Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1928, Síða 101

gaman af að sjá, þó að ekki sé meira, um þenna
nafnkuna mann:
Eggert prestur var með lægri mönnum á vöxt, en
nær manna riðvaxnastur að þeim vexti og vel á fót
kominn, handleggjastuttur og handsmár, en hvort
tveggja snoturlegt. Stutt klofln, hár i sessi, höfuðið i
stærsta lagi að öðrum vexti og háls stuttur, jarpt
hárið og þykkt, ennið breitt, vel í meðallagi hátt og
kollvik að því skapi, brúnvölvi og hrukkulaust ennið,
breiður um gagnaugu, við augnstór og Ijósevgur,
með þúfunef, útskotið um nasholur, enginn liður á;
breiður um kinnbein, kringluleitur og kjálkastuttur;
kinnin slétt með spékopp, munnur í smærra lagi, fór
vel, laut i miðsnesi og vörina, er báðar voru heldur
þunnar, slétt haka, stutt, og lítið skarð í; ljósleitur í
andliti, málti kalla viturJegan og göfuglegan á svip
og að vísu hamingjusamlega á sig kominn; gleði-
maður mikill, stór í skapi, allstriður óvinum og þrætu-
gjarn við hina stærri menn, en bliður vinum, og
kallaður heldur kvenkær.
t enn öðru handriti (Lbs. 1124, 4to.) lýsir Gísli út-
för síra Eggerts og erfi. Mun vart á siðari öldum
stórmannlegar hafa verið að gengið en að erfl þessu;
stóð fyrir því síra Friðrik, sonur síra Eggerts, er sig
kaliaði fyrstur Eggerz sinna kynsmanna, en áður
hafði síra Eggert sagt fyrir um, hversu fram skyldi
fara. Svo segir Gísli (orðrétt):
Eggert prestur tiltók sjálfur 300 spesíur til útfarar
sinnar og konu sinnar. Ræddu yflr honum Porleifur
prófastur Jónsson frá Hvammi, Ólafur prestur Ein-
arsson Johnsen frá Breiðabólstað (þ. e. Stað á Reykja-
nesi) og Ólafur prestur Porvaldsson úr Saurbæjar-
þingum [síðast prestur í Viðvík]. Veizla var hin við-
hafnarlegasta og madeiravin eitt drukkið, og nálega
jafnt veitt boönum og óboðnum. Prófasti voru gefnar
30 spesíur í liksöngseyri. en Ólafi presti Johnsen 20
spesíur, gullhringur, silfurdósir hin mesta gersemi og
(97) 7