Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1889, Blaðsíða 89

Liggi slripið til drifs á pokinn að vera áveðra útaf bógnrnn.
Strengur sá, sem bundinn er í pokann ætti helzt að vera nokkuð
langur, svo pokinn liggi nokkuð langt frá skipinu þegar það
rekur undan vindinum. Ef skipið siglir með hliðvindi á pokinn
að_ vera áveðra útaf bógnum fast við skipshliðina, en þó gjörir
olían minnst gagn í þeirri veðurstöðu, því skipið hleypur
framhjá áður en olían getur breitt úr sjer.
7. þegar menn á smábátum vilja ná lendingu í álandsvindi og
brimj, á að hella olínnni í sjóinn og halda bátnum fyrir framan
ólögin þartil olían hefir breytt sig yflr sjóinn fast upp í lend-
ingu, en gæta þarf að veðurstöðu og hvernig straumurinn
liggur, áður en olíunni er helt i sjóinn.
8. Smátt og smátt þarf að draga olíupokana inn í bátana eða
eða skipin, til þess að skoða hvort nóg af olíu er í þeim«.
Fjelag það í Lýzkalandi sem að framan er getið, hjelt í
næstl. febrúar mán. 19. aðalfund sinn i Berlin. Fræðimaður frá
Hamborg gaf meðal annars fundinum þær upplýsningar, að olía
úr einni teskeið gæti breiðst yfir 3,115 □ álnir af vatni, og að
það væri nægilegt að brúka 4 ptt. af olíu um klukkutímann.
Fundarmenn gjörðu góðan róm að ræðu hans og slitu fund-
inum með þeirri ósk, að upplýsingar hans og annara, yrðu öflugt
meðal til þess, að eyða vantrú manna á verkun olíu í sjáfarháska.
T. G.
Meðalaldur.
Meðan menn eru ungir og heiisuhraustir, hugsa menn sjald-
an um dauðann. Ef lífsþrekið er mikið, flnnst æskumanninum
það nærri því ónáttúrlegt, að líkami hans eigi i vændum að sæta
álíka hnignum og apturför, eins og líkami þeirra gamalmenna,
er hann þekkir. Jbá fyrst fara menn nokkurnveginn að trúa því,
þegar æskumóðurinn er horfinn og heilsuna tekur að bresta. En
trúin er þó næsta hálfvelgjublandiu, og flestir hafa innilega von
um, að þeim sje ætlað óvanalega langt líf, og það þó þeir sjeu
mjög lasburða. Jpað er auðvitað að það er ómögulegt að segja
með neinni vissu hve mörg ár hver einstaklingur eigi eptir að
lifa, en á hinn bóginn má sjá það aftöflum lífsábyrgðarfjelaganna,
hve lengi menn geta gjört sjer von um að lifa, ef ekkert sjerlegt
óhapp vill til. Fjelög þessi hafa semsje látið semja nákvæmar
skrár sem sjá má af, hve lengi menn á ýmsum aldri eigi eptir að
lifa að meðaltali, en til þess hafa menn reiknað meðaltalið af
æflárum mörg þúsund manna í ýmsum stjettum. A þessum
reikningum er byggð fjárupphæð sú, er menn verða að borga
þegar menn kaupa sjer lífsábyrgð.
Hjer fylgir stuttur útdráttnr úr skrá lífsábyrgðarfjelags eins
í Lundúnum, og má sjá af henni hve lengi menn að meðaltali
eiga eptir að lifa, þegar menn ha'fa lifað svo og svo marga
ára tngi.
(st) -
Á