Húsfreyjan - 01.12.1954, Blaðsíða 3

ifusfreyjjan
Reykjavík,
des. 1954
Útgefandi: Kvenfélagasamband íslands
5. órgangur,
4. tölublað
Enn einu sinni eru að koma jól. Hátíð
friðar og kærleika, ljósa og nýrrar von-
ar. Þetta hafa jólin verið þreyttu mann-
kyni frá upphafi, og enda þótt áhrif þeirra
hafi oft fjarað fljótt út í önnum og argi
hversdagsleikans, þá verða hin árlegu,
mildandi áhrif þeirra á mennina og sam-
búð þeirra hvem við annan, aldrei mæld
eða vegin. Enginn getur um það sagt,
hvernig um væri að litast í heiminum
og mannssálunum, ef aldrei hefðu nein jól
verið haldin.
En hver er þá kjarni þess boðskapar,
sem jólahátíðin er umgerðin um? Sá
kjarni, sem um leið hlýtur að vera aðal-
þungamiðja sjálfrar hinnar kristnu trúar,
og er mannkyninu að minnsta kosti
jafn þýðingarmikill og þegar hann var
fyrst fluttur. „Friður á jörðu“, hljómaði
i næturhúminu hina fyrstu jólanótt. Frið-
ur á jörðu, byggður á kærleika guðs til
mannanna og á endurspeglun þess kær-
leika í samlífi mannanna sín á milli. Fyr-
ir þann kærleiksboðskap lifði hann, sem
fæddist á jólunum og jólin eru helguð,
og fyrir hann dó hann. Og regluna um
það, hvernig hugsjónin eigi að framkvæm-
ast fengum við í þessum orðum hans:
„Það, sem þér viljið að mennirnir geri
yður, það skuluð þér og þeim gera“.
I síðustu bók þýzka rithöfundarins
Erich María Remarque segir hann frá
ungum, þýzkum hermanni, sem fékk hálfs-
mánaðar heimferðarleyfi frá rússnesku
herstöðvimum á þeim tíma, sem hið þýzka
undanhald var að byrja fyrir alvöru. 1
tvö ár hefur þessi ungi hermaður ekki
komið heim,hann heldur,að allt sé óbreytt
í fæðingarborg hans, foreldrar hans glöð
og heilbrigð, æskuheimilið umvafið friði
og sælu. En hann kemur að rústum, hann
getur aðeins reiknað út, hvar hús for-
eldra hans muni hafa staðið, sjálf eru
þau týnd eða grafin undir rústum hrun-
inna bygginga. Ungi maðurinn kemur frá
vígstöðvunum. I f jögur ár hefur þjóð hans
verið að leggja í rúst lönd, eignir og líf
annarra þjóða. Hann hefur tekið þátt í