrókar alls fagnaðar. Magga
keppti í línudansi og var Íslands-
meistari í hópakeppni í þrjú ár og
tók hún núna síðast þátt í maí á
þessu ár.
Magga var mikil hannyrða-
kona og var hún alltaf að búa til
eitthvað fallegt. Magga var alltaf
boðin og búin til að aðstoða við
hvað sem er og alltaf sagði hún:
Þú getur þetta, þetta er ekkert
mál. Elsku Magga mín, ég og fjöl-
skylda mín þökkum þér fyrir tím-
ann sem við áttum saman og þú
munt lifa áfram í hjörtum okkar
og bænum.
Elsku Gísli, Steinar Freyr,
Rúnar Bogi, Kristín Ýr og Krist-
in.
Missir ykkar er mikill og megi
Guð styrkja ykkur í þessari sorg.
Hvíl í friði, Magga mín.
Hulda.
Mín elskulega mágkona hefur
fengið hvíldina, eftir langvinnan
og illvígan sjúkdóm. Magga
frænka, eins og hún var alltaf
kölluð hjá okkur, tók mér strax
opnum örmum frá fyrsta degi
þegar ég var að kynnast Boga
bróður hennar. Hún var alveg
einstök, sérlega ósérhlífin og
vinnusöm kona. Hún var alltaf til
taks, sama hvert erindið var. Það
má segja að hún hafi gengið mér í
móðurstað eftir að ég missti móð-
ur mína. Efst í huga er þakklæti
fyrir allar þær frábæru stundir
sem við höfum átt með henni, t.d.
fyrstu Flórídaferðina okkar – þá
vorum við Bogi nýbyrjuð saman,
sumarbústaða- og verslunarferð-
ir, ættarmót og ekki má gleyma
öllum fjölskylduboðunum og
hefðunum, piparkökumálun,
þrettándagleði og lengi mætti
telja. Hún var mjög barngóð, og í
sveitinni, þar sem þau hjónin
byggðu sér draumahús, var oft
margmenni. Við Bogi komum
þeim systrum Steinunni og Mar-
gréti skemmtilega á óvart þegar
við létum skíra dóttur okkar eftir
þeim báðum sem var lítill þakk-
lætisvottur til systranna fyrir allt
það sem þær höfðu gert fyrir
okkur. Þessi fjölskylda er sérlega
samheldin, þau unnu öll saman í
eigin fjölskyldufyrirtæki og
reistu öll sumarbústaði ekki
langt hvert frá öðru, því er sökn-
uðurinn mikill og stórt skarð
höggvið. Það er sagt að tíminn
lækni öll sár, eflaust er það rétt
en Möggu frænku gleymum við
aldrei. Um leið og ég kveð elsku-
lega mágkonu mína og þakka
henni fyrir allar yndislegu sam-
verustundirnar vil ég senda elsku
Gilla, börnunum og Guðrúnu og
Árna mínar innilegustu samúðar-
kveðjur. Megi góður guð veita
ykkur styrk í ykkar miklu sorg.
Kristín Rafnsdóttir (Stína).
Stundum finnst manni að lífinu
sé ekki réttlátlega skipt á milli
manna. Sumir lifa langt umfram
lífsgleði meðan aðrir fá hér allt of
stutta dvöl. Þetta á svo sannar-
lega við um kæra mágkonu mína,
Margréti Árnadóttur, sem við
kveðjum í dag. Henni var úthlut-
að allt of stuttum tíma og átti svo
mikið eftir sem hún hefði getað
notið og gert. Við erum máttvana
gagnvart örlögunum og fáum
ekki skilið orsakasamhengið:
hvers vegna þessi góða mann-
eskja er frá okkur tekin í blóma
lífsins. Þótt við reynum að sætta
okkur við þetta er það ógnarsárt.
Magga var ekki ýkja gömul
þegar ég kynntist stóru systur
hennar og kom inn í fjölskylduna
sem ég hef nú verið hluti af í hálf-
an fimmta áratug. Þegar ung-
lingsárin og nám voru að baki tók
við lífsbaráttan sem við Steina
höfum háð hlið við hlið með
Möggu og Gilla alla tíð síðan.
