Freyr - 01.11.2003, Qupperneq 9

Heimafólkið í Flugumýrarhvammi á ferð við Ábæjarkirkju i Austurdal í
ágúst 1999, f.v. Jórunn Rögnvaldsdóttir, Hildur Stefánsdóttir frá Laxárdal í
Þistilfirði, verknemi frá Hvanneyri, Rögnvaldur, Þórunn Rögnvaldsdóttir og
Sindri Rögnvaldsson. (Ljósm. Sigrún H. Þorsteinsdóttir).
dreifbýlasta og veikasta svæðið í
landbúnaði á landinu og við full-
trúar af þessu svæði á búnaðar-
þingi undum náttúrlega ekki glað-
ir við okkar hlut.
Þetta varð til þess að þjappa fúll-
trúum af þessu svæði meira sam-
an. Svo var annað hitt að um
þetta leyti var gerður sauðfjár-
samningur við ríkið sem fúlltrúar á
þessu svæði voru ekkert óskaplega
hrifnir af og vildu breyta. Þetta
varðaði það að framleiðsluteng-
ingin var tekin af og framleiðsla í
raun gefin frjáls og ekki bundin
því að bændur hefðu greiðslumark
fyrir ffamleiðslu sína.
Þá varð til samband, sem upp-
haflega hér Norðvesturbandalag-
ið, sem þeir sláturhúsamenn
rændu síðan af okkur þegar þeir
sameinuðu nokkur sláturhús á
vestanverðu Norðurlandi í eitt fyr-
irtæki. Það gekk svo inn í Goða og
leystist síðan upp með falli þess
fýrirtækis, en það er önnur saga.
Við tókum þá upp nafnið
“Norðvesturhópurinn” og í þeim
hópi eru búnaðarþingsfúlltrúar á
þessu svæði, þ.e. í aðalatriðum af
Vesturlandi, Vestfjörðum og
Norðurlandi vestra, þeir sem vilja
starfa þar. Menn halda svo áffam
að vera í hópnum, ef þeir vilja, þó
að þeir sitji ekki lengur á búnaðar-
þingi og félagsskapur þeirra er
jafn vel þeginn og annarra.
Norðvesturhópurinn kemur sam-
an reglulega tvisvar á ári, annars
vegar i aðdraganda búnaðarþings
til þess að leggja línur og hrista sig
saman og hins vegar að sumri til
þar sem mál eru einnig rædd og
ályktað um þau en hópurinn gerir
sér einnig glaðan dag ásamt mök-
um og skoðar umhverfið. I þessum
hópi eru breið sjónarmið en menn
hafa borið gæfú til að vinna þar af-
ar vel saman. Þetta hefúr verið
ómetanlegt samstarf fyrir þessa
búnaðarþingsfúlltrúa, a.m.k. segi
ég það fyrir sjálfan mig.
Þú nejndir áður að þú hefðir
áhuga á hagsmunamálum hinna
dreifðu byggða.
Já, ég hef alltaf haldið því ffam að
við nýtum ekki þetta land, sem okk-
ur var falið, nema halda því a.m.k. í
grófúm dráttum öllu í byggð, hvort
sem er til landbúnaðar, ferðaþjón-
ustu eða annarra landnota. Það
verður ekki gert nema með tvennu
móti, þ.e. landbúnaði annars vegar
og smábátaútgerð hins vegar.
Ferðaþjónusta, á stöðum þar sem
ekkert er um að vera, hún er ekki
merkileg, þessi starfsemi leitar aftur
sífellt meira í svokallaða menning-
artengda ferðaþjónustu, þar sem
mannlíf, saga og sögulegar minjar
vekja áhuga ferðamannsins.
Glöggt dæmi um þetta er glæsi-
leg uppbygging Vesturfaraseturs-
ins á Hofsósi. Svo má nefna
Sögusetrið á Hvolsvelli sem er
helgað Njálssögu, Sauðfjársetur á
Ströndum og margt fleira. í mín-
um huga liggja ómældir mögu-
leikar enn í þessu.
Ferðamenn sækja í þetta og svo
að dæmi sé tekið í Skagafirði þá
eru það Býggðasafnið í Glaumbæ,
Hólar í Hjaltadal með alla sína
merku sögu og Vesturfarasetrið
sem eru burðarásamir.
Hér í Skagafirði liggur Sturlunga
fyrir fótum okkar og ég sé fyrir mér
að það mikla efni verði hagnýtt í
þessu skyni. Þá má ekki gleyma
Gretti Ásmundarsyni og Drangey
sem hefúr mikið aðdráttarafl.
Útlit og horfur
Framtiðarsýn þínfyrir héraðið?
Skagafjörðurinn er fyrst og
fremst landbúnaðarhérað og við
höfum reynt að styrkja landbún-
aðinn eftir bestu getu. Það er hins
vegar engin launung á því að öfl-
ugasta fyrirtækið í Skagafírði
nokkur undanfarin ár er Fiskiðjan
Skagfirðingur á Sauðárkróki. Hún
er bæði með frystitogara og land-
vinnslu sem skapar mikla atvinnu
og hefúr skapað vemlega fjármuni
til að setja í ýmislegt annað. Þetta
Freyr 9/2003 - 9 |