Akranes - 01.01.1957, Qupperneq 35

Egill Stefánsson hefur byrjað eitthvað
niðurlagningu síldar. Hann byrjaði fyrir
nokkrum árum með síldarreykhús. Hef-
ur það gefið góða raun, og þykir síldin
hið mesta hnossgæti. Salan er Jió mest
innanlands. Hann hefur nú aulíið þessa
starfsemi, og er nú byrjaður á niður-
lagningu eins og fyrr segir. Er talið, að
Egill sé á réttri leið með þetta.
Vigfús Friðjónsscn er byrjaður að
framleiða síldar-pasta í túbum. Hefur
sala á því gengið vel, enda þykir þetta
góð vara.
Þá eru Siglfirðingar ekki alllitlir bú-
menn, því að þeir áttu s. 1. sumar á
4. þúsund fjár á fjalli, og er það þcim
nokkur styrkur. Bæjarstjórnin tók það
ráð, að hluta landið í smáspilldur, en
bærinn á mestan hluta lands í Siglufirði
nú orðið.
Suður í firðinum rekur bærinn stórt
kiíabú á jörðinni Hól, er hann mun
hafa keypt 1928. Frameftir mun þessi
búskapur hafa gengið fremur illa, og
verið að honum litill styrkur, nema
síður sé. Nú sýnist þar allt vera í
uppgangi og myndarlega rekið af mikl-
um dugnaði og fyrirhyggju, en bústjór-
inn er Guðmundar Jónasson, Húnvetn-
ingur að ætt. Enginn búhnykkur væri
það fyrir Siglfirðinga að missa hann frá
þessari forsjá, því að allt virðist Guð-
mundi fara þar vel úr hendi.
Þar munu nú vera 60 mjólkandi kýr,
og yfirleitt afbragðs gripir, en alls munu
vera þar um 80 gripir í fjósi. Heyskapur
mun vera um 2000 hestburðir. I ‘rækt-
un munu vera um 30 ha. framræstir.
Mun fljótlega vera hægt að hafa þarna
á búi um 100 mjólkandi kýr.
Það þykir mér saga til næsta bæjar,
að s. 1. tvö ár, hefur bú þetta skilað 20
þúsund króna hagnaði hvort ár, en þá
í hvoru tilfelli verið búið að afskrifa
40 þúsund krónur. Þrátt fyrir þessa
miklu mjólkurframleiðslu á eigin búi,
verða Siglfirðingar að fá mikla mjólk að.
★ Framtíð Siglufjarðar.
Nokkuð ræddi ég við Jón bæjarstjóra
um framtíð Siglufjarðar. Það, sem Sigl-
firðingar leggja höfuðáherzlu á í sam-
bandi við atvinnumálin, er að uppbygg-
ingu atvinnuveganna verði þannig hag-
að, að ekki standi allt og falli með síld-
inni, ef hún bregzt, eins og raun gefur
nú vitni um meira en áratug. Hana verði
fremur að taka sem happ, þegar hún
gefsí.
Þetta hefur nú þegar verið reynt í
framkvæmd með góðum árangri, sbr.
það, sem hér hefur áður verið sagt um
togarareksturinn. Það er mikilsvert atriði
í þessu sambandi, að mannskap á skip-
in hafa þeir heima fyrir. Skipin leggja
þar upp allan afla, sem skapar bæjarbú-
um, konum og körlum, mikla vinnu. En
auk þess fullnægja þeir sjálfir öllum
þörfum skipanna, nema hreinsun í slipp.
Þeir hafa því hug á að auka enn við
togaraflotann og auka fiskiðjumöguleika
í sambandi við síldarverksmiðju sína
Rauðku.
Þá vilja þeir enn auka bátaflotann, og
að tunnuverksmiðja ríkisins verði starf-
rækt í 7—8 mánuði, og stefnt verði að
því, að engin tunna verði flutt inn i
landið fullgerð. Þá dreymir einnig um,
að komið verði upp niðurlagningarverk-
smiðju á síld. Þeir telja það mikla öfug-
þróun að flytja slíkt hráefni sem íslenzka
síldin sé, burt úr landinu, til þess að
láta erlendar hendur vinna það.
Ef síldin leggst ekki alveg frá, telja
þeir og að þarna þurfi að koma upp
lýsisherzlustöð.
A K R A.NES
•35