Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1970, Page 137

fyrirfram, frá hverri þeirra merkin kunna að berast, né heldur
á hvaða bylgjulengd. Jafnvel þótt við veldum úr þær stjörnur,
sem eru svipaðar sólinni, yrðu þær ekki færri en milljón tals-
ins. Verkefnið er því ærið.
Önnur aðferð sem til álita kemur, er að senda flaugar með
sjálfvirkum tækjum í könnunarferðir til fjarlægra sólstjarna.
Þetta verður vafalaust gert, þegar tæknin er komin á nægilega
hátt stig. En fljótlegt verður það ekki, til þess eru íjarlægð-
irnar of miklar.
Mér vitanlega hefur aðeins ein alvarleg tilraun verið gerð
til þess að hlusta eftir merkjum frá vitsmunaverum utan úr
vetrarbrautinni. Var það á árunum 1960-61. Stórum útvarps-
sjónauka í Bandaríkjunum var beint til skiptis að tveimur
nálægum stjörnum, Epsilon Eridani og Tau Ceti, og hlustað
eftir merkjum í um 200 klukkustundir samtals. Tilraunin bar
ekki árangur, enda hefði verið full mikil bjartsýni að búast
við því. En þeir sem tilraunina gerðu, vissu sem er, að án til-
rauna er engin von um árangur. Fleiri tilraunir verða sjálfsagt
gerðar áður en langt um líður. Það eina sem aftrar mönnum
í svipinn er tíminn og kostnaðurinn.
Að síðustu er rétt að minnast á þann möguleika, að annað
samfélag, sem ef til vill er á mjög háu stigi, verði fyrra til að
finna okkur. Þetta er hugmynd sem reyfarahöfundar hafa ó-
sPart notað árum saman, með þeim afleiðingum, að almenn-
lngur sér nú fljúgandi diska og furðuljós hvert sem litið er.
Felög áhugamanna um íljúgandi diska hafa verið stofnuð víða
Uni lönd, og hver veit nema furðuljósafundur með diskalýs-
lngum verði einhvern tíma haldinn í Háskóla íslands. En þrátt
fyrir hinn mikla og almenna áhuga á þessu máli, hefur ekkert
aþreifanlegt komið fram sem sanni heimsókn frá öðrum
hnöttum, hvorki nú né á liðinni tíð. Um framtíðina verður
auðvitað ekkert fullyrt. En ef svo færi, að háþróað samfélag
fyndi okkur jarðarbúa, má telja víst, að við yrðum þess á-
þreifanlega varir. Sendiboðar frá slíku samfélagi þyrftu ekki
(135)