Dagblaðið Vísir - DV - 21.05.2004, Blaðsíða 25

DV Fókus
FÖSTUDAGUR21. MAÍ2004 25
I
Sýnd í Sambióunum og Há-
skólabiói.
Leikstjóri: Wolfgang Petersen.
Aðalhlutkverk: Brad Pitt, Or-
lando Bloom, Eric Bana, Peter
O'Toole, Diane Kru-
ger, Brendan Gleeson
og Brian Cox.
Voða margir deyja
Látum vera þótt Wolfgang Peter-
sen og menn hans láti sér detta í hug
að gera mynd byggða á fh'onskviðu
Hómers og sleppi guðunum og þætti
þeirra í framvindu sögunnar. Það er
að vísu mjög vond hugmynd vegna
þess að guðirnir eru í reynd óaðskilj-
anlegur hluti ekki aðeins plottsins
heldur og þess hugmyndaheims sem
sagan gerist í. Fyrir nú utan hvað þeir
og allt þeirra vafstur er skemmtilegt;
hinar mannlegu persónur Ih'-
onskviðu eru flestar heldur óspenn-
andi miðað við aht vesinið á guðun-
um. En látum það nú vera samt.
Má ég biðja um Pasolini!
Látum líka vera þótt þeir Petersen
virðist engan veginn hafa hugsað til
enda hvaða veröld þeir vildu þá að
myndin þeirra gerðist í í staðinn, úr
því að sú veröld er gersneydd guð-
um, og það er ekki einu sinni merkj-
anleg hjátrú í henni; aht tal um guð-
ina og guðleg öfl er algerlega yfir-
borðskennt snakk og merkingarlaust
með öllu. En þótt þeir klippi sem
sagt guðina út, reyna þeir ekki að
búa til merkingarbæra veröld í stað-
inn - þeir reyna tU dæmis ekki að
skapa þá veröld sem líklegt má heita
að hafi búið að baki íh'onskviðu, áður
en sönggyðjumar og Hómer tóku tíl
sinna starfa. Þeir reyna altso ekki að
nálgast „sannleikann" heldur búa tíl
einhverja glimmerveröld sem er
víðsfjarri öUu sem við vitum um
raunveruleikann í GrUddandi hinu
forna. Má ég þá heldur biðja um Pier
Paolo Pasolini. Heimurinn í forn-
grísku myndunum hans var skrýt-
inn, ekki bara alveg eins og okkar. En
hermannaheimur Petersens er bara
eins og í óteljandi hermannamynd-
um ffá öUum tímum.
En látum það vera.
Látum ennfiemur vera þótt
Trójustríðið standi ekki í tíu ár eins
og í kviðu Hómers heldur taki bara
nokkra daga - sem sviptír mann aUri
tilfinningu fyrir þreytunni, ömurleik-
anum, vonleysinu og örvæntingunni
sem gegnsýrir kviðuna, hvað sem
líður hreysilátum hetjanna og sviptir
mann líka allri tilfinningu fyrir því
hvflíkt óvinnandi vígi Trója var fyrir
hina fagurbrynhosuðu Akkea og hví-
lík þofiaun þetta stríð var fyrir aUa
sem þátt tóku og þar með, hvað það
var sögulegt.
Fótósjoppað mannhaf - til
hvers?
Og látum sömuleiðis vera þótt í
myndinni úi og grúi af sögulegum
viUum, þótt sumar þeirra grenji
beinlínis á áhorfendur - jafhvel þá
sem ekki eru neitt sérlega vel að sér
um gríska sögu. Tökum bara hernað-
arleg atriði - það er jú greinUega það
Ég ráðlegg sérstak-
lega hverjum þeim
sem villist inn á þessa
mynd að halda fast
fyrír eyrun í hinum
„hugljúfu" atríðum
þegar Akkilles og Brí-
eses eru ein saman.
Þar er staflað upp þvi-
líkum Misjubunka að
manni verður beinlín-
is illt, enda átti ég nú
á dauða mínum von
en því að hinir fagur-
brynhosuðu Akkear
töluðu afámóta dýpt
og mannskilningi og
fólkið í sápuóperunni
Santa Barbara.
sem myndin á að hala inn áhorfend-
ur út á. Það kann að vera voða tíl-
komumikið að láta þúsund skip
koma siglandi yfir hafið upp að
ströndum Tróju en maður þarf ekk-
ert að vita um siglingar Grikkja tU
forna tíl að vita að skipin þeirra voru
ekki úthafsskip; þau voru ofvaxnfi
árabátar og sUuðust með ströndum.
