Ritmennt - 01.01.2001, Síða 50

GUNNAR SVEINSSON
RITMENNT
mótin skuldaði hann kr. 72;3548 auk þess
sem hann skuldaði sveitarsjóði. Hinn 9. jan-
úar fæddist yngsta hjónabandsbarnið, Valdi-
mar. (21/255). Daginn eftir, 10. janúar, veð-
setti Sigmundur Seyðisfjarðarhreppi allar
eigur sínar og skuldaði þó mörgum „sem
elcki verður hægt að borga, fellur mér það
þungt, eins og margt annað." (21/258). Ingi-
björg var oft rúmföst og Finnboga litla var
komið í fóstur í júní. (21/282). Áður (7. febr-
úar) höfðu foreldrar Ingibjargar hlaupið und-
ir bagga og tekið ungbarnið Valdimar í fóst-
ur (21/261), og hjá þeim ólst hann upp.
Haustið 1884 gekk Sigmundur á Bjólfs-
tindinn (1085 m) „og hefur þar enginn verið
nú lifandi manna." (21/299). Fáum mánuð-
um síðar eða 18. febrúar 1885 hljóp snjó-
flóðið mikla þegar Kálfabotn í efstu brún
Bjólfsins sprakk fram. Þá eyðilögðust fjórt-
án íbúðarhús og 24 menn fórust og nokkrir
slösuðust. Sigtún var eitt þessara húsa en
Sigmundur bjargaðist með konu og dóttur
en missti töluverðar eigur. (22/10). Þarna
varð fjölskyldan húsnæðislaus í einni svip-
an og sundraðist fljótlega. Þar með laulc
sambúð þeirra hjónanna, en þó getur Sig-
mundur þess hvergi í dagbók sinni að þau
hafi skilið formlega. í Vesturfaraskrá er Ingi-
björg sögð „gift kona" 1889.49 Þau hjónin
hittust aldrei fyrir vestan þó að bæði dveld-
ust í Winnipeg um skeið og dóttirin Fríða
væri þar hjá móður sinni um stuttan tíma.
En Sigmundi var hlýtt til hennar eins og
þessi vísa sýnir, ort á Seyðisfirði 1886:
Ingibjörg, hve oft eg sakna þín,
þó að saman við ei fáum vera,
verður slíkt með þolinmæði að bera,
þú varst og ert og verður ætíð mín.50
Síðan var Ingibjörg „á sveit" þar eð hún hef-
ur að líkindum elcki haft heilsu til þess að
ráðast í vistir. Hún hraktist milli húsa og
býla í Seyðisfjarðarhreppi eða var hjá ætt-
fólki sínu nyrðra (24/38, 95). Um skeið var
hún hjá Vigfúsi Þorsteinssyni, húsmanni á
Skálanesi og síðast á Brimnesi. Sigmundur
orti þetta til hans eða um hann í maí 1887:
Þú hefur, Vigfús, bundið byrði
bæra lítt á herðar þér;
það eru ei undur þó hún yrði
þung á fleirum heldur en mér.51
Þau Vigfús og Ingibjörg voru kostuð af Seyð-
isfjarðarhreppi til Ameríkufarar 1889. Börn-
in tvö, Svanfríður og Finnbogi, eru skráð
niðursetningar árið 1885 og áfram. Þó var
Fríða stundum hjá föður sínum þessi árin.
Af Sigmundi er það að segja að hann vann
sem áður þau störf sem til féllu, ýmist
skráður lausamaður eða húsmaður í sóknar-
mannatölum en vinnumaður hjá Bjarna
hreppstjóra Siggeirssyni í Firði 1888. Þá um
vorið (25. maí) segir Sigmundur að Bjarni
vilji fá sig fyrir vinnumann „en ég vil eklci."
(24/86). Skömmu síðar (18. júlí) fluttist
hann til Bjarna „þó mér sé það ei alls kostar
ljúft." (24/92). Áóur hafði Sigmundi verið
neitað um úttelct „af B. og Þ." (það er Bjarna
hreppstjóra og Þórarni Guðmundssyni
verslunarstjóra). (24/87). Og 2. júní skrifar
Sigmundur þetta: „Nú hafa þeir hrepp-
st(jóri) og oddviti fallið ofan af því að
48 Lbs 2221 a 8vo.
49 Júníus H. Kristinsson. Vesturfaraskrá 1870-1914,
bls. 46.
50 Smámunir eða Kveðlingasafn [...] II. Lbs 2186 8vo,
bls. 85.
51 Tilv. rit, bls. 90.
46