Akranes - 01.04.1952, Blaðsíða 17

Rotary ('•'jf; þáttur
einstaklinga, lífi þeirra eða dauða. Þá eru
lífsviðhorfin einnig svo ólík. Einn telur
völd og virðingar og fullar hendur fjár
eftirsóknarverðast af öllu. Annar lætur
sér nægja deildan verð, temur sér sjálfs-
aga og glímir við að gera sér sem gleggsta
grein fyrir tilgangi hinnar torráðnu lifs-
gátu. Þeir, sem gera það af fullkominni
einlægni, öðlast fjrrr eða seinna mikinn
þroska og hamingju. Hamingjan, sem fólg-
in er í því að þeir eru Guði vígðir starfs-
menn, til þess að gera að líkamlegum eða
andlegum sárum samferðamannanna. Þeir,
sem komast á þetta þroskastig, eru ekki
hræddir við neitt í þessum heimi, því að
við sorgir og andstreymi vaxa þeir. Dauð-
inn er þeim ekkert ægilegur, því að þeir
unnu meðan dagur var, í ótta og anda
Drottins, að því að líkna eða leiðbeina
mönnunum á einn eða annan veg og gera
þeim hægara með að skilja hin djúpúðgu
rök lífsins, er felast í hinu mikla boðorði
Krists sjálfs: „Það sem þér viljið, að menn-
irnir geri yðnr, það skuluð þér og þeim
gera.“
Margréti voru áreiðanlega ljós þessi
megin rök tilverunnar, því að hún var
kristin sál, og miðaði allt líf sitt við það.
Henni var ljóst, að þetta viðhorf til al-
lífsins þarf hver einstaklingur að tileinka
sér i sem ríkustum mæli, í þvi felst fram-
ar öllu heill og farsæld kynslóðanna. En
alveg sérstaklega byggist farsæld þjóðanna
í þessu efni á því, hve þessi meginkjarni
stendur föstum fótum í sálarlífi konunn-
ar, með hverri kynslóð. Hvernig hún lifir
lífinu og lítur á skyldur sínar við það,
vegna samtíðar sinnar og framtíðar.
Margrét Guðmundsdóttir andaðist í
Reykjavík eftir langa og stranga sjúkdóms-
legu hinn 21. marz 1952, og var jarðsett
á Akranesi hinn 29. marz, að viðstöddu
miklu fjölmenni. Hún var róleg og sálar-
styrk til hinztu stundar, og gekk rækilega
frá hverju smáatriði í sambandi við það
starf, sem henni hafði verið trúað fyrir,
og einnig um það, sem hún þurfti að ann-
ast gagnvart sér og sínum. Hún lifði Guði
og fól honum örugg og óttalaust það, sem
koma skyldi. Mestan hluta lífs sins var
hún að læra, en sá lærdómur, og lif hennar
í heild, var svo heilsteypt, að hún var
samhliða alltaf að kenna öðrum, með þjón-
ustu við mennina og lífið.
Hér hefur áður verið minnzt á hlé-
drægni hennar og. hneigð til að láta lítið
á sér bera. Eitt af þvi, sem hún ráðstaf-
aði fyrir dauða sinn var, að engar ræður
skyldu haldnar yfir sér og helzt ekkert
á sig minnzt á neinn hátt. Samstarfs-
menn og vinir hennar i Reykjavík, gátu
ekki fullkomlega farið að orðum hennar
í þessu efni, þótt þeim þætti þar um of
skorið við nögl. En þar sem ég þekkti
Margréti allvel og foreldra hennar enn
betur, get ég ekki heldur látið hjá liða
Frá mínum bæjardyrum séð, er hlut-
verk Rotary ekki einungis það, að hjálpa
drengjum og stúlkum, sem bágt eiga (eða
drengjum og stúlkum, sem við allsnægtir
búa), heldur líka að innræta öllum æsku-
l3rð göfugar hugsjónir og að útbreiða meðal
hinna ungu þann boðskap, að hreinleiki,
sastmd, sjálfstæð skapgerð og iðjusemi séu
enn æðstu dyggðir með mannkyninu. —
Borg skapgerðarinnar á að reisa á traustu
bjargi réttláts hugsunarháttar og hreins
lífernis, svo að hún standist, þegar óhjá-
kvæmilegir sviptibyljir freistinganna
dynja á.
