Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1948, Blaðsíða 104

ár valdi félagið samt virðulegri viðfangsefni, „Ný-
ársnóttina" 1891 og „Vikingana á Hálogalandi“ eftir
Ibsen 1892. Var það fyrsta sýning hér á landi á leik-
riti eftir norska skáldjöfurinn, og var mjög vel vand-
að til hennar. Indriði Einarsson var leiðbeinandi og
hafði þýtt leikinn ásamt Eggert Ó. Brím. Ekki bætti
það úr skák, hvað smáleikana snerti, að hingað komu
danskir farandleikarar, Edw. Jensen og kona hans,
og sýndu hér urmul af þessu dóti, en sumt af því var
síðan þýtt og gekk aftur ljósum loga á íslenzkum
leiksviðum i fjölda mörg ár. Annars gafst Jensen kost-
ur á að vigja nýtt leikhús i Reykjavík, Jeikhús Breið-
fjörðs eða Fjalaköttinn við Bröttugötu, og það gerði
hann 16. júlí 1893, en setti svoliljóðandi auglýsingu í
blöðin: „Reykjavík nye Theater. (Kjöbmand W. Ó.
Breiðfjörðs Ejendom). Den 16de Juli kl. 8 præcis:
Festforestilling i Anledning af det nye Theaters Ind-
vielse. Nærmere af Programmer. Edw. Jensen.“
Þeir, sem báru hag íslenzka leiksviðsins fyrir
brjósti, höfðu þungar áhyggjur út af þvi, hve litið fór
enn fyrir innlendum leikritaskáldskap. Utan Lærða
sliólans komu engin ný íslenzk leikrit fram á leik-
sviðið í Reykjavík frá því að „Hellismenn“ voru sýndir
i Glasgow 1873 og þar til „Vesturfararnir“ eftir Matt-
liías voru leiknir af Einingarmönnum 1887. í skólan-
um var „Hinn sanni þjóðvilji“ sýndur 1876, en tvö
ný leikrit eftir skólapilta 1881 og 1882, „Brandmajór-
inn“ eftir Einar Hjörleifsson og „Prófastsdóttirin“
eftir Valtý Guðmundsson og Stefán Stefánsson. Norð-
ur í Eyjafirði voru samdir og sýndir sjónleikar, en
þeir drógu skammt, þó að einn kæmist raunar á prent:
„Sigriður Eyjafjarðarsól" eftir Ara Jónsson. Á hinn
bóginn þýddi nú hver í kapp við annan danska smá-
leika og flóðu þeir hreint um allt, hálfu verr en al-
dönsku leikarnir fyrrum. Þá tóku höndum saman
nokkrir þjóðlega sinnaðir menn og hétu 500 króna
(102)