Birtingur - 01.12.1967, Blaðsíða 50

haldið því fram?), heldur sennilega vegna þess
að hann var kotkarl, og skipti trauðla máli
hvort hann var skáldmæltur eða ekki. Eða
hvað? Gat hent, að hann vanrækti stundum
búskapinn og færi að yrkja? Hins vegar ef
hann hefði verið gott skáld, þá hefði hann að
öllum líkindum verið í feitu og þægilegu
embætti, samkvæmt þeim upplýsingum ís-
lendingaspjalls að „langt frammeftir nítjándu
öld voru góðum skáldum fengin virðulegust
embætti sem völ var á innan þess stjórnar-
kerfis sem í landinu lafði ...“ Annars hefði
Bólu-Hjálmar átt að vera í Reykjavík, því
þar geta menn lifað flott, án þess að hafa nein-
ar tekjur af bókum, eins og bezt sést á því, að
„í kringum Reykjavík flögra miljónir stórra
fugla af ýmsum tegundum sem altaf eru að éta
eitthvað upp úr sjónum. Þessir fuglar hafa
engar tekjur af bókum sínum en þeir lifa
flott“. Þá er unnt að gera sér í hugarlund
þann lúxus sem þessir fuglar mundu lifa í, ef
þeir hefðu tekjur af bókum sínum ofan á
þessa dýrindisveizlu, og það þótt þeir hefðu
aldrei fengið Nóbelsverðlaun. En þótt skáld
séu yfirleitt ekki fuglar, þá gerir það ekkert
til, því ef menn eru blánkir í Reykjavík, þá
eiga þeir „ævinlega frænku í bænum ef vel er
að gáð, eða þegar verst lætur gamla mömmu
uppi í sveit, og hún gefur rúgbrauð og salt-
fisk . . .“ En þegar ég sá fyrir mér Bólu-Hjálm-
ar verða að miklu skáldi í Reykjavík af því að
hann gat farið upp í sveit og fengið rúgbrauð
og saltfisk hjá mömmu gömlu, þá kom mér í
hug þessi vísa hans:
Lét mig hanga Hallands Manga
herðadrangann viður sinn.
Fold réð banga flegðan langa
fram á stranga húsganginn.
Nei, það hefði ekki dugað þessu skáldi sem
átti enga mömmu að leita til og þá var aðeins
eftir eitt ráð (úr íslendingaspjalli), sem
Hjálmar lét sér því miður aldrei detta í hug,
en það var að „fara að ferðast um landið eins-
og þýzkur prófessor og doktor“, því þá hefði
hann sem sagt fengið „ókeypis kaffi og bakk-
else 30 sinnum á dag“.
Allt ber að sama brunni, að hér lifa rithöf-
undar og skáld í paradís meiri en sögur fara
af annars staðar á hnettinum, þannig að þeir
þurfa ekki annað en velja það sem hugurinn
helzt girnist, jreim er þá afhent það, til dæmis
hálendi íslands. Hvað eiga skáldin að gera við
hálendi íslands? Bólu-Hjálmar stritaði þar í
heiðarkoti og fékk nóg af því. En ef það er til
að yrkja um það, þá hélt ég að hálendi íslands
væri eins konar „no man’s land“ sem ekki
þyrfti að afhenda. En hvað skal segja? Er
ástæða til að rengja Nóbelshöfund okkar um
48
BIRTINGUR