Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1937, Blaðsíða 40

aö Þjóðabandalagið beitti hinum ströngustu refsiað-
gerðum og jafnvel liervaldi við Þjóðverja.
Nú fékk Eden sitt merkasta verkefni, að semja milli
Frakka og I’jóðverja. Hann hélt því fram, að Þjóð-
verjar ættu að hafa jafnan rétt og hver önnur þjóð,
til þess að ráða í sínu eigin landi. Hins vegar lagði
hann til, að Þjóðverjar mættu ekki víggirða landa-
mærin á þann hátt, að Frökkum stæði skyndileg hætta
af, og síðan skyldi Pýzkaland ganga aftur í Þjóðabanda-
lagið. Frakkar tóku afar illa undir þessar tillögur í
fyrstu, en smátt og smátt snérust flestar aðrar þjóðir
á sveif með Englendingum, og jafnframt tók ofsi
Frakka að dvína.
Jafnvel þótt ekki sé bundinn endi á þessa deilu,
þegar þetta er ritað þá má segja, að allt útlit sé fyrir,
að Englendingum, undir forustu Edens, muni takast
að skirra vandræðum milli Frakka og Þjóðverja og
forða þannig heiminum frá nýrri allsherjarstyrjöld.
Um Afríkudeiluna er öðru máli að gegna. Refsiað-
gerðir Þjóðabandalagsins náðu ekki tilgangi sínum
og Englendingar trevstust ekki til þess að ganga einir
í berhögg við ítali. Sigur ítala i Abessiníu hefur orð-
ið svo mikill, að enginn kostur varð á að svipta þá
árangrinum. Hér beið Eden ósigur fyrir Mussolini.
Englendingar urðu að hætta stuðningi sínum við
Abessiníu og stefna Þjóðabandalagsins virðist hafa
beðið skipbrot, í svipinn að minnsta kosti.
Þrátt fyrir þennan ósigur virðist Eden hafa haldið
virðingu sinni og áliti hjá þjóð sinni, eða meiri hluta
hennar, enda er það ekki að furða, þar sem hann
hefur flestum fremur barizt fyrir því, sem gott er og
fagurt i stjórnmálum.
Hallgríinur Hallgrímsson.
(36)