Birtingur - 01.12.1967, Blaðsíða 8

bara þvættingur í þér. Nú er komið nóg. Ég
er búinn að fá höfuðverk af þessu blaðri þínu
og heimskurugli. Ég held ég fari bara að hátta
. . . Hann þrumar yfir djöfsa þar til hann
ákallar drottin og biður hann að gefa hönd
sinni afl til að gefa skrattanum á kjaftinn
einsog hann eigi skilið og þátturinn endar á
því að Lúther hrópar á þjóna sína því hann
hefur brotið spegilinn.
Leikþáttur eftir Kolakowski: Kerfi séra
Jensens: fólk á biðstofu tannlæknis. Það
bíður lon og don. Yfir leiknum stendur:
Skopleikur í tveim þáttum eftir ýmsa höf-
unda, ekki frumlegur. Bjartsýn rökþræta við
Beckett. — Þetta fólk talar og talar. Enginn
er kallaður inn. Hvernig stendur á því? Óp
úr herberginu þar sem tekið er á móti sjúk-
lingunum. Eftir hvaða röð er farið? Stafrófs-
röð, segir ritari læknisins sem situr við skrif-
borð með skjöl fyrir framan sig. Hvað er
komið langt? Adams. En við höfum haft sex
hundruð sjúklinga sem hétu Antoní Adams.
Það kemur í ljós að fjörutíu þúsund starfs-
menn sjá um spjaldskrána. Hvað er hinumeg-
in? Það veit enginn. Sumir eru búnir að bíða
í þrjátíu ár jafnvel 70 ár. Loks kemur upp úr
kafinu að tannlæknirinn er kominn á eftir-
laun og fólkið verður að fara til annars tann-
læknis. Séra Jensen segir að þau djúpu sann-
indi hafi lífið kennt sér, og hann sé nú ekki
ungur lengur: að sérhver tannlæknir er betri
en sá sem var á undan.
Þannig situr þetta fólk og talar um lífið og
hvað skyldi vera hinumegin?
6
BIRTINGUR