Vera - 01.02.1985, Blaðsíða 8

um vináttubönd karla. Ég hef séð því sleg-
ið fram að ef hugmyndir karla um vináttu
væri ekki svona háleit, væri ómögulegt aö
fá menn til að fara í stríð eða gerast her-
menn. Þegar strákar eru kallaðir í herinn
eru þeir jafnframt kallaðir inn í samfélag
hinna sterku, þar sem hetjur snúa bökum
saman og berjast fyrir æru og hugsjónum.
Sýndarmennskan gengur svo langt að
þeir eru reiðubúnir til að fórna lífi sínu fyrir
hana. Og karlmenn talaöðruvísi en konur.
Eins og einn vinur minn orðaði það: Þeir
bla-bla-a ekki og hann orðaði þetta með
öfundartón. Þeir segja sögur, af mikilli
nákvæmni, vitna gjarnan til annarra,
reyna að halda vissum stíl og málfari en
þeir fara helst ekki undir yfirborðið heldur
notatáknmál, forðastsjálfasig. Þeirsegja
sjaldan: veistu hvað mér datt í hug um
daginn þegar mér leið svo vel — eða
illa. . . konur segja frá sjálfum sér, þær
nota persónulega reynslu sem rök og já,
að bauka strákar mínir er ómögulegt!
Hlustið nú bara á okkur, við skulum leiða
ykkur í allan sannleika.”! Við getum líka
tekið stórt upp í okkur vegna þess að viö
vitum vel, að það er ekki tekið mark á okk-
ur!!!
— Þú varst í Rauðsokkahreyfingurmi og
með í hópnum, sem lét sér detta í hug
kvennaframboð. Hver er munurinn á Rauð-
sokkunum og Kvennaframboðinu?
Raúsokkahreyfingin varð marxisk
hreyfing, Kvennaframboðið er það ekki.
Eftir fundinn á Skógum 1974, þegar upp-
gjöriö varð á milli marxistanna og hinna,
varð Rauðsokkahreyfingin hrein marxista-
hreyfing.
— Einhvern veginn finnst manni peim,
sem yfirgáfu Rauðsokkuhreyfinguna til
pess svo að hverfa á vit flokkanna, nýtast
misjafnlega sú kvenfrelsishugsjón, sem
pær hljóta að hafa haft par?
Já, þaö finnst mér nú líka, sama í hvaöa
Helga Sigurjónsdóttir og Helga Kress
o.fl., þærtöluðu um hluti sem lustueinsog
elding niður í huganum. . . það var æðis-
lega skrýtið og erfitt og skemmtilegt líka.
Öllu kollvarpað og byrjað upp á nýtt að
skoða og skilgreina — vá! hvílíkt sumar.
Nokkrar duttu út auðvitað. Fundu sig ekki
í þessum nýju hugmyndum eða gátu ekki
sætt sig við þær, öðrum fannst við ekki
ganga nógu langt.
— Finnst pér konur vera nær markinu?
Það held ég, að því leyti að við höfum
reynt að skilgreina vandamálið og gerum
okkur betur grein fyrir því en áður.
— Hvort finnstpér hafa breyst meira, við-
horfin eða staða kvenna?
Viöhorfin. Við höfum breyst sjálfar. Hug-
arfarið er allt annaö. Líttu á verkföllin í
haust, þau voru borin upp af konum. En
ekki svo sem eins og það sé kvennahreyf-
ingunum að þakka að öllu leyti — kjara-
já, jDað þykir ómálefnalegt. En hvers
vegna er það ómálefnalegra að ganga út
frá eigin reynslu og gangast við því? Þetta
er kannski það frelsi sem við krefjumst
einna helst, þetta frelsi sem Ragnhildi
finnst svo nýtt og óskiljanlegt, frelsi til að
ganga ekki inn í þá ramma og viðhorf, sem
þegar hafa veriö sett, frelsi til að skilgreina
og eru farin að virka eins og náttúrulögmál
— frelsi til að skilgreina á annan hátt. . .
þetta er það sem manni finnst körlum
ganga svo illa að skilja.
— En pað eru svo sem til karlar, sem
skilja petta og setja fram sömu kröfu. . .
Já en þeir eru ekki í sömu aðstöðu og
við, sem getum sagt: við berum enga
ábyrgð á því sem áöur fór fram, við áttum
enga hlutdeild! Við erum í miklu betri að-
stöðu til þess að skilgreina upp á nýtt
vegna þess að viö erum stikkfrí — enn þá.
Við getum haldiö því fram með góðri sam-
visku að ,,flest af því sem þið hafið verið
flokk þær fóru. Ætli það sé ekki einna helst
vegna þess að þær ganga þar inn í fyrir-
framgerðan ramma og vinna að framgangi
ákvarðana, sem voru alveg örugglega
ekki markaöar með kvenfrelishugsjónina (
huga. . .
Sumarið 1981 var alveg furðulegt tíma-
bil. Einhvern tímann það vor hittumst við
eftir steingeldan fund hjá Rauösokkunum,
lágum nokkrar saman úti í garöi heima hjá
mér og nutum veöurblíðunnarog allt í einu
vorum við búnar að ákveða að bjóða fram
sér — sérstakt kvennaframboð. Við tókum
okkur til og skrifuðum niður nöfn u.þ.b. 50
kvenna sem okkur þóttu líklegar og
hringdum í þær. Það mættu að mig minnir
20 á fund. Auðvitað átti þetta upphaflega
að vera vinstrikvenna framboð en þær,
þessar nýju, komu meö hugmyndir, sem
gjörsamlega kollvörpuðu öllu því sem
maöur haföi verið svo rígbundin í fram að
þessu.
skerðingin átti sinn þátt — en hreyfingin
hefur haft sitt að segja, drottinn minn dýri!
— Svo langar mig til að spyrja pig svona
fyrir rest hvaða spurningum pig myndi
langa til að Vera leitaði að svörum við ef við
höldum áfram að taka viðtöl við fleiri gamlar
kempur!
Þetta er náttúrulega svo rosalega stórt
svið og við höfum svo sem ekki gert annað
en að gára yfirborðið hér, (og verið rosa-
lega ómálefnalegar!) og viðtal um þetta
efni gæti orðið endlaust ekki satt, en biö-
um við. . . jú það væri nú gaman að fá t.d.
eitthvað um áhrif jafnréttisbaráttunnar eða
t.d. spyrja hvernig standi á því að stelpurn-
ar í Evrópu eru á kafi í Freud núna en ekki
við. . . á ég að halda áfram?!
— Þakka pér fyrir, petta er orðið ágætt
hjá pér!
Ms/IH.
8