Freyr - 01.09.1999, Blaðsíða 29

1. mynd. Framleiðsla og neysla á kindakjöti í nokkrum Evrópulöndum árið
1997, tonn/ári.
Lömbunum er slátrað 4- 12 mánaða
gömlum og skrokkar þeirra eru
meðalþungir og þungir. Beit á
graslendi og úthaga er algengasta
fóðurmeðferðin. Þó eru lömbin oft
bötuð á káli og kjamfóðri eftir að-
stæðum á hverjum stað.
Aðstæður til sauðfjáræktar á ís-
landi em sérstakar. íslenska sauð-
fjárkynið hefur að mestu verið ein-
angrað í 1000 ár og er talið frekar
framstætt miðað við mörg önnur
kyn. Það gæti haft eiginleika sem
ræktaðar hafa verið úr öðram stofn-
um. Kjarngóður úthagi og hey
minnka þörfína fyrir kjamfóður og
fjölbreytni beitargróðurs er mikil.
Lömbin vaxa hratt og þeim er slátr-
að tiltölulega ungum.
Framleiðsla,
innflutningur og neysla
á lambakjöti í Evrópu
SauðQárræktin hefur á siðustu
áratugum og öldum þróast úr sjálfs-
þurfarbúskap í framleiðslubúskap.
Þar til á síðustu áratugum var stefnt
að aukinni framleiðslu vegna fólks-
fjölgunar og aukins þéttbýlis.
Áherslan á kindakjöt fór eftir svæð-
um. Sum staðar, eins og í Dan-
mörku og á Ítalíu, var hún nánast
engin en mikil í Bretlandi og
Frakklandi. Sumar þjóðir vora |
sjálfúm sér nógar um kindakjöt en
aðrar, t.d Bretar og Frakkar, fluttu
inn mikið magn frá öðram löndum.
Viðskipti með kindakjöt á milli
Evrópulanda eru töluverð. Enn er
flutt inn mikið magn frá Nýja-Sjá-
landi. Framleiðsla og neysla á
kindakjöti eftir Evrópulöndum í
tonnum á ári er sýnd á 1. mynd.
Mikilvægi sauðfjárræktar og við-
skipta með kindakjöt í mismimandi
löndum Evrópu sést betur ef neyslan
er reiknuð á hvem íbúa. (2. mynd).
Neysla á kindakjöti er alls staðar
frekar lítil nema í Frakklandi,
Noregi, Bretlandi, Spáni og írlandi.
Og í Grikklandi og íslandi er neyslan
mjög mikil þrátt fyrir samdrátt síð-
ustu áratugina. Neysla íbúa í heilu
landi segir þó ekki alla söguna. Flún
er oft meiri á ákveðnum svæðum,
t.d. Wales, Aragon á Spáni, fjöllum
Norður-Italíu og Auveme í
Frakklandi en þessi svæði leggja til
lömb og kjöt til verkefnisins.
Neysla á kindakjöti hefúr algjör-
lega verið staðbundin á Spáni, Grikk-
landi, Italíu og íslandi. í Frakklandi
og Englandi hefúr kjöt frá öðrum
löndum hins vegar einnig verið
áberandi. Hefðir og vani ráða mjög
miklu um viðhorf neytenda til
matvæla. Þeir hafa því smekk fyrir
því kjöti sem þeir era aldir upp á.
Spumingin er hins vegar hvaða
smekk þeir hafa fyrir öðru kjöti og
hvaða áhrif hafa framleiðslukerfi á
þann smekk? Hvemig má skýra mis-
mun á ffamleiðslukerfúm? Þessar
spumingar skipta máli þegar hvatt er
til viðskipta á milli landa með kjöt og
innflutningsvemd minnkar eða hverf-
ur. Hvemig era eiginleikar annars
konar kindakjöts og hver er smekkur
neytenda fyrir þessum eiginleikum?
Hvemig á að bregðast við ef neyt-
endum líkarjafnvel eða betur við kjöt
frá öðram svæðum í Evrópu eða frá
öðram heimsálfúm?
Hvaða áhrif hafa aukin sam-
skipti, ferðalög, nám og vinna er-
lendis á smekk neytenda?
Um þetta snýst svokallað Evr-
ópuverkefni um lambakjöt.
Gerðir lambakjöts
í verkefninu
Hver þátttakandi lagði til íjórar
gerðir lambakjöts. í fyrri hlutanum
vora hefðbundnar gerðir sem era
2. mynd. Neysla á kindakjöti í nokkrum Evrópulöndum árið 1997, (kg/mann/-
ári).
FREYR 10/99 - 29