Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1891, Blaðsíða 41

axa upp 0g sf{,an hefur bók þessi or&i& fyrirmynd flestra
(<ilda, er ritafe hafa ura líkt efni. í b(5k þessari sást
fCií) »nihilisti« fyrst á prenti, og hafa menn sífean haft
I ao orh til þess a& einkenna meh byltingamenn á Rúss-
<lndi. Kynslóh sú, sem þá var ab vaxa upp, túk búk
!essa mjög ústinnt upp fyrir Turgenjev; henni þútti bylt-
lngamönnum lýst of illa, og skobunum eldri manna haldiö
ram, en eins og sjá má af brjefum Turgenjevs þá fúr
Inijög fjarri ab hann vildi mála skrípamynd af œskulýb
'ussa. Abalpersúnan í búkinni heitir Bazárov; hann er
Uv í orSum, önugur og hranalegur, og þú geta menn
eski lesife um hann án þess ab taka innilega þátt í því
8eni hann hugsar og gjörir.
Seinasta höfubrit hans var skáldsagan »Ný jörb« (á
n°nsku þý&ingunni er titillinn: »Det unge Rusland«). Búk
Pessi Iýair vei skobun Turgenjevs á byltingatilraununum á
'ýísslandi; ungir menn og honur leggja fram alla krapta
s|na, og lífife jafnvel líka, til þess a& bæta kjör þjóbar
^itinar, en þab sem þau abhafast vinna þau þú ab mestu
‘®yti fyrir gíg, því allt mistekst fyrir þeim, og ástæ&urnar
m þess eru margar; vald þab, sem þau eiga vib aS etja
ej þeirn ofvaxib, þjóbin skilur ekki þa<b, sem fyrir hana er
Sjört, og þessa ungu menn vantar bæbi vit og þrek til
Pess a& standa í stórræ&um. Nesjdanov heitir einn af
Pessum byltingamönnum, en hann er til einskis ver faliinn
enn til slíks starfa, hann var bljúgur í skapi, fullur af
skáldagrillum, elska&i allt háleitt og fagurt, en hafbi úgeb
^ öllum hrybjuverkum, viljinn var ústyrkur og taugakerfib
veikla&, hann barst meíi straumnum inn í níhilistasamsærib,
hann hafbi gú&an vilja til þess ab láta allt gott og gagn-
legt lei&a af starfi sínu, en hann skorti hug og þrek þegar
^ átti a?) her&a. Hann prjedikar frelsi og framfarir fyrir
kændunum, þeim líkar þab vel sem hann segir, en skilja
ekki eitt einasta or& af því, sem hann er a& fara meb,
kann ver&ur a& láta þa& eptir þeim a& drekka me& þeim
eitt brennivínsstaupib eptir anna&, og loks er frelsispostulinn
fluttur heim til sín dau&adrukkinn; en nokkru á&ur haf&i
Nesjdanov kve&ib fagurt kvæ&i, sem hann kallar »Svefn-
'nn«; þa& endar me& þessum ljúmandi or&um: »Me& brenni-
vínsstaupiB í hendinui hvílir þú höfub þitt vi& nor&ur-
(«a)