Freyr - 01.07.1937, Blaðsíða 33

F R E Y R
127
var flutt út saltað, gerði lítið til, hvernig
það var flegið. Þá flógu menn í „akkorð“
og rifu bjórana af á sem stytztum tíma,
kærðu sig minna um, þótt rifnaði himna
hér og þar.
Þegar Björn Pálsson, fyrverandi yfir-
kjötmatsmaður, kom heim frá Nýja-Sjá-
landi, eftir að hafa kynnt sér kjötmat og
meðferð kjöts þar, sá hann að íláning hjá
okkur var í óþolandi ástandi. Lagði hann
til, að tekin yrði upp ensk aðferð við flán-
inguna, gálgafláning, sem væri mun betri.
Hann fékk því eigi framgengt. Hann
brýndi þó fyrir sláturhússtjórum og flán-
ingsmönnum, að. vanda fláninguna. „Akk-
orð“ voru lögð niður o. s. frv. Nokkuð
vannst á, en ekki nógu mikið. Sumpart
stafar það líklega af því, að flegið var með
okkar gömlu aðferð, en sumpart vegna
þess, að vanir fláningsmenn áttu erfitt
með að breyta um verklag.
Nú hefir verið horfið að því að halda
námskeið í byrjun sláturtíðar, þar sem
enskir slátrarar eru fengnir til þess að
kenna íslendingum að flá o. fl. Þannig
námskeið var haldið á Akureyri s.l. haust.
Bar það nokkurn árangur. Kjötið var bet-
ur flegið s.l. haust frá sumum sláturhús-'
unum en áður. Reyndist bezt að nota nýja
aðferð, þar sem sameinuð var enska og ís-
lenzka fláningsaðferðin.
Nú á að halda aftur svipað námskeið á
Akureyri í haust. Ætti að senda góða
menn, frá öllum sláturhúsunum á landinu
þangað, svo að þeir geti lært að flá óað-
finnanlega. Þeir geta svo kennt öðrum,
hver á sínum stað.
Kaupfélags- og sláturhússtjórar verða
að undirbúa sig í tæka tíð í haust, undir
að gefa fláningsmönnum sínum kost á að
læra að flá. Fláningunni verður að kippa
í lag nú þegar. Það verður að saga nett-
lega fram úr miðjum bringukollinum, en
höggva hann ekki sundur með exi eða
hníf. Nota þarf hæfilega löng hækiljárn
og binda bógana upp mátulega þétt. Þetta
þarf að gera eins á öllum stöðum.
Kjötið verður að þvo vel. Ekki má þó
nota of mikið vatn. Það má heldur alls ekki
nota grófa klúta eða bursta, til þess að
þvo með kjötið. Nota skal mjúka klúta,
sem gerðir eru rakir í volgu vatni. Gróf-
ir klútar eða burstar ýfa upp yfirborðs-
himnuna og það lýtir kjötið. Ef of mikið
vatn er notað við þvottinn, verður yfir-
borð kroppsins vatnsósa, einkum ef himn-
an er rifin. Þegar kjötið er svo fryst,
myndar þetta mikla vatnskrystalla í kjöt-
inu, sem spillir útliti þess.
Kjötið þarf að kæla vel, áður en það cr
fryst. Gæta verður svo allrar varúðar við
frystingu og geymslu, einkum að sveiflur
verði ekki á kuldastiginu í frystihúsunum.
Við framskipun verður að gæta vand-
lega að því, að varlega sé farið með
kjötið.
Þau ráð, sem bent hefir verið á hér að
framan, til þess að bæta útlit kjötsins,
kosta lítið annað en vandvirkni og að-
gæzlu. Með því að gera það, getum við
bætt útlit kjötsins að mun. Það borgar
sig. Islendingar gleyma því oft, að nú, á
dögum samkeppni og offramleiðslu, þá
skiftir vöruvöndun mestu máli. Fólk kaup-
ir ekki háu verði þá vöru, sem lítur illa
út, enda þótt hún kynna að vera eðlisgóð,
á markaði, þar sem nægilegt framboð er
af sömu vörutegund, vel útlítandi.
Til þess að halda fengnum markaði,
auka hann eða finna annan nýjan, er að-
eins ein leið. Hún er sú, að up'pfylla þær
kröfur, sem kaupendur gera til kjötsins.
Edinburgh, 20. júlí 1937.
Halldór Pálsson.