Ritmennt - 01.01.2001, Síða 43

RITMENNT
SIGMUNDUR MATTHÍASSON LONG, 1841-1924
Vorið 1868 brá Rustíkus búi í Gilsárteigi
og fluttist að Nesi í Loðmundarfirði. Sig-
rnundur fór þá vistferlum að Hamragerði
sem er ysti bær í Eiðaþinghá. Þangað réðst
sama vorið ný vinnulcona, Guðrún Einars-
dóttir að nafni, systir húsfreyju og á svipuðu
reki og Sigmundur. Þarna undi hann sér hið
besta og var aldrei þessu vant fimm ár sam-
fleytt í vist á sama bænurn.
Að þessu sinni reyndist Sigmundur vera
laus við allt bráðlæti því að Guðrúnar er
ekki getið í dagbókinni fyrr en haustið
1870. Þá var hann um tíma á Seyðisfirði og
þangað skrifaði Guðrún honum. (13/64).
Seint í nóvember er hann fyrstu nóttina hjá
henni (13/71) og 16. desember ritar hann í
dagbókina: ,,J(eg) í n(ótt) h(já) g(óðu) G(uð-
rúnu) m(inni) e(lskulegu)." (13/75). Samt er
Sigmundur einhvern veginn hálfvolgur og
hikandi þar sem Guðrún á í hlut. í árslok
1870 segir hann í dagbókinni að Guðrún sín
elslculeg sé sér „ofur góð, eftir því sem hægt
er, þó það valdi mér áhyggjum, eins og
fleiru." (13/7). Hann yrlcir þannig til hennar
1871:
Elslcaða góða Guðrún mín,
þú gjörir mér jafnan allt til vilja,
þig hirði eg eigi þess að dylja,
víst er mér ætíð vel til þín;
en hvert það verður oss til ama
ellegar þá til gleði og frama,
þar af veit enginn utan hann,
sem öllum heimi stjórna kann.
Hví skyldi eg vilja véla þig,
veslings ástkæra Guðrún mín,
þú sem ástúðleg ert við mig,
alvaldur drottinn gæti þín.33
Sigmundur hefur þetta að segja í dagbók
sinni 7. september 1872: „Ég er hér hjá góðu
fóllci, en einkum er þó G(uðrún) m(ín) mér
svo góð sem hún hefur vit á - og horfir nú
til nýrra viðburða úr þeirri átt." (15/42).
Þessir boðuðu viðburðir voru annars vegar
þeir að þarna í Hamragerði fæddi Guðrún
þeim vinnuhjúunum dóttur 28. október
1872, og var hún skírð Borghildur. Hins veg-
ar voru þau umskipti framundan hjá Sig-
mundi að hann hafði fengið amtmannsleyfi
sumarið 1872 til að vera veitingamaður á
Seyðisfirði (15/28) og fest kaup á vertshús-
inu Áróru (Aurora) þar. (15/47). Þangað
hugðist hann flytjast næsta sumar og slcyldi
Guðrún vera ráðskona hans þar. Síðustu tíu
ærnar hans fóru í greiðslu til veitinga-
mannsins á Seyðisfirði á 62 rd. 48 sk., og
auk þess greiddi hann 12 rd. 48 sk. í pening-
unr. Þetta var 13. maí 1873. (16/26).
Veitingamaöur á Seyðisfirði
Fyrstu dagana í júní 1873 bjóst Sigmundur
til brottfarar úr Fljótsdalshcraði fyrir fullt
og allt. Hann fór með aleiguna niður á Seyð-
isfjörð og hóf veitingasölu þar 5. júní.
(16/31). Hann getur oft unr nrikla ös og arg í
kauptíðinni. Ault þess stundaði hann bók-
sölu sem áður og drýgði tekjurnar nreð ýnr-
iss ltonar íhlaupastörfum á sjó og í landi.
Hann naut töluverðs álits íbúanna í Seyðis-
fjarðarhreppi. Til dænris sá hann um veit-
ingar á þjóðhátíð á Fjarðaröldu 4. júlí 1874
og mælti þar fyrir skál Jóns Sigurðssonar
„riddara með m(eiru)." (17/41). Árið 1876
var hann skipaður stefnuvottur, virðinga-
nraður og úttektarnraður í hreppnum
(19/44) og bókavörður lestrarfélagsins.
33 Tilv. rit, bls. 267-68.
39