Strákarnir okkar og þeirra hafa
alist upp saman eins og bræður
og síðust bættist Kristín Ýr við,
borin á höndum af öllum hópnum.
Við höfum hjálpast að um alla
hluti hvort sem er í leik, námi eða
starfi. Oft var unnið lengi fram
eftir, við bílaviðgerðir eða fram-
kvæmdir og Gilli allra manna
hjálpfúsastur. Það voru því mörg
kvöldin sem Magga mátti gæta
bús og barna og aldrei aðgerða-
laus því önnur eins afköst í ýmiss
konar handavinnu, saumaskap og
fleiru eru sjaldséð. Eftir að þær
systur voru báðar komnar til
starfa í fjölskyldufyrirtækinu var
allur hópurinn, að lokum þrjár
kynslóðir, saman alla virka daga,
fór saman í frí og eftir að við kom-
um okkur upp bústöðunum í
Svínadalnum höfum við eytt
flestum helgum ársins þar.
Næstum allar máltíðir borðaðar
saman og oftar en ekki mikið fjöl-
menni.
Þannig héldum við að þetta
gæti haldið áfram, en svo bar
skugga á sem aldrei hafði gert
fyrr. Fyrir fimm árum greindist
mágkona mín með krabbamein.
Eftir meðferð við því héldum við
að hún hefði komist yfir hjallann
en í raun er þetta búið að vera á
brattann allan tímann síðan fyrir
Möggu. Hún bar þó ekki vand-
kvæði sín á torg í þessu efni frek-
ar en öðrum, þótt það munaði svo
sannarlega um hana var það ekki
hennar stíll að trana sér fram.
Þegar komið var fram á þetta ár
varð brekkan brattari og erfiðari
uns ekki varð lengra komist og
hún gat ekki meir. Við erum nú
komin að vatnaskilum og það er
svo sannarlega dimmt yfir. Hér
kveðjum við raungóðan vin sem
aldrei brást. Minningin um þessa
glæsilegu, skemmtilegu, rauð-
hærðu konu er meitluð í hugann
og er því miður ein eftir.
Hallgrímur Pétursson orti um
dauðann:
..
veit enginn neitt um það
hverninn, á hverjum tíma,
eða hvar hann kemur að.
Þetta er sú staða sem við erum
í nú: við fáum ekki skilið af hverju
við þurfum að ganga í gegnum
þennan erfiða tíma núna, sökn-
uðurinn er sár og ekkert verður
aftur eins og það var. Þrátt fyrir
að tími Möggu mágkonu minnar
hafi verið allt of stuttur þá notaði
hún hann vel og betur en margur.
Hún er nú laus úr þeirri kvöl sem
á hana var lögð og ekki varð und-
an vikist og hún vildi ekki að við
tefðum við sorgina heldur værum
sterk. Það þurfum við að reyna að
gera í minningu hennar.
Sigurður Guðmundsson.
Það er sárt og erfitt að kveðja
uppáhaldsfrænku mína og eina af
mínum bestu vinkonum.
Magga frænka var alltaf til
staðar fyrir mig, þegar gekk vel
var hún tilbúin að hrósa og sam-
gleðjast. Svo gaf hún sér alltaf
tíma til að hlusta þegar ég þurfti
að tuða, alltaf svo skilningsrík.
Magga frænka var stórkostleg
kona, hún var glæsileg og lífs-
glöð, hún hafði svo mikla útgeisl-
un og góða nærveru. Hún var ein-
staklega fjölhæf og alltaf var
eitthvert föndur í gangi, við fór-
um saman á keramíknámskeið og
svo seinna á glernámskeið, hún
kenndi mér svo margt. Magga
frænka var líka alltaf með prjón-
ana uppi og var ég svo lánsöm að
eignast flottar lopapeysur, trefla,
kraga og ýmislegt annað, alltaf
komu ný snið og ný mynstur.
