Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1889, Síða 34

frá aö hann væri til hans kominn scm sendiherra og
kraf&ist þess, a& sjer væri sýnd öll sú vir&ing, er umbo&i
sínu sæmdi. Konungur var úvanur slíkum digurmælum
og svara&i: „Veiztu þaí), Gordon pascha, a& jeg get drepi&
þig þegar, ef mjer lætur svo vií) aí) horfa“. „Veit jeg
þafe vel, konungur“, svara&i Gordon, „gjör&u þab þegar,
ef þjer þóknast, jeg er albúinn til þess a& deyja“. „Hvab
er þetta, ert þú albúinn til þess afe deyja“, spur&i kon-
ungur. „Já, þab er jeg“, svara&i Gordon, „jeg er ætí&
undir daubann búinn, og því fer svo fjærri aí) jeg úttist
þa&, þó þú rá&ir mjer bana, a& þú mundir gjöra mjer
þægt verk, því þá frelsa&ir þú mig frá öllum þeim hörm-
ungum, er mín kunna a& bí&a í framtí&inni, en trú mín
bannar mjer a& gjöra þa& sjálfum“. Konungur spur&i
undrunarfullur: „öttast þú þá alls ekki vald mitt“. Gordon
kva& nei vi& því, en konungi þútti svo miki& um, a&
hann ljet hann úskemmdan frá sjer fara. En víst hefur
Gordon ekki þúzt úhultur þar í landi, og má rá&a þa&
af brjefkafla einum, er hann rita&i um veru sína þar:
„Jeg skýri ekki nákvæmlega frá þrautum mínum, enda
er svo gu&i fyrir þakkandi a& þeim er nú loki&, en fátt
hygg jeg úþægilegra en hafa Abessiníumenn fyrir rekkju-
nauta, einn til fúta, annan til hægri og þri&ja sjer til
vinstri handar“.
I janúarmánu&i 1880 sigldi Gordon aptur yfir Mi&-
jar&arhafi&, heimlei&is. Hann var næsta úrúr á skips-
þyljum, enda mjög þungt í skapi. Raunir hans þar sy&ra
runnu honum til rifja, og fátt haf&i honum gengi& full-
komlega a& óskum Hann var sáryrtur um alla þá
rangsleitni, sem hann haf&i or&i& fyrir, ræddi hann um a&
gjöra þyrfti nýjar ríkjaskiptingar, en einkum nýja skipting
Tyrkjaveldis. En nú var hann bæ&i þreyttur og sjúkur.
Á&ur enn hann fúr frá Alexandríu haf&i hann láti& brezkan
lækni rannsaka sig og baf&i læknirinn fundi& á honum
merki um taugaveiklun og hjartveiki og bo&i& honum a&
halda algjörlega kyrru fyrir í marga mánu&i. Sjálfur
fann hann líka til þess, a& hann haf&i þörf á því, og hjet
því a& lifa í rú og fri&i í langan tíma.
En ekkert var náttúrufari Gordons jafn andstætt
eins og kyrr& og húglífi; þa& var sú eina þraut, sem
(ss)