Freyr - 01.03.1927, Síða 33

búnaðarfélag. Að vísu hafa orðið tals-
verðar framfarir í búnaði hér, hin s. I.
20—30 ár, en þær hafa hvergi nærri ver-
ið svo almennar sem skyldi. í nokkrum
eyjum er húið að gera talsvert mikið að
umbótum, en í öðrum harla lítið eða
ekkert. Ég hygg að framfarirnar hefðu
orðið jafnari og jafnvel meiri í heild
sinni, hefði verið starfrækt búnaðarfélag
hér hina síðustu áratugi. Verkefnið er
nóg. Fleiri tugir hektara eru til af rækt-
anlegu landi, sem að eins bíður þess að
verða rifið í sundur og gert að grænum
töðuvöllum. Plógur og herfi eru næsta
sjaldséð verkfæri hér í eyjum. Áburðar-
hirðing er fyrir neðan allar hellur. Heil-
ar eyjar þarf að girða. Skilyrði eru góð
til garðræktar o. s. frv. Framsýnn maður
hefir sagt eitthvað á þá leið, að Breiða-
fjarðareyjar mætti rækta sem aldingarð,
og er meira satt í því en mönnum kann
að virðast við fyrstu sýn.
Samgöngur um norðanverðan Breiða-
fjörð hafa aldrei verið góðar, en þó er
mjög hæpið að þar hafi nokkurtíma ver-
ið svo langt á eftir kröfum tímans né
fullnægt svo illa þörfum manna, sem nú.
Fyrst er það, að Flatey er mjög afskift
ferðum Eimskipafélagsskipanna (Gullfoss
kom 8 ferðir á Flatey síðastl. ár og þótti
ekki of mikið (annað Eimskipafélagsskip
kom ekki), en á nú að eins að koma 3
ferðir og' Lag'arfoss eina. Máske á Esja
að bæta þessar ferðir upp svo viðunandi
sé). Síðan hafa bátar þeir er gengið hafa
á milli Flateyjar og innsveita fjarð-
arins, verið svo óhæfir til þeirra ferða, að
furðu gegnir að hlutaðeigendur skuli hafa
látið bjóða sér slíkt. Fyrst og fremst hafa
bátarnir verið alt of litlir, farið of fáar
ferðir og síðan haft langt of fáa viðkomu-
staði.
Barðastrandarsýsla er mjög örðug yfir-
ferðar. Hún er sundurskift og skorin af
fjöllum og fjörðum, og í flestum hrepp-
um sýslunnar er liggja að norðanverðum
Breiðafirði er ekki einn einasti vegarspotti.
Hesthófurinn og kindarklaufin hafa verið
vegagerðarmeistarar þeirra hreppa til
þessa. Enda vegargerð mjög víða afar-
örðug sökum lítils undirlendis og snar-
brattra hlíða í sjó fram. En hæfilega
stórum mótorbát má sigla svo að segja
að hvers manns dyrum. Það er því óhætt
að fullyrða, að úr Barðastrandarhrepp,
Múlahrepp, Gufudalshrepp og mestum
hluta Reykhólahrepps væri hvergi hægra
að sækja verslun en í Flatey, ef samgöng-
ur væru sæmilegar. Vitanlega er þetta
samgönguleysi mest þeim mönnum að
kenna sein við þær eiga að búa. Hefðu
þeir sýnt nógu ljósleg'a fram á ástandið
og þörfina á umbótum, þá hefði þeim
hlotið að verða eitthvað ágengt. Hefðu
þeir unnið samhuga og sleitulaust að um-
bótum á þessu þýðingarmilda máli, á um-
liðnum árum, þá mundi böl samgöngu-
leysisins ekki sverfa svo hart að þeim,
sem það nú gerir. En því hefir ekki verið
að fag'na. Það er fyrst nú eins og að
myndast dálítill áhugi fyrir málinu.
Nefnd hei'ir verið kosin í málið og fjár-
söfnun hafin í hlutaðeigandi hreppum, en
undirtektir manna eru misjafnar. Nefndin
átti að útvega Lilboð eða jafnvel festa
kaup á vönduðum, hæfilega stórum hát
til ferðanna svo fljótt sem unt væri og
undirbúa málið að öðru leyti. Nefndin
hefir nú setið á rökstólum í heilt ár, en
enn þá hefir ekkert frá henni heyrst og
engir ávextir orðið sýnilegir af starfi
hennar. Og guð einn má vita hvort hún
nokkurn tíma leysir nokkurt nýtilegt verlc
af hendi. Flestum nefndarmönnum er
sennilega sama hvort nokkur fleyta skríð-
ur um fjörðinn eða ekki; nema ef vera
skyldi kaupmönnunum, að þeir sæu sér
meiri hag í aukinni verslun við land-