Símablaðið - 01.01.1960, Side 10

Við starfsmenn pósts- og síma, — þjónustulió fólksins, sem byggir þetta
land — við finnum glöggt, að það er ekki sama hvernig þjónustan er í té látin.
Síður en svo. Ef andi vorsins er í okkar starfi verður það vissulega léttara, feg-
urra og betra. Þetta er dagleg sjón meðal okkar.
Þess vegna er það ósk mín nú, þegar vor, sól og sumar heilsa, að við mætt-
um veita sem mestu af gæðum þess í hug og hjórtu samferðamannanna, þ. e.
þjónustu við mennina, þjónustan við lífið verði samofin okkar starfi.
Það er ekki sama hvernig við förum með þessar dásamlegu gjafir. Mun-
um það. Ljótasta orð í okkar rnáli er: Mér er sama, sé það sagt af heilum hug. En
sem betur fer eru þeir ekki margir, sem slíkt segja heilhuga.
Allar skemmtanir, öll störf, eiga að vera þannig, að sól og vor í beztu
merkingu þess orðs séu þar í öndvegi. burt með allt, sem myrkvar og setur bletti
á lifssögu vora. — Eins og þú heilsar öðrum, ávarpa aðrir þig.
Sól og vor í hug og hjarta. Sól úti sól inni.
ÁRNI HELGASON.
O. B. AltNAR
FYRSTI RITSTJ □ Rl BLAÐSINS
I uppkasti að lögxun fyrir Fé-
lag ísl. símamanna, sem síðan
voru samþykkt á stofnfundi fél.
27. febrúar 1915, var strax gert
ráð fyrir að gefið yrði út féiags-
blað. Þessi hugmynd varð að
veruleika fyrr en menn þorðu að
vona. Siðan eru nú 45 ár.
símamanna tveim mánuðum
eftir að þau voru stofnuð af örfáum mönnum, réðust í að gefa út mánaðarit.
F.l.S. var stofnað 27. febrúar 1915, en fyrsta eintak stéttarblaðsins, sem
gefið var nafnið Elektron, kom út síðast % apríl sama ár.
Það gefur að skilja, að félagið átti þá engan sjóð, sem borið gat útgáf-
una uppi. Félagsmenn voru aðeins nokkrir tugir láglaunamanna, sem ekki voru
aflögufærir.
í þessum fámenna hópi voru þó nokkrir menn, sem kunnu að halda á
penna, og höfðu áhuga, sem hægt var að treysta á. Fremstur í þeirra hópi var
Ottó B. Arnar, sem gengizt hafði fyrir stofnun F.I.S. og var kosinn fyrsti for-
maður þess. Hann gerðist jafnframt ritstjóri félagsblaðsins, og tók í raun og
veru á sig ábyrgð á útgáfu þess. Nú á tímum er það ofar skilningi margra, hve
lengi var hægt að treysta á sjálfboðavinnu í þágu félagssamtakanna. En hefði
sá andi ekki rikt þar fyrstu áratugina, þá má fullyrða, að við hefðum nú
ÞAÐ VAR djarft spor, þegar félagssamtök