Má vera að sumum þyki þetta ekki
merkflegt atriði og fyUUega leyfilegt
að breyta svonalöguðu tU að búa tfl
tilkomumikla senu, en er það í raun-
inni svo? TU hvers eru menn að búa
til mynd aftan úr fornöld ef menn
breyta meginþáttum í tækni þeirra
tíma? Væri réttlætanlegt að búa til
mynd úr nútímanum þar sem bflar
keyra í loftinu metra frá jörðu, bara
af því það h'tur flott út?
Margt fleira af þessu tagi mætti
tína tíl. Mannfjöldinn í orrustunum
er til dæmis fáránlegur; orrustur fyrir
3.200 árum voru ekki fólkorrustur
eins og á miðöldum. Þetta voru fá-
mennir bardagar sem gengu ekki síst
út á einvígi aðalkappanna. TU hvers
að breyta því? Jú, tU að búa tU fleiri
„tilkomumikU atriði" þar sem er
hægt að fótósjoppa endalaust mann-
haf. Og víst er mikið slegist og mikið
fótósjoppað og voða margir eru
drepnfi. En séu fjöldasenur mark-
miðið, tU hvers þá að leita aftur tU
Grikklands?
Fáránlegar persónur
En látum það liggja milh hluta.
Látum meira að segja liggja mUli
hluta þótt persónurnar í myndinni
séu flestar fáránlegar og leikararnir
nái sjaldnast að gæða þær pappafi'g-
urur lífi. Aumingja Brian Cox stríðir
árangurslaust við algerlega óskUjan-
legan Agamemnon og er meira að
segja drepinn í lokinn. Hector Erics
Bana er furðulegur aumingi, virðist
ahtaf með grátstafinn í kverkunum.
París Orlandos Bloom er bara rugl;
fyrst kvennabósi, svo hugleysingi,
svo aht í einu voða hraustur og hug-
rakkur. Príam Trójukóngur er ein c'
grenjuskjóðan enn í meðförum Pet-
ers O’Toole. Helena fagra Díönu
Kruger er bara dúkka. Bríeses Rose
Byrne á að vera rósin í hnappagat
persónusköpunar í myndinni... því
miður, þetta er bara yfirboðskennt
nýaldarkjaftæði. Ódysseifur Seans
Bean er sá eini sem nálgast það að
vera persóna. AkkiUes Brad Pitt? Ja,
það er nú það. Pitt reynfi að klóra sig
fram úr hlutverkinu með því að leika
ýmis Mel Gibson eða Robert Redford
- hann er a.m.k. ekki AkkiUes.
Ámóta dýpt og í Santa Bar-
bara
En látum þetta aUt saman vera.
Þetta er náttúrlega bara skylminga- *
mynd. Og kannski hefur einhver
gaman af skylmingaatriðunum. Per-
sónulega leiddust mér þau, þau voru
bæði aUtof löng og undarlega blóð-
laus. En látum það vera.
Það sem ég get hins vegar ekki
orða bundist er svokaUaður díalógur
einhvers David Benioff. Almáttugur
minn! Ég ráðlegg sérstaklega hverj-
um þeim sem vfllist inn á þessa
mynd að halda fast fyrir eyrun í hin-
um „hugljúfu" atriðum þegar AkkU-
les og Bríeses eru ein saman. Þar er
staflað upp þvflíkum klisjubunka að
manni verður beinlínis Ult, enda átti *•
ég nú á dauða mínum von en því að
hinir fagurbrynhosuðu Akkear töl-
uðu af ámóta dýpt og mannskilningi
og fólkið í sápuóperunni Santa Bar-
bara. Og aUt í einu er AkkiUes óðum
að verða „mjúki maöurinn" sem þrá-
fi ást og ffið og eftir svolitla stund
kæmi manni ekkert á óvart þótt þau
skötuhjú leiddust saman yfir tU
næsta heilara eða skeUtu sér á
Indíánamót undir Jökli hjá Guðlaugi
Bergmann.
Hlugi Jökulsson
Cameron Diaz er beibið í myndinni
en þama bregður Iflca fyrfi James
Woods, Dennis Quiad, Matthew
Modine og m.a.s. Axm Margaret.
Seinni mynd Skjásins er To Live and
Die in LA eftfi Exorcist-leikstjórann
William Friedkin. Þetta er mynd frá
1985 og ef maður ætlar að horfa á
hana verður maður að þola CSI-
gúrúinn William Petersen. Og það er
náttúrlega ekki öUum gefið.
