Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1889, Qupperneq 78

Maður sem hugsaði um ekkert annað enn munn og maga, var
spurður: Hvað gjörir þú á milli máltíðanna? Jeg melti, svaraði hann.
*
* *
Negri átti í sparasjóði og vildi taka út 1 dollar.
Fjehirðir: Eptir lögum sjóðsins má ekki útborga minna
en 3 doilara. — Negrinn: pá. tek jeg 3 dollara. pegar hann
var búinn að taka við þeim segir hann: Nú legg jeg 2 doll. í
sparisjóðinn aptur, lögin eru líklega ekki því til hindrunar herra
minn. Hann kom ekki að tómum kofanum hjá gamla surt, sagðí
svertinginn um leið og hann gekk út.
*
* *
I ameríkönsku blaði er sagt frá að það sje ekki furða þó
stundum verði áflog í kirkiunni í Montana, því stundum kalli
sumir hrekkja klápar í miðri pijedikununni. -Já, þetta er nú satt-
— Já, þessu getur maður þreifað á, — Nei, þetta er lýgi gamlj
hrosshaus. — Ó! farðu nú hoppandi gamli hrognadallur«. pó
slarkast þetta optast nær af, nema ef presturinn verður eitthvað
úríllur, þá eru kjaptshöggin og áflogin sjálfsögð.
*
* *
Rimman var hroðaleg, orustan hörð, og Jónas bóndi skriðinn
inn undir lausarúmið. — »Kondu framm undan rúminu, svínið
þitt, raggeitin, liddan, ef þú þorir«, öskraði konan á gólfinu nieð
rúmfjölina reidda. — »Nei, kella mín, ekki gjöri jeg það fyrrenn
mjer sýnist, jeg ætla nú að sýna þjer að jeg er herra í mínu
húsi, og læt ekki ógna mjer til að gjöra annað en jeg sjálfur vil*-
. *
* *
Húsið stóð í björtu báli og húsráðandinn var að bjarga þvl
er hann gat; en í fátinu og flýtirnum kastaði hann tengðarmóðm'
sinni út um gluggann, en bar sængina sína gætilega ofan stigann-
* *
Mark Twain var eitt sinn að leika við drenginn sinn; segir
þá kona hans: »þjer þykir vænt um drenginn þinn — er ekki svo
Sam?« — «Ó! ekki vil jeg segja það, en jeg virði hann vegnn
föður hans«.
* *
Herra minn góður, hvað er þetta! Eruð það ekki þjer sem
dóuð hjerna um daginn eða er það þá hann bróðir yðar?
Nei, það er ekki jeg, það var hann bróðir minn, en jeg var
þó miklu sjúkari en hann.
* ^ *
Móðirin: þ>að er ljótt að grípa svona fram í, og taka orðið
frá munninum á mjer. — Jóhanna litla. Ó! nú veit jeg hvað
hann Óli var að gjöra við hana Stínu fram á ganginum áðan.
* * *
Kennarakonan. Getirðu sagt mjer Óli litli hvað krapta-
verk er? — Óli: Já, mamma sagði í gær að það væri kraptaverk
ef ungi presturinn okkar vildi giptast kennarakonunni.