Magga frænka var einnig mikil
saumakona og hefur hún saumað
ófáar flíkurnar á mig í gegnum
árin, sérstaklega er mér minnis-
stætt þegar hún og amma saum-
uðu á mig hvítan síðkjól fyrir
árshátíð hjá Verzló, hann var
glæsilegur. Minningarnar eru
svo margar sem fara í gegnum
hugann, allar svo skemmtilegar.
Samverustundirnar í Davenport
og á Flórída eru ofarlega í huga,
allar ferðirnar í mollin og þegar
við fórum út að borða og fengum
okkur carpaccio og créme brulée,
það var uppáhalds.
Magga frænka átti mikið í mér
og börnunum mínum sem alltaf
kölluðu hana ömmu. Hún var
yndisleg amma, leyfði börnunum
oft að gista, koma með í sumarbú-
staðinn og einnig eru leikhúsferð-
irnar margar.
Það er ótrúlega erfitt að
kveðja góða vinkonu, elsku
Magga frænka, þín verður sárt
saknað en minningarnar geymi
ég vel í hjarta mínu.
Þín
Hrafnhildur Gísladóttir
(Habbó).
Það er stórt skarð í hjörtum
okkar sem þekktum Margréti
eða Möggu frænku eins og við
kölluðum hana. Hún var svo ein-
staklega kraftmikil sem og ynd-
isleg í alla staði.
Okkar fjölskyldur hafa alltaf
varið miklum tíma saman hvort
sem það hefur verið í vinnu eða í
fríum og eru það einhverjar af
dýrmætustu stundum í lífi okkar
sem við munum alltaf horfa til
baka til með miklum söknuði og
þakklæti fyrir að hafa átt.
Síðasta haust áttum við með
henni frábært frí í Flórída þar
sem hún tók upp á því að eigin
frumkvæði að kenna dóttur okk-
ar að synda á nokkrum dögum.
Þar var líka verslað mikið og var
alltaf gott að hafa Möggu með í
ráðum við val á fötum enda stór-
glæsileg kona.
Á sumrin hittumst við mikið
uppi í bústað enda bústaðir fjöl-
skyldna okkar nánast hlið við
hlið. Þar voru alltaf á boðstólum
Möggu-muffins eða Möggu-snúð-
ar í kaffinu. Og svo hélt matar-
veislan áfram – hvítlauksgrillaðir
humarhalar með góða brauðinu
sem hún bakaði, nautalundir,
appelsínu-önd og svona gæti
maður áfram talið.
Hún var alltaf svo atorkusöm
sem lýsti sér meðal annars í því
að hún var alltaf með eitthvað á
prjónunum og prjónaði peysur og
annað á alla stórfjölskylduna.
Hún var einnig sídansandi enda
margfaldur Íslandsmeistari í
línudansi sem hún stundaði af
kappi með mömmu.
Það er svo skrítið að skrifa um
hana í fortíð, það er svo stutt síð-
an að við vorum öll saman og allt
virtist í himnalagi. Svo var hún
hrifsuð frá ástvinum sínum sem
sitja eftir með sorg í hjarta og
skilningsvana.
Hvíl í friði,
Guðmundur Orri og Lilja.
 Fleiri minningargreinar
um Margréti Árnadóttur bíða
birtingar og munu birtast í
blaðinu næstu daga.
MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 4. OKTÓBER 2011
Vaktsími: 581 3300 & 896 8242 – www.utforin.is – Allan sólarhringinn
Komum heim til aðstandenda ef óskað er
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sverrir Einarsson Kristín Ingólfsdóttir Jón G. BjarnasonHermann Jónasson
✝
Innilegar þakkir færum við öllum sem sýndu
okkur samúð og vinarhug vegna andláts og
útfarar,
GUÐRÚNAR JÓNSDÓTTUR
frá Hofi,
Freyjugötu 26,
Sauðárkróki.
Bára Pétursdóttir,
Margrét Pétursdóttir, Baldur Sigurðsson,
Jón S. Pétursson, Erna Jóhannsdóttir,
Gunnar S. Pétursson, Sólveig Þorvaldsdóttir,
Pétur Axel Pétursson, Steinunn Kristinsdóttir,
Svanhildur Pétursdóttir,
Skarphéðinn R. Pétursson, Steinunn Guðmundsdóttir,
Hrafnhildur Pétursdóttir, Birgir R. Rafnsson
barnabörn, barnabarnabörn og barnabarnabarnabörn.
