Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1891, Qupperneq 37

'er þessum dögum til þess a& rita upp æfiatriSi sín; líf
hans hafíii ekki verib efnisríkt, en hann hafbi ætíb verib
°'bogabarn lífsins og einstæbingur; honum hafbi allstabar
verib ofaukib. Eina stúlku hafbi hann elskab, en hún
'ildi ekki líta vib honum, því í bæ þann, sem hún bj<5 í,
» 'ar korainn glæsilegur höfbingi frá Pjetursborg, N... ab
oafni, 0g hann elskabi hún, strax þegar hún sá hann.
"chulkaturin þjábist af afbrýbissemi; allt sem stúlkan gjörbi,
oæbi þab sem henni var sjálfrátt og þab sem henni var
osjálfrátt, sýndi honum þab, ab hún mat hann einskis, ást
uans varb ab sjúkdómi, eins og hann sjálfur kemst ab
orbi, hann skorar N... á hólm og særir hann lftib eitt í
einvíginu, en N... hlífbi honum og vildi ekki skjóta á
[ oann og þótti meiri mabur eptir enn ábur, en Tehulkaturin
•oinni. N ... spjallar svo stúlkuna og yfirgefur hana síban;
Tchulkaturin býbur henni engu ab síbur ást sína ab nýju,
eo hún hefur jafnmikib ógeb á honum fyrir þab; í stab
^ans tekur hún öbrum manni, sem líka hafbi felit hug til
hennar, °g hafbi orbib fyrri til enn hann, svo honum
varb ofaukib einnig í þetta sinn. Og þó má finna þab á
hverri setningu sem hann skrifar, ab hann er góbur mabur
°g göfug sál.
Önnur saga eptir hann heitir: »Brjefavibskiptin«.
Sagan er mestöll brjef, sem fara á milli karlmanns og
ungrar stúlku. Hún hefst vib í bæ úti á landinu, einmana
og 1,'tils metin. Hún hafbi lofast manni, en hann hafbi
! yfirgefib hana; hún er hætt því ab vænta sjer mikils af
lífinu, blómi æskunnar er ab hverfa, hún þráir abeins ró
Og frib og þab er ab því komib ab þrá hennar uppfyllist.
þá fær hún brjef frá æskuvin sínum, sem vill skrifast á
vib hana; hún neitar honum um þab fyrst, hann skrifar
aptur og neybir hana til þess, ab gefa sjer leyfi til þess
j ab halda áfram. Hann skrifar og þá ritar hún honum
| langt brjef og innilegt. Svo vaknar hjá henni vináttan
og innan skamras breytist vináttan í ást. þau elska hvort
annab nolckra stund, hann þráir ab finna hana og allt er
undir búib til þess ab þau geti fundizt — en svo hættir
hann allt í einu ab skrifa, lætur dansmey eina ginna sig
burt meb sjer og gleymir bæbi orbum og eibum, en vib
(29)