Eftir
S. KENDRICK GUERNSEY,
forseta Rotary Internationa!,
1947—48.
Rotary getur kennt æskulýð þjóðanna
það, að eigi að taka þátt í leik lífsins að
hætti hins sanna manns, verður þjónustu-
andinn að vera hafinn yfir óskir sjálfs-
hyggjunnar. Vér getum kennt drengjum
og stúlkum á mótunarskeiðinu fórnfýsi
eigi síður en vér höfum kennt sjálfselsku
— og heppnazt það jafnvel.
Vér getum kennt æskulýð vorum, að
auðæfi beri að skoða sem tækifæri til þjón-
ustu, og að sá atvinnurekstur er mikils-
verðastur og happadrýgstur, sem bezt eflir
velfarnað og sjálfsvirðingu allra, sem eiu
tengdir honum — atvinnurekanda, starfs-
manna og viðskiptavina jafnt.
Vér getum kennt æskulýðnum þá við-
urkenndu meginreglu, að „sá er manna
frjálsastur, sem lýtur lögunum með ein-
lægri og þjóðhollri hlýðni,“ og að öll sönn
að minnast hennar hér með nokkrum orð-
um, vegna hins heilsteypta fordæmis henn-
ar með vammlausu lifi, sem unnið var í
anda Krists sjálfs með samferðamennina
fyrir augum. Og það er einmitt vegna
samferðamannanna og komandi kynslóða,
sem ég vil ekki einu sinni fara að óskum
hinnar látnu, að geta hennar að engu, er
hún fellur frá á miðjum aldri, eftir að hafa
þó lokið miklu dagsverki, sátt við Guð og
menn.
Ól. B. Björnsson.
lög ber að virða, því að slík virðing er
grundvölltn- borgaralegs frelsis.
Vér getum kennt æskulýðnum, að hver
er sinnar gæfu smiður, og að engin und-
antekning er frá þeirri reglu, að „svo sem
maðurinn sáir rnvrn hann og uppskera."
Vér verðum að vinna með öllum ráðum
gegn þeirri sívaxandi bölvun, sem ásækir
ungt fólk, sem er að komast á þroskaald-
urinn, að vænta þess, að þjóðfélagið rétti
þeim allt upp í hendur, lifsnauðsynjar,
skemmtanir, þægindi, — hugmyndinni
„mannfélaginu ber að sjá fyrir mér.“
Ef vér eyddum þó ekki væri nema að-
eins helmingi af þvi, sem vér eyðum nú
til þess að leiða ungt fólk af þeim villi-
götum, sem það hefir lent á, til þess að
varna þvi, að það lendi á þessum refil-
stigum, myndum vér aldrei leiða það til
baka, vegna þess að þá þyrtfti þess ekki
með.
Framtíð heimsins, sem vér búum i,
skapa piltar og stúlkur, sem eru e. t. v. á
þessari stundu að þeytast á reiðhjóli,
fleygja flugdrekum, sparka knetti, lesa
æsiblöð (hasard-blöð), hlusta á útvarp og
horfa á sjóuvarp, — taka við áróðri, sem
vér vitum að hlýtur að hafa áhrif á hugs-
unarhátt þeirra.
Hvern hlut getum við átt í þvi máli,
ég og bú?
Vorhvöt
Geymdu ekki gáfur, þrek og vilja,
græddu móSur jörð, og þú munt skilja,
a'Ö þrœÖir gulls úr þeli moldar ylja
þreyttu barni, — lengist milli bylja.
Hvert átak gjört meÖ gleÖi blessast þér,
sem græÖir, mýkir sárin foldar ber.
Dagsins rööull sigra þína sér,
og sólarbros um hugans lendur fer.
Blómin ungu brosa undur þýtt
og blessa starfiÖ, hvísla mjúkt og hlýtt:
þú ert á leiS méÖ föruneyti frítt,
fram-undan er óskalandiÖ bjart og vítt.
1 gróöurríki glepur engum sýn,
hinn gyllti leir, hiÖ myrka hrokans vín,
þar kærleikssól á himni heiÖum skín,
í helgidómi er guö aÖ leita þín.
DULVIN.
Hvað getum við gert fvrir æskulýðinn?
AKRANES
53