Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1945, Blaðsíða 120

•— Jæja, segir þá einn gestanna, ég hef samt þekkt
mann, sem gat sagt dauða sinn fyrir, og ekki nóg með
það, heldur einnig, hvernig hann myndi að bera og
svo daginn og stundina, og allt fór þetta nákvæmlega
eins og hann spáði.
— Þetta er stórfurðulegt og hreint og beint yfir-
náttúrlegt, segir þá annar gestanna, sem hneigðist
heldur til trúar á spádóma. Slíkt kalla ég sönnun, því
að hvernig gal maðurinn annars haft vitneskju um
þetta?
— Tja, það væri þá helzt með því móti, að dómar-
inn hafi haft orð á því við hann!
—• Það er með mennina eins og fiskana, þeim er
óhætt, meðan þeir halda sér saman.
— Hvernig misstir þú höndina lagsmaður?
—- Við vasaþjófnað í Aberdeen.
Húsmóðir: -—• Nú ert þú búin að mölva fyrir mér
þennan mánuð bolla og diska svo að nemur miklu
meira en kaupinu þínu. Hvernig á nú að koma í veg
fyrir annað eins og þetta?
Vinnukonan: — Ja, svei mér sem ég veit það, hús-
móðir góð, það væri þá líklega helzt með því móti að
þér hækkuðuð við mig kaupið.
Þetta gerðist í heimavistarskóla. Skólanefndin var
þangað komin til þess að líta eftir og skólastjóra
langaði til þess að sýna, hvað strákar sinir gæti.
—• Jæja Guðjón, hver orti Passíusálmana?
Drengurinn svaraði í mesta fáti: Ég segi yður al-
veg satt, það var ekki ég.
Þá reis skólanefndarformaður úr sæti sínu og
mælti: — Kallið aftur á drenginn, mér lízt miður
vel á hann, og það má mikið vera, ef hann hefur ekki
g'ert það, þó að hann þræti.
(118)