Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1948, Blaðsíða 43

á sig mikla kennslu auk þeirrar, sem embætti hans
krafðist, til að liafa ofan af fyrir sér. 1914 var loks
stofnað handa honum prófessorsembætti í lífefnafræði,
og nokkrum árum fyrr hafði honum verið séð fyrir
nægum tekjum til þess að lifa á, án þess að sinna öðr-
um störfum. Dvaldist hann í Cambridge til æviloka, sí-
starfandi að vísindalegum rannsóknum og kennslu við
háskólann. Hann þótti l'rábær kennari. Ljúfmennsku
hans var við brugðið. Ekkert var honum fjær en að
láta lærisveina sína finna til yfirburða sinna, og hann
var með öllu laus við allt tildur og hefðarbrag. Honum
var sérlega sýnt um að örva lærisveina sína til sjálf-
stæðra rannsókna og benda þeim á ónumin lönd i heimi
vísindanna. „Hinir kennararnir í þessum háskóla“,
sagði amerískur stúdent, er stundaði nám við Cam-
bridge-háskóla, „tala við okkur um það, sem þegar er
vitað. Hopkins bendir okkur á það, sem menn vita ekki,
en þyrftu að fá vitneskju um.“ Og einn af samverka-
mönnum hans hefur látið svo um mælt, að svo ágætar
sem vísindauppgötvanir hans sjálfs væru, mundi enn
meira um það vert, hvílika uppörvun og stuðning til
vísindaiðkana og rannsókna hann hafi veitt hverri
kynslóðinni á fætur annarri. Hjá lionum voru umræður
og gagnrýni, nýjar hugmyndir og ný tækni, þegin með
þökkum. Til hans sóttu fræðslu vísindamenn frá öllum
löndum heims og fóru aldrei erindisleysu, enda er tal-
ið, að Hopkins liafi verið einn hinn fyrsti brautryðj-
andi líffræðilegrar efnafræði og sá, er hafi lyft henni
á hæst stig.
Snennna á visindabraut sinni fann Hopkins betri að-
ferð en menn kunnu áður til að finna og mæla þvag-
sýru i blóði og þvagi og annars staðar þar, sem hún
kemur fyrir. Upp úr því tók hann að beina athygli
sinni að áhrifum hvítu í fæðunni á þvagsýrumagn í
blóði og þvagi og gera tilraunir með hrein hvítuefni og
sundurliðun þeirra. Fyrstu meiri háttar uppgötvuu
(41)