Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1907, Síða 41

ir Kristjáns prins, og fleiri náfrændur hans þar suð-
ur frá. En Kristján prins leit hér öðru vísi á en
frændur hans, Ilann lýsti opinberlega yfir pví, að
hann áliti hið »opna bréf« á góðum rökum bygt, og
þvi væri sér eftir sem áður jafnljúft að þjóna kon-
ungi sínum og halda trúnaðareiða sina við hann,
enda yrði hann að álíta þær ástæður lítt ábyggilegar
sem hvort lieldur þeir Ágústenborgarmenn eða hans
eigin ættmenn, bygðu á réttarkröfur sinar til Hertoga-
dæmanna. Pessi ótvíræða yflrlýsing prinsins jók mjög
á vinsældir hans hjá konungi og þá ekki siður hjá öll-
um almenningi.
Ilinn 20. janúar 1848 andaðist Kristján VIII. og
hófst þá uppreisn sú í Hertogadæmunum, sem leiddi
til fyrri Slésvikur-ófriðarins. Karl Lukkuborgar-her-
togi slóst í lið með uppreisnarmönnum; en Kristján
prins lét engan bilbug á sér finna og hélt trúlega með
Dönum eins og samvizka hans og sannfæring bauð
honum. Og svo eðlilegt sem það hefði verið, að
hann hefði kynokað sér við að bera vopn á móti suð-
Urjózkum bræðrum sínum — og það meira að segja
hræðrum sínum i bókstaflegum skilningi—þá mat hann
hitt meira, að sty'ðja að sigri þess, sem hann áleit rétt
vera. Að honum gafst ekki tækifæri til að taka þátt
i orustum með riddaraliði sínu, var ekki honum sjálfum
að kenna, þvi að hann liafði beinlinis kralizt þess, að
þeirri riddarasveit, sem hann var fyrir, væri ckki
gjört hærra undir höfði en öðrum riddarasveitum á
ófriðarsvæðinu. En þótt hann fengi ekki tækifæri til
að taka þátt í orustum, fékk hann nóg tækifæri til
að sýna liðsforingja-hæfileika sina á herferðinni. Er
viðhrugðið stjórnsemi hans og þeirn aga, sem hann
hélt i liði sínu, cn þó ekki siður vinsældum hans af
hverjum sem í hlut átti. F“að var þvi ekki fyrir sak-
ir ætt-tignar hans einnar, heldur einnig sakir hæfi-
leika hans, hve skjótt hann hækkaði i metorðastigan-
um. Pví skömmu eftir ófriðinn var hann gjörður að
(29)