Ljósmæðrablaðið - 15.05.2004, Blaðsíða 23

en furðu lostinn yfir því að fólki skuli
ekkert finnast athugavert við fóstur-
eyðingar. Að „mannsbarninu“ megi út-
^ýnia nánast á færibandi. Rúmlega 20
þúsund fóstureyðingar hafa verið fram-
kvæmdar hér á landi frá því að fóstur-
eyðingalögin voru sett 1975. Til saman-
burðar þá hefur rúmlega 20 þúsund
nianna bæjarfélagi verið eytt. Ég spyr
mig því oft:
Hvað er eiginlega að? Og hvað
stjórnar þessum óskapa hugsunarhætti?
Mitt álit er því hér og nú: að það
h,jóti að vera komin tími til þess, að
farið verði að endurskoða tilverurétt
niannsbarnsins, og ég legg til að börnin
hér á landi verði „friðlýst frá getnaði!“.
Minna má það ekki vera! - Lög Al-
Þ'ngis eru nefnilega ekki óumbreytan-
le8 °g vonandi ekki heldur viðhorf og
siðferðisskoðanir fólks. - Og mikið
Sleðiefni ætti það að verða kvensjúk-
hónialæknum að losna við þetta niður-
J^gjandi starf, sem löggjafinn skikkaði
Pa í með fóstureyðingalögunum.
°g sama gildir um samstarfsfólk
Pe'rra, sem að þessum málum þarf að
koma.
hegar maður fer að athuga þetta mál
gaumgæfilega finnst mér ótrúlegt að
d Þingismenn skuli hafa sett fóstureyð-
'ngalögin 1975 með þeim óheftu heim-
' óum sem þar eru. Jafnframt því að
Peir skuli hafa leyft sér að skylda annað
0 k í landinu til að framkvæma verk til
f eyða mannslífúm í samfélaginu, og
Par ekki síst þar sem engin grein í
'Jórnarskrá íslands gefúr það til kynna
f heimilt sé að setja lög til að fram-
eænia slíkan verknað. Aftur á móti eru
Úórnarskránni ákvæði urn samband
' kristna kirkju Þjóðkirkjuna eins og
j* Ur hefúr verið getið um, og siðfræði-
Ck’ar kenningar Biblíunnar heimila
' að mannslífum sé eytt. - Alþingis-
I ónnum hefði einnig átt að vera það
Jost hversu mótsagnakennd fóstureyð-
^Pgalögin eru við eiðstaf þann sem
® nar sverja að læknaheitinu, þ.e.a.s. í
• ,tlrharandi eiðstaf: „Ég skuldbindi mig
aúðlega til að helga líf mitt þjónustu
'ð mannkynið...
fr heiti því að virða mannslíf öllu
méf131’ a"t hra getnaði þess; jafnvel þótt
j ^ verði ógnað, mun ég ekki beita
't'sþekkingu minni gegn hugsjónum
annúðar og mannhelgi“.
Ur Ut mál er hér enn sem tengist fóst-
higutn, sem fólki blöskrar, það er
h 3, stJórnvöld eyða miklum ijárupp-
að ]Uni skattgreiðslum fólks í það;
ata eyða verðandi þjóðfélagsþegn-
um landsins. En einn slíkur verknaður
kostaði 2003 frá kr. 68.836 - 135.595
eftir eðli málsins! Heildarupphæðin er
því á bilinu 68.836.000 - 135.595.000
á ári. Hér má líka spyrja hvers vegna
fólki sem er á móti fóstureyðingum er
gert það skylt með þessum hætti að
þurfa að greiða fyrir þennan verknað?
En fólk virðist lifa ótrúlega ábyrgðar-
lausum lífsstil í þessum efnum þar sem
það getur gengið að fóstureyðingum án
þess að greiða þar nokkuð fyrir.
Hvað varðar síðan snemmómskoð-
anir og hnakkaþykktarmælinguna, sem
miðar að því að eyða einstaklingum
með Downs heilkenni, finnst mér íyrst
og fremst vanta siðfræðilega umræðu í
þjóðfélaginu, en það vantar enga um-
ræðu um mælingar. Það þarf að fá fleira
fólk inn í umræðuna, sem hefur unnið
með þessa einstaklinga, og þekkir þetta
fólk. Auk þess vantar að fá fólk inn í alla
umræðuna um fósturgreiningar, sem
hefúr aðra sýn á lífið en þá sem vís-
indafræðin leggur til, t.d. guðfræðinga
og siðfræðinga, framtíðarinnar vegna.
