Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1957, Síða 37

enga leið vissi til þess að sjá sér farborða nema nýta
vinnukraftinn til hins ýtrasta, svo að jafnvel börnin
urðu að þræla myrkrarma milli, og einatt við véla-
bákn, sem áttu b?ð tii að heimta mannfórnir, eins
og ófreskjur þjóðsagnanna. Ein slík vél hrifsaði í
handlegginn á tíu ára snáða, sem vann í verksmiðju
í Glasgow. Hann hét líka James, en áverki hans var
miklu alvarlegri en nafna hans. Sárið náði utan um
handlegginn hálfan, vöðvarnir voru tættir, svo að
klippa varð af tveggja og þriggja þumlunga langar
tætlur, sem héngu út úr sárinu, og óhjákvæmilegt
reyndist að saga af þeim enda alnarinnar, sem út úr
sárinu stóð. Auk þess hafði geislabeinið brostið, og
siðar kom í Ijós, að upphandleggurinn hafði einnig
brotnað rétt ofan við olnbogann.
Enn einu sinni lagði karbólsýran líknandi skorpu
yfir sárið, og sjö vikum eftir slysið var það gróið.
Handleggurinn varð aldrei jafngóður vegna bein-
endans, er saga varð af, en náði sér þó svo, að piltur-
inn gat notað hann til flestra verka.
Charlie var langyngstur lirakfallabálkanna, sem
koma við þessa sögu, aðeins sjö ára gamall. Hann
varð fyrir strætisvagni, fullum af fólki, og eitt eða
tvö hjól runnu yfir annan spóalegginn hans og moluðu
hann. Þegar Lister sá hann, þrem stundum eftir slysið,
var hann nær dauða en lífi af blóðmissi. Fóturinn
var svo illa farinn, að beinast lá við að taka hann af
þegar í stað, cn Lister treysti barninu ekki til þess
að þola þá aðgerð, eins og sakir stóðu. Þegar hann
gáði betur að, fann hann til slagæðar niðri við öklann,
og það þýddi, að ekki var öll blóðrás þar úr sögunni,
með öðruin orðum — ekki var með öllu vonlaust, að
fætinum yrði bjargað og lífi barnsins um leið.
í þrjú dægur lá Charlie milli heims og helju, í óráði
og meðvitundarleysi til skiptis, en á þriðja degi hresst-
ist hann ofurlítið og gat sopið á mjólk. Hver einasti
skurðlæknir í öllum heiminum, nema Lister, hefði
(35)