Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1941, Síða 42

í Helsingfors og lauk ágætu prófi í þeim greinum.
Síðan varð hún kennari, en kynntist þá Tanner og
hætti lcennslustörfum, er hún varð kona hans.
Á stúdentsárum sínum hafði Linda Anttila mjög rót-
tækar skoðanir í stjórnmálum og kynntist þá ýms-
um rússneskum sósíalistum, sem leituðu sér hælis 1
Finnlandi, bæði fyrir heimsstyrjöldina og meðan á
lienni stóð. Meðal annars hjálpaði hún þá einu sinni
rússneskum flóttamanni, heimskunnum manni, sem
þá nefndist Uljanov. Af þessu atviki kom upp sú saga,
að Tanner hefði einhvern tíma átt að hafa bjargað
Staiin frá því að verða hungurmorða, en þá sögu-
sögn leiðrétti Tanner með þessum orðum: „Það var
ekki Stalin, heldur Lenin, og það er ekki ég, heldur
Linda. Hún lánaði honum einu sinni nokkra aura,
þegar verst stóð á fyrir honum. En annars er þetta
rétt.“
Fyrir 17 árum keyptu þau hjónin búgarðinn Sorkki
við Salmijarvi. Það er stór jörð en erfið. Þar stendur
frú Linda fyrir búi, meðan maður hennar sinnir
stjórnarstörfum í Helsingfors. Rússneska útvarpið
gerði sér tíðrætt um þetta býli Tanners, meðan á
styrjöldinni stóð milli Rússa og Finna, og sagði þá
jafnan, að Tanner lifði þar í sukki og svalli i höll
sinni við Salmijárvi. Ástæðan til þess, að Rússar
beindu þessum og öðrum verri ásökunum að Tanner,
var sú, að þeir vissu, sem rétt er, að þessi finnski
heljarkarl var atkvæðamesti forustumaður þjóðar
sinnar og átti drjúgan þátt í að skapa þá einingu
hennar og óbilandi baráttuhug, sem engar sprengju-
árásir megnuðu að brjóta eða buga. Vitanlega höfðu
ásakanir Rússa engin áhrif i Finnlandi. Finnar létu
þær sem vind um eyru þjóta, því að eigi nokkur mað-
ur þar í landi óskorað traust landsmanna, æðri sem
lægri, þá er það Váinö Tanner.
Það er kunnara en frá þurfi að segja, hvílíkum ógn-
um og eyðileggingu styrjöldin olli í Finnlandi. Við-
(40)