Vera - 01.12.1992, Síða 3

GUÐ VAR LÍKA
MANNESKJA
Það gekk mikið á í lífi Sigríðar fyrir að-
ventuna í íyrra, alveg frá vetrarbyrjun. Hún
snéri sér strax til Guðs með hjálparbeiðni en
varð sáróánægð með undirtektirnar. Fyrst
fannst henni Guð úti á þekju en svo fór hana
að gruna að hún væri hreinlega á móti sér.
Hún leitaði eftir einhveijum orsökum en
fann engar sérstakar. Hún reiddist við Guð
og sagði henni sína meiningu. Þú getur
hreiðrað um þig þarna uppi og látið þér
standa alveg á sama þótt mér líði svona svakalega dag eftir dag,
sagði hún. Heldurðu ekki að það væri skárra fyrir mig ef þú
ansaðir mér, létir aðeins í þér heyra? Sigríði var illa við að viður-
kenna að hún saknaði Guðs, vildi ekki segja henni það. Maður fer
ekki að segja svoleiðis við vinkonur sínar þegar þær eru með
merkilegheit, sagði hún og reyndi að gleyma Guði.
En fyrsta sunnudaginn í aðventu þegar Sigriður kom fram í
eldhús til að hita morgunkaffið sat Guð við eldhúsborðið.
Sigríður sá hana ekki, fæstir sjá Guð. En hún fann að hún var allt
í einu hjá henni. Hún settist á móti henni og kveikti á einu kerti
á aðventukransinum. Þú ert komin, sagði hún hikandi. Ég hef
verið hérna hjá jjér, sagði Guð. Ég hef alltaf verið hjá þér. En mér
fannst jjú ekki svara mér, sagði Sigríður. Var það kannski af þvi
þú þurftir að vera ein og átta þig, spurði Guð. Þú varst svo hrædd
við það sem gerðist og vildir losna við það. En sérðu ekki núna að
þú komst í gegnum það? Þú ert miklu sterkari en |n'i hafðir hug-
mynd um. Næst þegar þú verður svona hrædd getum við gert
þetta betur saman. Þá finnurðu að ég fer alls ekki frá þér þótt þú
verðir svona bálreið við mig.
g hélt að þú værir bara farin, sagði Sigríður. Farin til að vera
með einhverjum öðrum eða bara farin inn í himininn til að gleyma
þessu basli sem við þurfum að vesenast með hérna niðri. Ég gat
svo sem skilið að þú gætir ekki skilið þetta basl, þú ert Guð, við
erum bara manneskjur.
Hélstu það, spurði Guð. Veistu ekki að ég var lika manneskja?
Ég var Jesús. Elsku Sigríður mín, vinkona mín, hvernig geturðu
sagt þetta núna þegar jólin eru að koma og þú ert búin að sækja
aðventukransinn þinn upp á háaloft og ætlar að fara að kaupa
jólagjafir á morgun? Hvor okkar er það sem gleymir hinni? Mig
gæti farið að gruna að þér fyndist ég hafa gert þér eitthvað og að
þú værir bara á móti mér?
Sigríði brá. Hana hafði ekki grunað að Guð þyrfti líka uppörvun.
Samt hélt hún áfram í sama dúr. Já, en þótt þú værir Jesús þá
var það nú ekki eins erfltt og að vera við hin. Þú varst nú alltaf
Guð um leið. Jú, sagði Guð. Ég var alveg eins og þið. Ég tók þátt
í öliu þessu sem þú kallar vesen, alveg eins og þið. Ég var glöð og
sorgmædd, reið og þakklát, einmana og glöð yfir að eiga allar
vinkonurnar og vinina. Það er þess vegna sem ég skildi alveg
hvernig þér leið.