✝
Ástkæri eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir,
afi og langafi.
ÞORVARÐUR MAGNÚSSON
byggingameistari,
Álfaskeiði 71,
Hafnarfirði,
lést mánudaginn 26. september
á líknardeild Landspítalans, Landakoti.
Útför hans fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju fimmtudaginn
6. október kl. 15.00.
Áslaug Einarsdóttir,
Sigurður Þorvarðarson, Vigdís Victorsdóttir,
Guðríður Þorvarðardóttir,
Þóra Þorvarðardóttir,
Þorvarður Árni Þorvarðarson, Anna Dagbjört Hermannsd.,
barnabörn og barnabarnabarn.
✝
Ástkær dóttir mín, systir, mágkona og
frænka,
SIGURBJÖRG NÍELSDÓTTIR,
Bögga,
Kringlumýri 31,
Akureyri,
sem lést á Sjúkrahúsinu á Akureyri sunnu-
daginn 25. september, verður jarðsungin frá
Akureyrarkirkju föstudaginn 7. október kl. 13.30.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir, en þeim sem vildu
minnast hennar er bent á Minningarsjóð Jakobs Jakobssonar
hjá Knattspyrnufélagi Akureyrar og Minningarsjóð Heima-
hlynningarinnar á Akureyri.
Birna Gunnarsdóttir,
Gunnar Níelsson, Ragnhildur Björg Jósefsdóttir,
Birna Ósk Gunnarsdóttir,
Tinna Björg Gunnarsdóttir,
Ólafur Níels Gunnarsson.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
STEFÁN M. GUNNARSSON
fyrrverandi bankastjóri,
sem andaðist mánudaginn 26. september,
verður jarðsunginn frá Kópavogskirkju
föstudaginn 7. október kl. 13.00.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á Minningarkort
Kópavogskirkju, s. 554 6820 eða Heimahlynningu
Landspítalans, s. 543 1159.
Hertha W. Jónsdóttir,
Jón Gunnar Stefánsson, Tracey E. Stefánsson,
Sigríður Þrúður Stefánsdóttir, Benjamín Gíslason
og barnabörn.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
JÓGVAN HANSEN
Joen Edvard Jacob Hansen,
Vestmannaeyjum,
sem andaðist laugardaginn 17. september
verður jarðsunginn frá Landakirkju
laugardaginn 8. október kl. 11.00.
Börn, tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför ástkærs eigin-
manns míns föður, tengdaföður, afa og lang-
afa,
ÁRNA ÁRNASONAR
fyrrv. forstjóra,
Sóltúni 10,
Reykjavík.
Hjartans þakkir til lækna, hjúkrunarfólks og starfsfólks á
B-4 Landspítala í Fossvogi sem annaðist hann og okkur af
einstökum kærleik og fagmennsku.
Einnig þökkum við Heimahjúkrun fyrir alla þeirra umönnun
og hjálp sem var ómetanleg.
Stórfjölskyldan og vinir fá innilegar þakkir og allir þeir sem
heiðruðu minningu hans.
Við biðjum Guð að blessa ykkur öll.
Guðrún Pálsdóttir,
Árni Þór Árnason, Guðbjörg Jónsdóttir,
Þórhildur Árnadóttir, Valdimar Olsen,
Guðjón Ingi Árnason, Sigríður Dögg Geirsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
HULDA PÁLSDÓTTIR
húsmóðir frá Skagaströnd,
sem lést á hjúkrunarheimilinu Droplaugar-
stöðum fimmtudaginn 29. september, verður
jarðsungin frá Fossvogskapellu
miðvikudaginn 5. október kl. 15.00.
Ingþór Þorfinnsson,
Ingibjörg Þorfinnsdóttir, Guðmundur Þorbjörnsson,
Þorfinnur Björnsson,
Elías Ingþórsson,
Erla Svanhvít Guðmundsdóttir, Birgir Freyr Birgisson,
Daníel Guðmundsson,
Guðmundur Bjarki Birgisson.