Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1970, Side 144

handa konungsfjölskyldunni. Gömlu stígvélin, sem ég kann-
aðist svo vel við, nutu nú ekki lengur hinnar virðulegu ein-
veru, en var kakkað saman í öðrum smáglugganum. Inni í litlu
búðinni, sem nú var orðin minni en áður, var ennþá skugg-
sýnna, og þefurinn sterkari. Og það leið líka lengri stund en
venjulega, áður en hann gægðist niður og heyrast fóru smell-
imir í bastskónum. Loks stóð hann frammi fyrir mér, horfði
á mig gegnum ryðguð járnspangargleraugun og sagði:
„Þér eruð N . . ., eða er ekki svo ?“
„Jú, Gessler,“ sagði ég hikandi, „en stígvélin yðar eru,
satt að segja, langtum of góð, skal ég segja yður.“ Og ég rétti
fram fótinn. Hann leit á hann.
„Já,“ sagði hann, „fólk kærir sig ekki um góð stígvél, eða
svo er að sjá.“
Til þess að komast undan ásakandi rödd hans og augna-
ráði sagði ég strax: „Hvernig eruð þér búinn að fara með
búðina yðar ?“
„Hún var of dýr,“ svaraði hann rólega. „Vantar yður stíg-
vél?“
Ég pantaði þrenn, þó að ég þyrfti ekki nema tvenn og fór
samstundis út. Mér fannst ég hafa eitthvert hugboð um það,
að hann héldi, að ég ætti einhvern þátt í samblæstri á móti sér,
eða þó kannski ekki eins mikið á móti sjálfum sér eins og á
móti hugmyndum hans um skófatnað. Ég býst ekki við, að
neinn langi til að vera þannig innanbrjósts, því að nú leið
enn langur tími áður en ég kom til hans aftur, og þá man ég,
að ég var að hugsa: Nú jæja, ég get ekki farið frá gamla
manninum, svo að það er bezt, að ég fari inn. Hver veit líka,
nema það verði eldri bróðirinn í þetta sinn.
Því að ég vissi, að eldri bróðirinn var ekki svo skapharður,
að hann mundi ávíta mig — jafnvel með augunum.
Og mér létti, þegar ég kom inn, því að mér sýndist þar vera
eldri bróðirinn, og var hann að handleika leðurpjötlu.
„Jæja, Gessler, hvernig líður yður núna ?“
(142)