Freyr - 15.07.1973, Side 10

BÆNDAMENNTUN
og búvísindamenntim Svía
Freyr hefur á þessu ári hreyft við þeim mál-
um, sem snerta menntun garð.yrkjumanna,
húsmæðra og bændaefna. Um undanfarin ár
hefin* nefnd eða nefndir setið á rökstólum til
þess að ræða búfræðimenntunina, þar á með-
al stofnun nýrra bændaskóla og meira að
segja er til samþykkt um stofnun skóla í
Odda á Rangárvöllum. En það er fleira á döf-
inni í skólamálum. Menntaskólar eru líka í
uppsigjingu, nýir menntaskólar, sem hæg-
lega geta tekið búfræði á námsskrá sína rétt
eins og önnur fög og er það meira en viðeig-
andi. Hér skal sagt, að raunar virð.ist það
viðhorf eðlilegast af öllu í þessum efnum.
Og því ekki að gera eins og Svíar að þessu
leyti? Aðrar Norðurlandaþjóðir hafa í athug-
vm að fara sömu leið og Svíarnir, þær horfa
nú til hnignandi búskapar og þar með stór-
fækkun bænda og einnig fækkunar búnaðar-
skólanna frá því sem fyrr var. Við eigum
tvo starfandi búnaðarskóla og það er nóg,
en til viðbótar getur komið menntun á sviði
valgreina í búfræðum við menntaskóla á
Egilsstöðum og á Selfossi. Það er tillaga und-
irritaðs og þess vegna sýnist eðlilegt að
kynna starfsaðferð Svía, hina nýju, á svið.i
landbúnaðarmenntunar. Ritstj.
Það eru ekki nema tvö ár síðan Svíar
söðluðu um á sviði þeirra greina, er snerta
búnaðarmenntunina, en þær viðtökur, sem
hið nýja snið hefur lilotið, eru svo bylt-
ingarkenndar, að engan, eða fáa að minnsta
kosti, hefur dreymt um slíkt.
Hinu nýja sniði er tekið svo fádœma vel,
að ýmsir óttast að það sé bara nýja-brum-
ið, sem þar veldur en ekki varanleg leið
til atvinnuvals og undirbúning fyrir ævi-
starf.
Sókn ungmenna til valgreina í landbún-
aði er svo mikil, bæði af hálfu pilta og
stúlkna, að um hreina hreyfingu er að
ræða, og Svíar hafa gefið henni sérheiti:
Grœnkandi vor (Den gröna váren). í
stuttu máli sagt er nýja leiðin eins og nú
skal greina.
Búnaðarskólarnir
í rúmum 30 sænskum bændaskólum er nú
völ á tveggja ára menntun í búfræðigrein-
um, þannig sniðnum, að umrædd tvö ár
falla inn í námsferil almenns menntaskóla
og próf í þeim greinum hafa stigagildi til
stúdentsprófs. Á liðnu vori lauk fyrsti hóp-
urinn tveggja ára náminu frá ýmsum
þessara skóla og þá taka við þau hlutverk
á námsskrá þessa fólks, sem mótuð eru
samkvæmt reglugerð þar um.
Svo er sagt, að umsóknir til þessara
greina séu svo miklar að undrun sæti og
ýmsir spyrja: Er þetta eðlilegt? Því verður
reynslan náttúrlega að skera úr, en leiðin
er ekkert óeðlileg og á þessu stigi máls
má segja, að þetta sé í reynd tilraunaskeið
menntavegar með nýju sniði.
Fyrirbærið er þó ekki nýtt í heiminum,
því að vestan hafs hefur álíka verið í
gildi um nokkurt skeið og þykir þar hafa
gefizt vel.
Að sjálfsögðu hafa búnaðarskólarnir
orðið að breyta námsskrám sínum frá því
er fyrr gerðist, en það var auðvelt því að
þeir voru visnandi og sumir uppgefnir
vegna engrar aðsóknar, en hér færðist
heldur betur líf í tuskurnar þegar nýjar
leiðir voru valdar. Nemendurnir koma
beint úr grunnskólunum yfir í búfræði-
greinarnar. Skólarnir voru til með öllum
kennslubúnaði, þessvegna eru þeir notaðir,
en að sjálfsögðu gætu þessar greinar verið
brot af nýjum skólum.
Landbúnaðurinn og undirbúningsmennt-
un hans er hérmeð sett á sama bekk og
aðrar faggreinar þar í landi, eftir sögn
340
F R E Y R