Birtingur - 01.12.1967, Síða 46

JÓN ÓSKAR: SIGNUBAKKAR
Mig dreymir
Bíll ekur hjá
fskur sker innan hlustir
hvínandi
Þeir hafa handsamað flækinginn
sem hnuplaði víninu í dagstofunni
saurgaði veizluna
truflaði hersýninguna
slefaði fúlu rauðvíni.
Hvaða dul geymir vatnið sem streymir kyrrlátt?
Það er Signa.
Beiningamaðurinn þrammar upp tröppurnar
frá fljótinu svartur af skít. Hann stendur
á bak við okkur þegar við hvílum okkur
á bakkanum og dáumst að vatninu. Hann
liggur á botni vatnsins.
Fljótið er djúpt, of djúpt.
Hvaða dul geymir vatnið sem streymir kyrrlátt?
Þau sitja á bakkanum, brjóstriðinu, og faðmast
ung, ekkert hrædd.
Flækingurinn réttir fram húfuna sína
og ranghvolfir augunum.
Hann er alls ekki blindur.
Hann sér fljótið og faðmlögin.
Elskendurnir eru blindir.