Þær héldu áfram að spjalla. Og Sigríður fann hlýjuna í hjarta sér
vegna þess að vinátta Guðs og hennar var afLur orðin eins og
áður, betri en áður. Hvað mikið skyldi ég standast, hugsaði hún
stundum eins og hún var vön að hugsa ýmislegt með sjálfri sér á
aðventunni. Ég á kannski eftir að reiðast aftur við þig, Guð, sagði
hún. Ég á kannski eftir að verða aftur einmana af því að mér
íinnst þú farin. Það á kannski eitthvað miklu erfiðara eftir að
gerast en þetta vesen núna. Kannski, sagði Guð. En ég verð þá
hjá þér. Eg verð alltaf hjá þér. Hvort sem þú liflr eða deyrð
verðurðu hjá mér, ef þú vilt. Af því að þú ert vinkona mín.
Auður Eir Vilhjálmsdóttir
V E R A
DESEMBER
Hvernig ætli ársins 1992 verði minnst á spjöldum
kvennasögunnar? Fyrir það að kona fékk friðar-
verðlaun Nóbels og önnur bókmenntaverðlaun
Norðurlandaráðs? Vegið var að velferðarkerfinu? Að
íjöldi kvenna missti vinnuna vegna niðurskurðar
ríkisins? Vera hélt upp á 10 ára afmæli sitt? Fæð-
ingarheimili Reykjavikur var lokað og allt í óvissu
um framtíð þess? Hver sem eftirskrift ársins verður
veit enginn, en það er góður siður að staldra við um
áramót og hugsa sinn gang. Hvað viljum við fá út úr
lífinu og hvernig förum við að þvi? Hvaða lóð lögðum
við á vogarskál jafnréttis? Hvernig fór með áramóta-
heit síðasta árs? Höfum við efnt þau eða er ekkert að
marka loforðin sem við gefum, ekki einu sinni þau
sem við gefum sjálfum okkur? Flestum íinnst
sjálfsagt að gera jólahreingerningu og þrífa allt hátt
og lágt, bæði raunverulegan og ímyndaðan skít. En
hvernig er með skúmaskot sálarinnar, hvenær var
tekið til þar siðast? Burðumst við ekki með margar
úreltar hugmyndir, fordóma jafnt sem sleggjudóma
sem löngu er tímabært að losa sig við? Ríghöldum í
gömul gildi sem við erum ósátt við innst inni?
Höldum sambandi við fólk sem pirrar okkur meira
en það gleður, gerum hluti af gömlum vana sem við
vildum frekar vera laus við? Fýrir bragðið missum
við kannski af því að kynnast nýju fólki og öðrum
hugmyndum sem falla jafnvel betur að þvi lífi sem
við viljum lifa. Hvernig væri að stíga á stokk um
þessi áramót og strengja þess heit að gefa þvi sjéns
að hugsa um lífið og tilveruna á annan hátt?
Hættum að vera þolendur og verðum gerendur í
eigin lífi.
Vera óskar lesendum sínum - svo og öðrum
landsmönnum - árs og friðar. Við þökkum þeim
fjölmörgu sem lögðu okkur lið á árinu og hlökkum til
samstarfsins á komandi ári. □
RV
í ÞESSARI VERU:
FRIÐARVERÐLAUN NÓBELS 1992 Rigoberta Menchú frá Guatemala 4
KONUROG HEIMSPEKI Róbert H. Haraldsson fjallar um konur i heimspekí 6 í
TÍÐAHVÖRFIN Herdís Svelnsdóttir, hjúkrunarfrceðingur 8
„MEÐ ÞRAUT SKALT ÞÚ BÖRN FÆÐA“ Rcett vlð Ijósmœðurnar Hrefnu Einarsdóttur og Guðrúnu Ólöfu Jónsdóttur um náttúrulegar fœðingar, foreldrafrœðslu og fleira 12
AF GRÍSATÁM OG JÓLAHALDI 20-24
KONUR OG ALNÆMI 26
NAUÐGUNARMÁL 28-31
UMFJÖLLUN UM NÝJAR BÆKUR 32-35
3