Freyr - 01.07.1937, Blaðsíða 31

FREYE
125
lega breytingum og skiftir um leiS litum.
(Samanber litbrigði á marblettum.)
Það hefir ekki verið hugsað nóg um að
tryggja það, að vel blæddi úr kjötinu.
Flestar þjóðir, sem flytja inn frosið
dilkakjöt til Bretlands, skera féð á háls, án
þess að skjóta það eða rota. Er talið að þá
blæði betur. Bretar skjóta nú sitt fé, en
stinga það samstundis og skera strax sund-
ur mænuna. Við það spriklar kindin og
rekur blóðið betur úr skrokknum.
Kjöt af fjallafé, sem gengur mikið, er
dekkra en kjöt af fé, sem heldur kyrru
fyrir. Það inniheldur meira vöðva-hæmo-
globin og er því mjög vandmeðfarið í
geymslu.
Matið á kjötinu hefir farið
Kjötmatið. •i /? •
mjog batnandi undaníarm
ár, þó er það ekki óaðfinnanlegt. Það er
enn ekki nógu gott samræmi milli mats-
ins á öllum stöðum. Líka má yfirleitt telja,
að matið hafi verið full vægt, einkum ver-
ið of mikið af lambhrútakroppum sett í
I. flokk.
Þegar kjötið kemur til London, eru ætíð
margir kroppar brotnir og aflagaðir. Brot
orsakast af illri meðferð við framskipun,
hleðslu í skipinu og uppskipun. Ástæður
geta oft verið erfiðar, þegar skipa þarf
út í opnum smábátum í misjöfnu veðri.
Þetta verður þó að varast, því að brotnir
og beiglaðir skrokkar eru lítils virði. Af-
lögun á skrokkunum orsakast af því, að
þeir eru ekki nógu harðfrosnir, þegar
þeim er staflað í frystigeymsluna, eða þeir
linast einhverntíma á geymslutímanum.
^ Eins og bent var á hér að
gera, til þess a?s framan, er kjötmu sjálfu
kjötis náí betur mjög ábótavant, hvað gæði
aS fullnægja snertir. Það verður hægt
hrofum enska . . ag þ,æta þag nokkuð 'með
markaSsms? rgg^tun okkar fjár og
heppilegri meðferð þess. En slíkt tekur all-
langan tíma. Sjálfsagt er að gera frekari
tilraunir með innflutning holdafjár.
Þessi tilraun, sem gerð héfir verið og
enn stendur yfir, með Border Leicester-
féð, gefur góðar vonir um sæmilegan
árangur. En allrækilegar tilraunir þarf að
gera með kynblöndun, áður en vogandi er
að framkvæma hana í stórum stíl. Við
verðum því að bíða enn um skeið, unz sú
leið getur orðið til þess að bæta almennt
kjötframleiðslu vora.
Hér er ekki rúm til þess að ræða fjár-
ræktina sjálfa að neinu gagni. Mun ég
snúa mér rækilega að þeirri hlið málsins
síðar.
Við getum gert annað, sem eigi er síð-
ur þýðingarmikið. Það er að gelda hrút-
lömbin á vorin og fullkomna meðferðina
á kjötinu yfirleitt, við slátrun, geymslu og
flutning. Þessu öllu væri hægt að kippa í
lag, án mikils kostnaðar, á einu ári, ef all-
ir aðiljar, sem að því standa, bændur og
aðrir, sem við kjötið vinna, væru einhuga
og samtaka.
Um nauðsyn þess að gelda hrútlömbin
ritaði ég í maí-hefti Freys s.l. vor og eyði
ekki orðum um það hér.
Bændur geta gert margt, til þess að var-
ast að skemma kjötið:
I. Reyna að varast að villa sláturlömbin
frá mæðrum sínum á haustin, fyr en þau
eru tekin til förgunar.
II. Ljúka slátrun fyr að haustinu en
gert er á sumum stöðum. Ætti allri lamba-
slátrun að vera lokið eigi síðar en 10.—12.
október, og fyr þar, sem lömb eru snemm-
borin. Lömb geta ekki bætt við þunga eft-
ir að öll grös eru fallin og veðrátta farin
að spillast. Bráðþroskuðustu hlutar lambs-
ins, þ. e. beinagrind og innýfli, geta hald-
ið áfram að vaxa um skeið, eftir að lambið
hættir að þyngjast, en þá aðeins á kostnað
annara og verðmætari hluta kroppsins, þ.