Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1945, Side 30

öllu meira en 1000 krónum, skólar voru langt burtu,
jörðin var tæpar tólf ekrur, mamma mjög tæp til
heilsu. En orð mömmu var alla tíð ábyggilegra en
árituii þjóðbankans, og pabbi — það skal sagt hon-
um til ævarandi heiðurs — sagði ekki orð til and-
mæla. Það fól í sér þrældóm langra komandi ára fgrir
hann. Fótaferð í bítið til að hára hestunum og fara til
mjólkurbúsins. Lítill var hann vexti og handleggja-
stuttur, skjólurnar þungar og mjólkurvagnarnir hærri
en þeir eru nú, strit og gigt og meira strit og meiri
gigt. Hef ég nokkru sinni heyrt ólundarorð frá hon-
um fyrir þær sakir? Tæplega."
Og Munk var sendur í skóla, fyrst í gagnfræða-
skólann í Maribo og síðan í lærða skólann í Ny-
köbing, og þar skrifaði hann nítján ára gamall fyrsta
leikritið sitt, Píiatus. Gekk það lengi og árangurs-
laust frá einum útgefanda til annars, en árið 1937
var það prentað sem handrit í nokkrum eintökum.
Að stúdentsprófi loknu fór Munk i háskólann i
Kaupmannahöfn, las guðfræði og bjó á Garði. Þetta
var á fyrstu árunum eftir heimsstyrjöldina, og þótt
Munk lifði um þessar mundir g'laðværu og heilbrigðu
stúdentalífi og tæki allmikinn þátt í félagslífi jafn-
aldra sinna og námsbræðra, gat ekki hjá því farið,
að tómleiki og vonbrigði hinna rótlausu eftirstríðs-
tíma krefðu mann með jafnalvarlegu lífsviðhorfi
margra spurna, enda kennir þess mjög i leikritinu
Hugsjónamaður (En Idealist), sem hann skrifaði á
stúdentsárum sínum og sýnt var i konunglega leik-
húsinu 1928. Leikrit þetta sætti fremur óvægilegum
dómum, enda er naumast hægt að segja, að mikið
yrði af því ráðið um skáldskaparhæfileika höfund-
arins.
Að loknu guðfræðiprófi gerðist Munk prestur og
settist að í Vedersö á Jótlandi. Varð hann snemma
mjög ástsæll af sóknarbörnum sínum og tók sjálfur
mikilli tryggð við þau. Hirti hann hvorki um að láta
(28)