Vera - 01.12.1992, Síða 19

LÍFLEGT
OG
FRÆÐANDI
Ahersla á símenntun og
endurmenntun hefur aukist
mjög undanfarin ár, enda
lærum við svo lengi sem við
lifum. Nú eru í boði fjöldi nám-
skeiða fyrir almenning, t.d. hjá
Endurmenntunarnefnd Há-
skólans (hin svokölluðu menn-
ingarnámskeið) og Tómstunda-
skólanum. Námskeiðin njóta
síaukinna vinsælda og verka-
lýðsfélögin greiða þátttökugjald
niður fyrir félaga sína. Konur
láta sig ekki vanta, þvi síðast-
liðinn vetur voru þær í meiri-
hluta nemenda. Nokkrar komu
einar á námskeiðin en algengt
er að vinkonur taki sig saman.
Konur kynntu sér m.a. tungu-
mál, Þingvelli, Ítalíu, fornsögur,
heimspeki, bókmenntir, lista-
sögu og kvennasögu.
Veturinn 1991-2 bauð Endur-
menntunarnefnd HÍ í fyrsta
sinn upp á námskeið í kvenna-
bókmenntum og kvennasögu.
Það voru aðeins konur sem
skráðu sig á kvennanámskeiðin
tvö. Flestar þeirra höfðu verið á
öðrum námskeiðum á vegum
Endurmenntunarnefndar, t.d.
nokkrar konur úr Netinu (sam-
tök kvenna í atvinnulífinu). „Við
vorum á námskeiði í kvenna-
bókmenntum fyrir jól hjá Helgu
Kress. Sögurnar voru allar svo
sorglegar að við vorum fimm
sem skelltum okkur, ásamt
ileiri konum úr Netinu, til Prag
til að hressa okkur við,“ segir
Marta Richter bókavörður í
Mosfellsbæ.
Þegar VERA leit inn í síðasta
tímann í kvennasögu var kenn-
arinn, Sigríður Th. Erlends-
dóttir sagnfræðingur, að leggja
áherslu á hve auðvelt er að vera
með „elendighed“ rannsóknir í
kvennasögu. „Það má ekki ein-
blína á erflðleikana. Við verðum
að vera bjartsýnar." VERA
spurði hvers vegna engar yngri
konur væru á námskeiðinu og
uppskar skellihlátur. Konurnar
töldu sig allar vera á besta aldri.
Eftir töluverðar umræður um
hvað væru „yngri konur" var
niðurstaðan sú að þær (þessar
yngri) væru ekki vaknaðar til
vitundar um stöðu sína og væru
þar af leiðandi áhugalausar um
sögu kvenna. Einnig væri mikill
áróður í samfélaginu gegn öllu
sem byrjaði á kvenna- og marg-
ar yngri konur vildu líta fram
hjá sérstöðu kvenna. Saga
kvenna hefur verið þöguð í hel.
Lítið er minnst á konur í
kennslubókum og mætti ætla
að þær hefðu fátt merkilegt gert
eða lifað. „Það sem kom mér
kannski einna mest á óvart er
hve barátta kvenna hefur verið
mikil og hve konur unnu mikið
utan heimilis," sagði einn nem-
andinn. Þær lögðu áherslu á að
fyrirlesarinn væri bæði líflegur
og fræðandi og hvetti þær til að
taka þátt í umræðum. „Það er
hálft námskeiðið að fá að tjá sig.
Við þyrftum bara að lesa svo
miklu meira, þetta er svo vekj-
andi. Við viljum framhalds-
námskeið strax í haust." □
RV
19