Freyr - 01.07.1994, Blaðsíða 9

Æðarvarpið á Stað stendur á gömlum merg. Héðinn og Snœbjörn Árnasynir gœla
við spaka ceðarkollu. Ljósm. Árni Snctbjörnsson.
bæir, Staður og Árbær sem er hérna
norðan við ána. Við erum líka sam-
an um dúntekjuna, vinnum að því
saman og skiptum afrakstrinum í
lokin.
Veturinn 1993-1994 voru um 400
kindur á fóðrum á Stað og sjö mjólk-
andi kýr. Mjólk er seld til mjólkur-
búsins í Búðardal.
í nýlegu húsi, sem stendur fyrir
ofan kirkjuna, reka Staðarbændur
ferðaþjónustu. Þar eru sjö rúm og er
húsið mest leigt fyrir vikuleigu í júlí
og ágúst. Aðsókn er mjög góð, en
ferðaþjónustu hófu Staðarhjón
1988, og segja að skemmtilegt sé að
sinna henni.
Ferðatíminn er stuttur, frá því í
júnílok og framundir miðjan ágúst,
og ofurlítið lengur í góðum berja-
sumrum. Eiríkur segir að hjá þeim á
Stað sé ekki berjaland, en í næsta
nágrenni.
Féð á Stað gengur mest á fjallinu
fyrir ofan bæinn og inn í Hlíð í
Þorskafirði, en það er jörð sem Ei-
ríkur á þar.
Á gamla túninu í Hlíð hefur Eirík-
ur geldneyti allt sumarið. Einnig
hefur hann upprekstur í Kollabúð-
um og flytur þangað nokkrar kindur
á vorin.
Aðspurður segir Eiríkur að
smalamennska sé talsvert fyrirhafn-
arsöm, það sé sumsstaðar erfitt
land, giljótt og klettótt. Fuglabjarg
er inn með Þorskafirðinum, fyrir
ofan Laugaland. Þar þurfti á árum
áður að sækja kindur sem voru í
sjálfheldu, en af einhverjum orsök-
um hafa bændur verið lausir við það
síðari árin.
Á þessu svæði er ágætt sauðland
og meðalvigt hjá Eiríki er um 16
kíló. Vetrarbeit fyrirfé er góð á Stað
og var hún nýtt fyrr á árum; var þá
beitt á fjöruna og flóann (þ.e.
mýrlent land) og á fjallið líka þegar
fór að vora.
Dúntekjan á Stað er í eyjunum við
landið og talsvert upp í landið, upp
um allan flóann. Dúnninn er full-
unninn heima fyrir í vélum. Jón
Þórðarson í Árbæ sér um það verk.
Samstarf nágrannanna
Talsverð hlunnindi eru af grá-
sleppu þegar þannig árar, en vorið
1993 áraði illa fyrir hana. Eiríkur
segir að farið sé að sækja lengra og
lengra út eftir henni. Þeir Þórður
bóndi í Ábæ eiga bát saman og gera
sameiginlega út.
„Við erum með sameiginlegan
rekstur í mörgu" segir Eiríkur, „t.d.
um allt sem viðkemur varpinu og
útgerðinni. Við byggðum okkur
vélageymslu og heimilisverkstæði og
rekum það saman; rúllubinditæki
eigum við saman og heyjum sameig-
inlega. Þetta munar helmingi í
tækjakaupum, t.d. í sambandi við
verkstæðið, þarna eru tveir um hvert
tæki. Og þetta er ágætt á veturna
þegar maður er mikið að vinna á
verkstæðinu, ef að þurfa að vera
tveir við verk, þá er oft annar til
taks, það er þægilegt.
Um 350 manns búa í Reykhóla-
sveit sem má telja í hópi góðsveita
landsins. Þar er fjölbreytileg nátt-
úrufegurð. Sveitin er gróin og grös-
ug, kjarri og lyngi vaxin allvíða og
þar eru mikil berjalönd. Norður af
sveitinni rísa Vaðalfjöll, tveir sér-
kennilegir, samstæðir stuðlabergs-
hnjúkar, um 100 m háir yfir hciðinni í
kring; eru það fornir gígtappar.
Vel rekið kaupfélag
Þau Sigfríður og Eiríkur segja að
lítil hreyFmg sé á fólki úr sveitinni.
Það sé að öðru jöfnu kyrrt á jörðum
sínurn.
„Það er mikilvægt fyrir svona
landbúnaðarhérað að þar sé rekið
traust sláturhús og kaupfélag,“
bendir Eiríkur á, „það er undirstaða
svona byggðarlags. Kaupfélag okk-
ar heitir Kaupfélag Krjóksfjarðar.
Þar er sláturhús sem búið er að vera
að endurbyggja frá grunni núna á
seinni árum og hefur verið gert af
ótrúlegri útsjónarsemi og hag-
kvæmni.“ Eiríkur leggur áherslu á
að héraðsmenn séu alveg einstak-
lega heppnir með kaupfélagsstjóra
sinn, Sigurð Reyni Bjarnason.
„Við þyrftum eiginlega að fá hann
fjölfaldaðan", segir Sigfríður.
„Sigurður Reynir rekur kaupfé-
lagið eins og einkafyrirtæki“, heldur
Eiríkur áfram, en hann á sæti í stjórn
kaupfélagsins.
I Reykhólasveit er þéttbýlt og
talsvert félagslíf. Tónlistarskóli var
stofnaður þar fyrir þremur árum og
þá um leið Samkór Reykhóla-
hrepps. Tónlistarskólinn hefur ekki
verið starfandi í vetur. í samkórnum
starfa 34 félagar úr fjórum sóknum,
Flateyjarsókn, Gufudalssókn,
Geiradalssókn og Reykhólasókn.
13-14'94 - FREYR 473