Því í þeirri kreppu sem nútíminn er, eru
það ekki vísindin sem skera úr því hvað
mönnum ber að gera á vettvangi réttar-
fars eða siðferðis, heldur er þeim
spurningum svarað með siðferðilegum
rökum og túlkun á gildandi lögum.
Spyrja má síðan hvers vegna talið er
sjálfsagt að elta einstaklinga með
Downs heilkenni uppi og tortíma þeim?
Mætti ekki líta á það sem einelti við
þetta fólk? Þessu fólki líður að öllu
jöfnu ekkert illa. Þetta er glatt fólk,
gleðin virðist oftast skína í kringum
það. Maðurinn sjálfur er ekki hið ytra
útlit. Síðan má velta íyrir sér hvaða
hópar verði teknir fyrir næst? - Ég held
að allir geri sér grein íýrir því að miðað
við þekkingu vísindanna í dag muni
greinast ýmis frávik í litningabúskap
mannsins á næstu árum. Og ég segi
stundum að þegar vísindamenn telja sig
búna að kortleggja genamengi manns-
ins þá verði enginn fúllkominn! Og í
raun er það löngu vitað að enginn er
fullkominn.
Sagnfræði framtíðarinnar
í framhaldi af þessu er síðan annað,
sem má svo sannarlega taka til umhugs-
unar. Það snertir sagnfræði framtíðar-
innar. Sagnfræðin geymir nefnilega frá-
sagnir af hinu liðna. Hvað finnst okkur
t.d. vera sæmandi í sambandi við þau
málefni sem ég hef komið hér inn á, að
verði til lestrar fýrir komandi kynslóðir
í sagnfræðinni um siðferðisþroska kyn-
slóðar okkar og þjóðar? Allt er þetta
skráð sem gert hefur verið! Heimildir
eru þannig til fýrir sagnfræðinga fram-
tíðarinnar. - Ég tel því að komin sé tími
til þess að við stöldrum nú við og
hugleiðum hvað verið er að gera hér á
landi, og jafnframt því í hverju við vilj-
um vera þátttakendur! Hvers konar
þjóð viljum við vera?
Allir sem lesið hafa og kynnt sér
eitthvað sagnfræði um liðnar kynslóðir
og þjóðríki vita að þar er ekki alltaf
fallegar frásagnir að finna. Þjóðfélög
sem láta eyða mannslífúm er t.d. ekki
hægt að flokka nema á mjög lágu sið-
ferðisstigi! - En gjörðir þjóðfélags-
þegnanna birta siðferðisþroskastig þjóð-
arinnar.
Ekkert þjóðfélag er á hærra siðferð-
isstigi en þegnar þess eru. — Það er því
skoðun mín að stjórnvöld ættu nú þegar
að fara að endurskoða þessi „svörtustu
lög íslandssögunnar“, sem Alþingi ís-
lendinga hefur sett frá stofnun þess 930
fóstureyðingalögin, að þau verði ekki
notuð eins og getnaðarvörn við skyndi-
ákvörðun. Auk þess eru lögin ekki í
samræmi við þá siðfræði sem samþykkt
er í Stjórnarskrá íslands þ.e. kristna sið-
fræði.
Og í rauninni eru það stjórnvöld
landsins, sem eru að mestu leyti ábyrg
fýrir því siðleysi sem viðgengist hefúr
hér á landi á undanfömum árum, því
þegar Alþingi setti fóstureyðingalögin á
sínum tíma með jafn óheftum ákvæð-
um eins og þau eru, losuðu þau fólk við
að taka ábyrgð á sjálfum sér hvað kyn-
lífshegðun varðar. Og jafn ótrúlegt er
síðan að sjálft Alþingi þjóðarinnar skuli
hafa sett lög sem stuðla að því að
verðandi þjóðfélagsþegnum landsins sé
eytt. - Þeirra eigin þjóð!
Niðurlag
Um allt þetta mál þarf að fara að kom-
ast á vitræn umræða. Fólk verður að
fara að bera meiri virðingu fýrir manns-
lífinu. Lífinu sem er að koma, fóstrinu,
hinni verðandi manneskju sem er að
vaxa upp til fæðingar, en parið sem hlut
á að máli býður nefnilega barninu upp á
það að koma við getnaðinn.
Fólk verður að fara að læra að vera
ábyrgt í gerðum sínu. En sannleikurinn
er sá, að þær eru víst ekki ófáar kon-
urnar sem hafa séð eftir því allt sitt líf
að hafa látið eyða fóstrinu. Því það
losnar engin kona við minninguna og
sektarkenndina, sem hefúr skemmt
meira og minna allt þeirra líf. Konur
halda að þetta sé eitthvað auðvelt þegar
Ljósmæðrablaðið maf 2004 23