Laugardagur
Þegar GísU Marteinn verður bú-
inn að gleðja þjóðina verður sýnd
Hin systirin, amerísk gamanmynd af
skárra taginu um vangeftia stúlku
sem lærir að standa á eigin fótum.
Þama em leikarar eins og Diane
Keaton, JuUette Lewis, Giovanni
Ribisi og Tom Skerritt. Það er
kannski fullmikið af því góða, en
strax á eftfi kemur mynd mjög í sama
dúr: „Rómantíska gamanmyndin"
Forseti Bandaríkjanna þar sem for-
setinn Michael Douglas verður skot-
inn í umhverfisvemdarsinnanum
Annette Bening. Það er Rob Reiner
sem leikstýrir, sem þýðir pottþétt,
átakalaust, slétt og felit.
Það verður hins vegar ekki sagt
um næstu mynd; MilU fóta þér eða
Entre las piemas frá Spáni sem fjaU-
ar um vinsæla útvarpskonu sem íeit-
ar sér hjálpar vegna kynlífsfíknar en
fer þá úr öskunni í eldinn. Þetta er
spennumynd af æsUegra taginu í
ýmissi merkingu. Ekki fyrir aUa en
gaman fyrfi suma. Það er engin önn-
ur en vinkona vor, Victoria Abril, sem
berar sig.
Stöð 2 byrjar á Gúrúnum, mynd
sem fjallar um indverskan dans-
kennara sem ætlar að leggja undir
sig New York en lendir í ýmsum
raunum. Þetta er létt og skemmtUeg
gamanmynd, ekki sérlega djúp, að
sögn, en tfl marks um að Indverjar
em í vaxandi mæU að láta að sér
kveða í Ameríku. Jimi Mistry leUcur
aðalhlutverkið en Heather Graham
og Marisa Tomei keppa um ástfi
hans.
Svo kemur Simone, mynd sem
hafði ýmsa burði tU að verða góð en
þótti á endanum býsna mislukkuð.
A1 Pacino leikur kvikmyndaframleið-
anda sem missir aðalstjömuna og
grípur þá tU þess að láta búa tU í tölvu
þykjustu-persónu sem hann telur
fóUd trú um að sé tU í raun og vem.
Wynona Ryder leUcur í myndinni en
titilpersónan er leikin af kanadíska
nýstfininu Rachel Roberts. Hún er
spúsa leikstjórans og handritshöf-
undarins AndrewNiccol sem skrifaði
handritið að hinni rómuðu Truman
Show en leiðist hér út í hálfgerða vit-
leysu í lokin.
Rétt fyrir kl. 12 kemur körfubolta-
myndin Hvítir menn geta ekki troðið
fyrir þá sem hafa húmor fyrir körfu-
bolta og um hálf
tvö birtist sjálfur
Hannibal á
skjánum í fram-
haldinu af
Lömbin þagna.
Þessi er leikstýrð
af Ridley Scott
og ekkert tU
sparað að gera
hanasembestúr
garði, nema helst vitrænt handrit.
Furðulegt að sá góði leUcritahöfund-
ur David Mamet skyldi láta hafa sig
út í þvflíkt mannætuklám. En mörg-
um finnst þetta spennandi og Gary
Oldman fær tækifæri tU að leika geð-
sjúkling á öUu sínu blasti.
AUtof seint - eða rétt fyrfi fjögur -
er svo sýnd hin mjög svo athyglis-
verða A Room for Romeo Brass,
bresk gæðamynd um tvo alþýðu-
stráka sem lenda í vanda þegar ein-
kennflegur karakter fer að skipta sér
af þeim. TjaUinn upp á sitt besta! ^
Á Skjá einum verður sýnd gaman-
myndin um Denna dæmalausa þar
sem Walter Matthau leikur herra
WUson. Þetta mun vera mjög gleym-
anleg mynd en eflaust fyndin fyrir
einhvetja meðan á henni stendur.
Sunnudagur
Sunnudagsmynd Sjónvarpsins er
að þessu sinni GuUið í Napólí eftir
Vittorio de Sica, einn af meisturum
ítalskrar kvikmyndagerðar. Myndin
er frá 1954 og þetta er gamanmynd
þar sem sagðar eru sex samhUða sög-
ur um skemmtUegt fólk. Þarna leikur
hin unga Sophia Loren meðal ann-
arra. *
j