Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1907, Side 80

4
I'að ungur nemur, gamall fremur.
Það fer úr hverjum belg, sem í hann er látið.
Pað þráir enginn, sem hann þekkir ekki.
Pað þykir svöngum sætt, sem söddum þykir óætt.
Pá ein báran rís er önnur vís.
Þá er dælt í koti karls, er karl er ekki heima.
Pá er reynt, þegar að raun rekur.
Pá er öl bezt drukkið. að óskert liafi geð sittgumar.
Pangað hnígur lyst, sem lögmál bannar.
Pangað man sauður lengst, er lamb gengur.
Pann er hægt að lokka, sem sjálfur vill brokka.
Pann nauðstadda skal með náðaraugum líta.
Par dofnar dygð, sem sællífið situr.
Par er ekki feitan gölt að flá, sem flesk er ekkert á.
Par nagar geit sem hún gengur.
Par ráðast flestir á garðinn sem hann er lægstur.
Pá skal hætta hverjum leik, er hæzt fram fer.
Pá skal marka manninn, þegar mest liggur á.
Pegar fara á betur en vel, fer oft ver en illa.
Pegar maðurinn er heyrnarlaus og konan mállaus, þá
er hjónabandið friðsamlegt.
Pegar veggur nágrannans brennur, er þinum hætt.
Peim er auðið fengs, en ekki halds.
Peim er búið fall, sem byrgir sín augu.
Peim er falls von sem flasar.
Peim er ótta von, sem ilt gjörir.
Peiin gefur guð, sem voluðum veitir.
Peim skal duga, sem þörf er meiri.
Peim skall skömm, er skyldi.
Peir verða að lúta, sem lágar liafa dyrnar.
Pér liggur hálmvisk, þar hjartað skyldi.
Pess á fyrst að leita, sem mest liggur á.
Pessi þíla er ekki úr þínum örfamæli.
Pó flestir flýi dauðann, finnur hann þá.
Polinmæði í þrautum vex.
Pú átt fátt, af þvi þú nýtir ekki smátt.
Pú ert meiri í orði en á borði.
(68)