Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1907, Síða 92

Töfradrykkurinn.
(Blálenzk dæmisaga).
Einu sitini var ntaður, sem átti lata og lundilla konu.
Oft hugsaði hann með sér, að réttast væri að skilja
við hana og fá sér aðra nýja; og svo fór hann að renna
hýru auga til stúlknanna í nágrenninu og gá að, hvort
eingin væri þar hentug sínu heimili.
Þetta sveið konunni sárt, og í raunum sínum leitaði
hún til læknis, sem var orðlagður fyrir tilbúning töfra-
drykkja.
„Maðurinn minn hatar mig“, sagði hún; „búðu mér
til töfradrykk handa honum, svo að ég geti fengið hann
til að elska mig.
Læknirinn hugsaði sig um og svaraði svo:
„Drykkinn skaltu fá, en fyrst verðurðu að fara út í
skóg, slíta þrjú ennishár af lifandi Ijóni og færa mér, því
þau þarf ég að fá til þess að geta búið til töfradrykkinn.
Konan gekk burt og hugsaði sitt mál; sá hún sem
var, að líf sitt væri í veði, ef hún ætti að ganga framan
að viltu skógarljóni, nema brögðum yrði beitt.
Tók hún þá af matarforða sínum hálfan lambsskrokk
og gekk svo á stað. Þegar hún kom til Ijónsins, ætlaði
það að ráðast á hana, en hún fleygði í það lambsskrokkn-
um og flúði. Ljónið tók við ketinu og át það, en skifti
sér ekki af konunni.
Næsta dag færði hún ljóninu enn stærri kjötbita og
hélt hún því áfram marga daga í röð. Ljónið fór þá að verða
vingjarnlegt við liana; þegar það sá til hennar með kjötið
dillaði það rófunni eins og hundur, neri sér svo upp við
hana og sleikti á henni hendurnar.
Nú var lítill vandi að ná af því þremur ennishárum.
Þegar hún kom með þau til lssknisins, spurði hann
hana hvernig hún hefði farið að því að ná hárunum,
sagði hún honum þá alt eins og var,
Læknirinn brosti og mælti:
(80)